Kto ma uszy, niechaj słucha!

Rzeczywiście, mamy współcześnie problem z ciszą, skoro próbujemy jej za wszelką cenę uniknąć. Taki fakt może budzić zdziwienie, ale większość z nas tak się właśnie zachowuje.

Cały czas próbujemy się zagłuszyć, zapchać czymś i otumanić, bo podświadomie wiemy,
że coś w nas nieprzejednanie woła i boimy się usłyszeć ten głos.

Spróbuj się skonfrontować ze sobą, zajrzeć pod maskę, z którą się na co dzień utożsamiasz, bo nie jesteś nią. Pokazujesz ją innym i sobie samemu, ale w głębi Twojej osobowości
czai się Prawda o Tobie. Jeżeli będziesz przed nią uciekać to marny Twój los.

Poświęć chociaż te parę godzin, jak możesz parę dni.

Usłysz w końcu co masz sobie do powiedzenia. Niech ten czas będzie Twoją pustynią.

Odetnij się na ten czas od wszystkiego, czym podnosisz sobie poziom dopaminy: internet, filmy, książki, słodycze, używki wszelkiej maści, a nawet kontakt ze znajomymi. Zrezygnuj
na ten krótki czas ze wszystkiego, co odwróci uwagę Twojego mózgu od kontemplacji. Ludzie popadają w nałogi związane z każdą z rzeczy powyżej, bo uciekają przed problemami jakie
w nich siedzą. Ty zrób odwrotnie. Spójrz w otchłań.

Prawdą jest, że umysł jest jak woda - kiedy wzburzona to ciężko jest cokolwiek dostrzec,
lecz kiedy się uspokoi, to wszystko staje się przejrzyste.

Spróbuj.

Jeżeli chcesz coś w końcu zmienić w swoim życiu - spróbuj.

Bo zanim wyruszysz w podróż, najpierw musisz ją zaplanować, a nic nie zaplanujesz
kręcąc się w kółko.