ANILAR : Part 1 'Minibüs Arkası'

 Merhaba arkadaşlar ilk tanışma yazımda sizlere bizimle alakalı anılardan anlatırım demiştim ya hadi size ilk buluşmada Esra'yı yolun ortasında bırakıp minibüs arkasına işime hikayemi anlatayım.

 Yani ilk tanışma evresinden biraz bahsedeyim. Ben yalnızlığın vermiş olduğu umursamazlık ve serserilik zamanlarımı doruklarda yaşarken biraz da aynı bölümde okuduğum yaşıtlarımdan büyük olmanın verdiği öz güven ile burnu havada çok şekil bir şişmanım. En büyük silahım sempatikliğim ve dayanılmaz mavi gözlerim. Tabi ben öyle düşünüyorum. Ancak dışardan bakıldığında mavi gözlü 150 TL’ye satılan pofuduk, sevgiliye hediyelik bir oyuncak ayıyım. Kendi zekamı silah olarak kullanarak gözüme kestirdiğim kızları zekamla paramparça edip mutlu oluyorum. Bide mimiklerimin kıvrak hareketlerine güvenerek instagram denen sosyal mecrada dublaj denen uygulama sayesinde kendime eğlence bulmuş kendimi bilumum çevreme rezil ediyordum.

 Günler günleri kovalarken bir gün instagramdan bir takip isteği geldi bir bakıyorum ki aynı üniversitede olan hukuk bölümünde okuyan bir kız. Tek bir fotoğrafı var. Sanki o fotoğrafla ayağını denk al dercesine ben senin gibilerin suratına bakmam havasındaki fotoğrafını incelerken DM'den yürüdüm." Ya kusura bakma ben seni tanıyamadım aynı uni deyiz ama çıkartamadım?" Ardından gelen cevap ise bana kim olduğumu bir kez daha hatırlattı. " haklısın gezinirken gördüm takip ettim istersen çıkartabilirsin". Bu cevabın üstüne bir şişmanın daha üzülmesine izin vermeyecektim. Başladım sohbet açmaya ama ne sohbet felsefenin kralı oldum psikolojinin tanrısı oldum ne isterse o anda su gibi kabıma uyum sağlayıp o oldum.

 Bir kaç gün konuşmanın ardından bir defa yüz yüze görüşüp ertesi aksama sahilde oturup içme kararı aldık. Tabi o sürece kadar neler çektim anlatsam ohooo neyse.

 Gel gelelim o geceye. Gitmişim kızı almışım yurttan ne hava basıyorum şöyle içerim böyle içerim diye. Hatta içerim içerim tuvalete gitmem filan diye ne nağmeler diziyorum. Markete girdik o iki tane bende üç adet biramız aldık Göztepe sahile indik. Sahil tıklım tıklım oturacak yer yok. Meğer o gün İzmir de kordon boyunca bağımsızlık yürüyüşü varmış. Nereye otursak millet sanki " biz burada yürüyoruz birlik beraberlik filan yapıyoruz siz içiyorsunuz " diyecek endişesi ile durmadan yer değiştiriyoruz. Ardından güle oynaya el ele tutuşan kalabalığı yolladıktan sonra başladık içmeye. Sohbet muhabbet her şey çok güzel. Fakat söyle içerim böyle içerim diyen üstüne içsem bile tuvalete gitmem diyen insan ikinci birada tuvalete gitme isteği ile savaşmaya başladı. Konuşuyorum konuştukça içimdeki tuvalet  isteği büyüyor biradan içmedikçe Esra'nın neden içmiyorsun yoksa tuvaletin mi geldi deyip hahaha diye gülecek korkusu sardı. Birde üstüne Esra " ya ben ikinci birayı içmicem" demez mi. Alemin delikanlısı ben ne yaptım peki onu da içtim. Artık benim için dünya bir farklıydı içimdeki mesane genişliği arttıkça ufkum genişliyor dürüstlüğüm artıyordu ne dese doğru cevap veriyor bilmesem bile doğrusunu bulup söylüyordum. Dayanacak gücüm kalmamıştı ve kalkma zamanı gelmişti. Kalktık daha üç adım atmadan elini tuttum ama sevgiden değil tuttum çekiştiriyorum hızlı olsun diye yolda çekilin diyorum insanlara yola atlıyorum arabalara durun diye bağırıyorum ama nasıl bir survivor yaşıyorum anlatamam. Baktım olacak gibi değil yurdun yakınına geldik Esra ya dedim ki " beni bırak sen devam et !". Bulduğum beyaz bir transporter minibüs arkasına geçip hayatımın en mutlu anlarından birini yaşadım. Evet ilk buluşmamızda Esra yurda tek döndü :)  

ÇAĞRI