Size tarifi zor anlatabileceğim bir sevgiden bahsetmek istiyorum, o benim dünyam vazgeçemeyeceğim bir varlık ...
Çilek beni bulduğunda 2 aylıktı kış ayları hava hafiften soğuk Mart 2016 küçük ürkek korkmuş bir şekilde yanıma yaklaştı ve gözlerimin içine baktı o an başladı işte benim tutkum, Biliyordum daha önce ablamın da can parçası olduğu için bir köpeğin sorumluğu ne kadar zor, nasıl baş ederim ,nasıl üstesinden gelirim hemen ölçüp tartman gerekti kafamda. Çok fazla gezdiğim ve dükkanım olduğu için onu evde hapseden bir dost asla olmak istemezdim birde aklımdan bunlar geçiyordu tabi (en nefret ettiğim insan türleri bu canları alıp daha sonra sokağa acımadan bırakmaları oluyor)
Neyse bir kaç saniye sonra bana sığındığı beni seçtiği için hepsini unuttum ve onu alıp sarmaladım yanımdan hiç ayırmaya söz verdim 
Üstteki fotoğraf beni ilk bulduğu gün alttakiler de 1 ay sonrası öz güveni hızla yerine gelmişti ve çok mutluyduk artık asosyal haller beni bekliyordu:) Dükkanı her sabah birlikte açmaya başladık kızım bana hiçbir sorun çıkarmıyordu tuvalet eğitimini eve ilk geldiğinde bir kez halıya yaptı kılasik taktik gazeteye sürdüm ve balkona çıkardım bir kez göstermem yeterli oldu çok şanslıydım ki bilirsiniz köpeklerde en zor aşama wc öğrenimidir, birkaç ay sonrasın da ise balkona bile yapmadı işini dışarıda gördü sabah 8 dükkan aksam 8 ev tabi ben dünyanın en şanslı insanı olarak evde kaka bile temizlemedim:)
Ve böylece büyümeye başladık en büyük özelliğimiz melez bir ırk olsa da çok iyi koruyucu ve bana çok aşırı düşkün inanılmaz kıskanç başka bir hayvanı sevmeme katlanamıyor küsüyor hemen.
Bu arada asosyal demişken olmadım yani hala gezmeye devam ediyorum kızımla doğru yerleri araştırıp bulursanız dostunuzu evde yada pansiyonlara bırakmak zorunda kalmazsınız (ben kızımı asla bırakmam)
Ve bizim Hikaye böyle hayvan sevgisi olan insanı çok severim olamayanıda çilek kız sevmez biz de ona dişlerimizi gösterir uzaklaştırırız.
Sevgiyle kalın :))))