Kitap Alıntıları #1 Aşk/Elif Şafak

   Herkesin bir zamanlar okuyup altını çizdiği ve üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin hafızasına kazınmış olup unutamadığı kitaplardan kesitler vardır. Herkes gibi benimde altını çizdiğim ve herkesin okumasını istediğim kesitler paylaşılmayı beklemekte. Herkesin okumasını istediğim bu kesitleri yeni bir seri başlatarak paylaşmak istiyorum.

   Yapmayı amaçladığım bu kitap alıntıları serisinde ilk kitap olarak ise uzun süre önce okumuş olduğum Elif Şafak’ın ünlü eseri “Aşk” romanını sizler için seçtim. Tabi alıntılara geçmeden önce kitap içeriği hakkında bilgi de vermek istiyorum. Özet geçmek gerekirse Boston’da yaşayan Ella’nın bir gün kendisine gönderilen bir kitabı okumaya başlamasıyla hayatının değişmeye vesile olması konu edilmekte. Tabi ki karakterimizin okumuş olduğu bu kitap Rumi ile Şems-i Tebrizi arasındaki emsalsiz dostluğu konu edinmektedir. Şems ve Rumi’nin bu emsalsiz dostluğu 13. Yüzyıldan günümüze uzanıp bir karakteri etkilediği gibi aynı zamanda beni de derinden etkiledi. Umarım sizler de bir gün okur ve kendinizden bir parça bulursunuz.

   Artık alıntılara geçebiliriz.

• “Başkalarının ne düşündüğüne fazla kafa yoruyorsun. Ama bilsen ki başkalarından kabul ve hürmet görmeyi ne kadar çok arzu edersen, onların tenkit ve dedikodularına da o kadar takılırsın”

  “Elalem ne der?” Toplumumun en büyük problemlerinden biridir aslında “elalem ne der” diyerek hareket etmek. İşte bizler elalemin dediklerini bir kenara bırakıp kendimiz olarak özgürce yaşamalıyız.

• Kader, hayatımızın önceden çizilmişi olması demek değildir. Bu sebepten, “ne yapalım kaderimiz böyle” deyip boyun bükmek cehalet göstergesidir. Kader yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergâh bellidir ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Öyleyse ne hayatının hakimisin, ne de hayat karşısında çaresizsin.

   Kader her zaman gizemli ve çekicidir ve bir o kadar da kafa yorucu. Ama bu kesitin kaderi bizler için en kısa ve anlaşılır biçimde özetlediğine inanıyorum.

• Tek bir gün bile öncekinin tıpatıp tekrarıysa, yazık. Her an her nefeste yenilenmeli. Yepyeni bir yaşama doğmak için ölmeden önce ölmeli.

   Yerinde saymadan her zaman ileri.

• Sevdiğin birini yitirince bir yanın onunla beraber kaybolur. Terk edilmiş hayaletli bir ev gibi buruk bir yalnızlığa esir olur, eksik kalırsın. İçinde bir sır gibi, giden sevgilinin yokluğunu taşırsın. Öyle bir yara ki üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin gene de canını yakar. Öyle bir yara ki iyileştiğinde bile kanar. Bir daha gülemeyeceğini, asla hafifleyemeyeceğini sanırsın. Karanlıkta el yordamıyla ilerler gibi akar hayat. Önünü göremeden, yönünü bilemeden sadece şu anı kurtararak.

   Herkesin bir gideni, bir kaybettiği ya da geride bıraktığı olmuştur. Koskoca bir boşluğa düşmek ve o boşlukta yaşamak ne kadar da zordur.

   Okuduğunuz için teşekkür ederim umarım beğenmişsinizdir :)