10 Film / 10 Mini İnceleme

No Man's Land - 2002 yılında En İyi Yabancı Film Oscar'ı da dahil olmak üzere pek çok festivalden ödüllerle dönmüş filmin konusu, 1993 Bosna Savaşı'nda düşman hatları arasındaki tarafsız bölgede geçiyor. Bir Boşnak askerin yeni icat edilmiş mayınlardan birinin üzerine yatması ve üzerinden kalkamaması(eğer kalkarsa mayın patlar) sonucu başlayan hikayede yönetmen Danis Tanovic, o dönemde yaşanan trajedinin bir fotoğrafını çekiyor adeta. Ortada bariz şekilde görünen bir insanlık suçu varken Birleşmiş Milletler ve Dünya ülkelerinin tarafsız kalarak aslında suça ortak olduklarını, savaşın taraflarının hatalarını da alaycı ve sözünü çekinmeden dile getirerek yapıyor bunu film. Savaş filmi olmasına rağmen insan psikolojisi üzerinden seyirciyi kimi zaman güldürüyor, düşündürüyor, finalde de vurucu bir şekilde kapanışı yapıyor. Kesinlikle izlenmeli.

Blade Runner 2049 - Cyberpunk evreninde geçen kült bilim-kurgu filmi Blade Runner'ın genel atmosferini ve sorduğu soruları seven biri olarak, sansür yemiş olsa da bu filmi sinemada izlemeliydim. 3d olarak iyi ki izlemişim diyebileceğim filmi beğensem de biraz tahmin edilebilir ve yeterince cesur olmamakla eleştirebilirim. Öyleki ilk filmi bir gün önce izlemiş olan arkadaşımın filme ara verildiğinde yaptığı tahmin bile film sonunda gerçekleşti(!!!). Yaratılan atmosfer, farklı renk paletleri, teknolojik eklemeler, akılda kalıcı sahneler(özellikle sanal aşk sahnesi muhteşemdi), yönetmen Villeneuve'ın genel manada üzerine düşen bu zorlu görevden alnının akıyla çıkması filmin geçer not almasını sağlarken, bütünde gördüklerim ilk filmin mirası üzerinden daha büyük bir yapıt ortaya çıkarılmaya zorlanılmamış algısı bıraktı bende. Bununla birlikte filmde bir heyecansızlık ve merak etmeme durumu da var. Bir ipucunun peşinden gidiyoruz ama senaryo bizi tümüyle sarmalamıyor, aksiyon sahneleri ise tekdüze. Yanlış anlaşılmasın Ryan Gosling'i ve genel olarak filmi beğendim ancak ben yine de ilk filmdeki Vangelis'in müziklerini, şehrin o distopik esrarengiz atmosferini, akılda kalıcı diyalogları ve noir havayı tercih ederim.

Her Şey Çok Güzel Olacak - Yakın bir arkadaşım senede bir bu filmi açıp izlediğini söyler hep. Benim de aklıma düştü geçenlerde ve izleyeyim dedim. Cem Yılmaz'ın en film gibi, en güzel filmi desek yanılmayız heralde. Akılda kalıcı sahne ve repliklerin bolluğu, komedi ve dramın başarılı sentezi, Cem Yılmaz-Mazhar Alanson uyumu, yönetmenlik başarısı vb..gibi unsurlar filmi gözümüzde çok özel bir noktaya konumlandırmıştı. Samimiyet, sıcaklık ve ruh en çok öne çıkan unsurlardı ve belki de biz bu sebepten sevmiştik filmi. Bu keyifli yol hikayesinin finalinde her şey çok güzel ol(a)masa da yine de yüzümüzde garip bir mutluluk ve sevinç oluşmuştu her seferinde. 90'ların kendine has o müthiş havasını hissettiğimiz bu filmin yeri bizde hep ayrı olacak...

Ölümlü Dünya - Önce baştan söyleyeyim, filmimiz absürd mizaha ve avam kültüre sırtını epey bir yaslıyor. Bu saydıklarım bile başlı başına benim bir Türk filminden uzaklaşmama yetecek sebepler. Ancak şöyle bir gerçek var ki, ben son zamanlarda hiç bir Türk filmine bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum. Ve bunda nihayet bu tarz işlere de girişen Feyyaz Yiğit'in epey bir katkısı var(özellikle dayak sahnesine bitiyorum :D ). Tabii ki kadrodaki diğer isimlerin de rollerine uygun bir şekilde seçilmiş olmaları(bknz: Doğu Demirkol, Alper Kul, Ahmet Mümtaz Taylan) filmi epey eğlenceli bir hale getiriyor. Eğer "izle, eğlen ve geç" kafasında iseniz bu film tam size göre. Genel olarak sosyal medyada abartıldığı kadar beğenmesem de, deneysel mizah barındıran zekice fikirlerin başarılı şekilde işlenmesi artı hanesini güçlendiren faktörler. Sinema anlamında Ali Atay'ın Limonata'sını bu filme tercih ederim, ancak gülmek için Ölümlü Dünya çok daha ağır basıyor.

Limonata - Vee Limonata... Ben bu filmi Her Şey Çok Güzel Olacak'ın kayıp kardeşi olarak görüyorum. Cem Yılmaz-Mazhar Alanson arasındaki ailevi ilişkinin bir benzerinin Serkan Keskin ile Ertan Saban arasında olmasının yanı sıra, hikayenin bir yolculuk esnasında evriliyor oluşu, bu benzetmeyi yapmama yardımcı oluyor. Ayrıca Selim karakteri filmde sık sık "ne işim var lan benim burda" diyerek o ünlü "ne işim var ulan benim Bodrum'da" repliğine de göz kırpıyor. Selim rolündeki Serkan Keskin başta olmak üzere tüm karakterlerin oyunculuklarındaki doğallık ve içtenlik, filmin naifliği ve gerçekçiliği, tebessüm ve burukluğun sık sık yer değiştirerek küfrün, eğlencenin ve hüznün dozunda ayarlanması gibi unsurlar, filmin su gibi akmasını kolaylaştırıyor. O kadar güzel ve içten bir film işte Limonata, yönetmen Ali Atay keşke bu tarz işlere ileride de devam etse.