Çalışmak zorunda olunduğu için sağlam iradeye sahip olmaya çalışmak ve bunun için çareler aramak heyula ve beyhude bir uğraş bence.

Bazen öyle işler çıkıyor ki insanın karşısına, erkenden kalkıp gün boyu devam etmesine rağmen "kahretsin gözlerim kapanıyor, uyku diye bir şey olmasa keşke" dedirtiyor.

Bir iş ya da okula giderken ayaklarımız geri geri gidiyorsa, oraya gitmemek en güzeli. Ne yaparken zaman algısını kaybediyorsa insan, o işi yapmalı. Nihayetinde -okul sonrası- hepi topu sadece 10 olimpiyat görecek kadar ömrümüz var. Thats it!