FEDAKARLIK

Fedakarlık, basit anlamıyla sevgi ile yapılan her harekette bulunmaktadır. Eğer gerçekleştirdiğimiz işin içine sevgi katınca ister istemez bir fedakarlık içerme söz konusu olmaktadır. Çünkü en azından sevdiğimiz bir insanla onun yararı hakkında konuşmak bile ona zamanımızı feda etmektir. Mesela bir annenin çocuğunu her dakika pür dikkatle besleyip temizlemesi bile ona karşı yaptığı karşılıksız fedakarlıktır.

Sevginin de türlü çeşitleri olduğu gibi aynı zamanda fedakarlığın da türleri vardır. İnsanların sahip olduğu soyut kavramlar arasında feda etmek en büyük cesareti isteyen eylemdir. Çoğu zaman fedakarlık olarak adlandırdığımız bu eylemlerin eylemi, karşılıksız olarak yer bulup, karşılıksız bir şekilde yapılmaktadır. Bir babanın çocuğuna karşı duyduğu en saf duygu, bir kardeşin kardeşe duyduğu en temiz duygu, bir insanın insanlık namına bir kuşa bile beslediği duygu her daim fedakarlık içermektedir. İnsan kendinden bir şey koparıp kendisine amaç gütmeyecek biçimde karşısındakine karşı en temiz duygularla ne yapıyorsa bu, bir noktada fedakarlık olarak adlandırılmaktadır. Aslında insanlık olarak adlandırılan büyük bir çatı varlığını korumaktadır. Ve bu büyük çatı altında aslında her güzel duygu ve düşünceyi kapsamaktadır. Fakat bunları bilinçli bir şekilde kendi içimizde karşıladığımız ve kendi içimizde tarttığımız sürece bu fedakarlık vb. hislerden oldukça yararlanabiliriz ve bu süreçte aslında insanlığımızı kaybetmeden bu dünyada bir his ve isim bırakıp göçebiliriz.

Yaşadığımız her güzel duyguyu karşılıksız tattırıp kalbimizde uçuşan kelebekleri feda ettiğimiz sürece bu dünyada varız. Bu dünyada var olmak istiyorsak kendimizden bir şeyler feda etmemizin şart olduğunu, ve aslında her şeyin feda kelimesi altında birleştiğine tüm kalbimizle inanmalıyız.