Merhabalar...
Son zamanlarda çoğu insan, hayatını "BEN" üzerinden kurgulamaya başladı. Ve bu ben şöyle bir anlam çıkartıyor bir süre sonra, "Benim gücüm herşeye yeter ! Ben daha önemliyim ! Benim için olmalı herşey ! Benim herşeye hakkım var !" gibi düşünceler başlar. Ve bu düşünce yapısı ister istemez kocaman, şişkin, ego balonlarına sebeb olur. Bu bizleri bazı durumlarda daha kırılgan, daha hassas ve bazen daha saldırgan ve çevremizdeki insanlarada daha zarar verici hale gelebilir.
Peki, bu şişgin egolar bize gerçekten fayda mı sağlıyo yoksa zarar mı veriyo ? Birgün hepimiz öleceğiz ve hayat devam edecek. Birgün bizim beynimiz zihnimiz çalışmayı durdurucak ve diğer insanlar yaşamaya devam edecek. Birgün biz toprağa karışıcaz ve diğer insanlar yaşamaya devam edecek. Eğer bunun farkında olursak, o ego rüzgarı bizi es geçer ve biz hayatımızı daha farkındalık olaraktan, daha kendimizi bilerekten yaşarız.
Fight Club filminde geçen bir sözle devam etmek istiyorum;
Televizyonla büyürken milyoner film yıldızı yada rock star olacağımızı sandık...Ama olmayacağız...Bunu yavaş yavaş öğreniyoruz...Ve çokça kızgınız...
Şunu unutmamak çok önemli, hepimiz insanız. Doğarız, yaşarız ve ölürüz. Büyük ölçekte baktığımız zaman, aslında yaşayan küçük organizmalarız. Bu yüzden kendimiz için yaptıklarımız elbette önemli ama, daha çok kalıcı olan diğer insanlar için yaptıklarımızdır.
Ego rüzgarına kapılan bireyler, her zaman hayatından şikayetçidir. Her zaman daha fazlasını hakkettiğini düşünür. Fakat şunu düşünmemiz gerekir, hayatımızda olan insanlar için, yediğimiz, içtiğimiz, sahip olduğumuz her şey için şükretmemiz gerekir.
Empati ... Empati öyle bir şeyki , herkes empatiyi biliyor, herkes empati yapıyor, herkes birbirine empatiyi öneriyor ama hiç kimse aslında gerçekten empati yapmıyor. Empati yapan bir insan, dünyada kendisinden de başka insanlar olduğunu bilir. Onun ne hissettiğini, acısını, sevgisini, mutluluğunu içinde hissetmeye çalışır. Böyle olduğu zaman, dünya bize daha anlamlı görünür ve bizden, benden başkalarının da olduğunun farkına varırız. Eğer ki empatiyi gerçekten yapabilirsek, sadece diğer insanları anlamakla kalmaz, kendi problemlerimizi çözme konusunda da fikirler edinebiliriz.
Çoğu insan o kadar kendi dertleriyle meşgul ki ve bizde böyleysek, biraz çevremizdeki insanların dertleriyle uğraşırsak, onlara kulak verirsek hem kendimiz için hem de onlar için iyi bir şey yapmış oluruz.
Evet arkadaşlar hayat akıp gidiyo, eğer geriye güzel şeyler bırakmak istiyorsak, yapmamız gereken şey bazen gökyüzüne bakıp biz olsakta olmasakta o gökyüzü orda durmaya devam edecek. Bu yüzden kendimizle ilgilenirken birazda çevremizle sadece insanlar değil bitkilerle, hayvanlarla... Herkesle ilgilenirsek, bu hayatı dolu dolu ve "EGOSUZ" bir şekilde yaşarız.
Sağlıcakla kalın :)
hepimiz sıradan insanız bunu kabul edelim diyorsunuz yani :) öyleyiz aslında. bunu kabul ettiğimiz zaman bir rahatlama olmuyor değil içimizde.
ama bir yandan da sıradan olmak kötü bir şeymiş gibi geliyor insana. belki o alıntı yaptığınız sözdeki gibi televizyonlarda bize böyle şeyler gösterdikleri içindir. belki de sıradan olunca dünyaya ve insanlığa büyük bir katkıda bulunulamayacağını bilmenin verdiği vicdan azabıdır.
Kötü bir şey gibi gelmesinin nedeni kesinlikle egonun bize verdiği vesvesedir, her insanın içinde gizli bir ego vardır onu bastırmakta bize düşüyo :)
ben daha önemliyim egosu yanlıs ama egonun su yönü var bir de. kisi eğer belirli bir konuda bilgili ve kültürlüyse, o konuda egosu varsa bu olmalıdır. o kisinin kendini sıradan hissetmesi doğru değildir. ha biz sıradan hissedebiliriz o ayrı :)
aslında yüksek ego dıye belırtmısın zaten de....dengelı olan ve baskalrına zarar vermeyecek kadar ego sahıbı olmak yararlıdır dıye dusunmekteyım..
Karakter gelişimi ve kendine güven konusunda, dediğiniz gibi dengeli ego yararlı olabilir.
follow me back😀