Türk tarihine önemli eserler kazandırmış olan şair ve yazarlarımızın büyük çoğunluğu düşünceleri veya fikirleri yüzünden dönemin sığ zihniyetleri tarafından işkencelere maruz bırakılıp uzun yıllar hapis hayatı yaşatılmıştır.
Necip Fazıl Kısakürek inandıkları uğruna yıllarca hapis yattı ve ilk kez hapis edilişine askerde iken yazmış olduğu siyasi bir yazı sebep olmuştur. Daha sonraki dönemlerde ise gerek dönemin darbeci hükümetleri tarafından gerekse de yazdıkları yazılar üzerinden üstüne atılan iftiralar ile suçlanarak 6 kez belirli aralıklarla hapse mahkum edilmiştir.
Yetişkinlik dönemlerinin neredeyse tamamını hapiste ya da sürgünde geçiren bir diğer yazarımız Nazım Hikmet, Eserleri ona ödüller kazandırmış ve elliden fazla dile çevrilmiştir. Şiirleri yasaklanıp Anadolu’nun çeşitli cezaevlerinde 12 yıl’dan fazla hapis hayatı yaşamıştır. Fakat tüm bu yaşadıkları asla onu yazmaktan ve düşüncelerini kaleme almaktar alıkoymamıştır.
Can Yücel, yazdıkları siyasi fikirleri ve Che Guevara, Mao’dan yaptığı çeviriler gerekçesiyle suçlanarak 15 yıl hapse mahkum edildi. Bu onu yazma isteğinden asla alıkoymadı ve 4 yıl sonra afla dışarı çıkıp hapiste iken yazdığı “Bir Siyasinin Şiirleri” isimli kitabını yayımladı.
Atilla İlhan, ilk mahkumiyetini çok küçük yaşta yaşamıştır, lise yıllarında mektuplaştığı bir kıza yazdığı mektuplarda Nazım Hikmet şiirleri bulunduğu için 16 yaşında tutuklanıp okuldan atıldı ve 2 ay hapis yattı.
Sebahattin Ali, ilkokul öğretmeni olan yazarın komünizm propagandası yaptığı iddia edilip hakkında soruşturma açılmış ve 25 Mayıs 1931 yıllarında kendisiyle beraber birkaç yazarın hakkında suçlamalar yapılarak tutuksuz yargılanmasına karar verilmiştir. Daha sonraki yıllarda devlet yöneticileri yerdiği iddiasıyla tutuklanıp 22 ay hapis cezasına çarptırılmıştır.
Aziz Nesin’in 1940’yıllarda çıkardığı mizah gazetesi Marko Paşa’da Amerikan yardımının Türkiye üzerindeki etki ve emelleri konusuna yazdığı ve henüz yayımlanmamış olan “Nereye Gidiyoruz” adlı eseri sebebiyle 10 Ay ağır hasip cezasına çarptırılmıştır.
Yazarlarımıza verilen bu hapis cezaları asla onların elinden kalemlerini alamamıştır. Yaşadıkları mahkum hayatları onların düşünce fikirlerini daha çok dışarı vurmalarına ve çarpık sığ zihniyetlerin, baskın gelmesine hep engel olmaya çalıştılar asla vazgeçmediler.
