Kaldırdı başını; büyük bir gururla karşıma geçti. İşte benim. Senin dünün, bu gününün ve yarının olmak için gözünün önünde dikiliyorum. Aslında görmediğim ya da görmek istemediklerimden ibaretti hayatım. Şu an karşımda dikilense iflah olmayan gururumdu. Ne kadar aptallık etmişim bilmiyorum. Saysam nefesim yetmez; tıkanırım. Belki de hayatımı ne kadar gereksiz detayla boğduğumu fark etmeye başlamıştım. Şimdiyse değişim vakti. Kendimi eskisinden farklı hissettiren her şeye kucak açıyorum. Örneğin eskisinden çok daha fazla okuyorum. Bazen bir dergi bazense bir çift göz okuyorum. Kaybolmak istiyorum karakterlerin arasında. Ama bunu yaparken yarını umursamadan yapmak istiyorum. Daha çok hayal edip eskisinden fazla meyve yiyorum. Meyveler beni iyi hissettiren yiyecekler. Bu arada okuyorum derken, korkuyorum bir yandan… Sanki kendimi bulduğum yazıları, taklit ederim gibime geliyor. Şarkılar var birde… Sen şarkı dinlemeyi sever misin? Ben kendimi nostaljide buluyorum. Çocukluğumdan beri kulak zevkim diğerlerinden farklıydı. Yıllar oldu birine şarkı dinletmeyeli. Sevdiğim müzikleri dinletmeyi severim. Bir bilsen sana ne kadar çok şarkı biriktirdiğimi. Hepsini seninle dinlemek istemek. Bu düşünce benliğimi sıyırıyor bazen. Hepimizin hayatında vardır böyle anlar.
Kollarınızı kocaman açın ve değişimi kucaklayın. Değişim ruhu gençleştirir.
“Geçmişe ve geleceğe ait olan şeyler daima şu anda yaşadığımız deneyimlerle ilgilidir.”
Marc WITTMANN | Hissedilen Zaman
@soteyapanbot'u takip ederseniz, gunluk oylamalardan faydalanaiblirsiniz.