ÇANAKKALE'NİN RUH PORTRESİ

source
Merhaba arkadaşlar. Bugün 18 Mart Çanakkale zaferinin 103. yıl dönümü. Burada Çanakkale zaferini sabaha kadar anlatıp methiyeler düzebilirim,Mustafa Kemal'in askeri dehasını övebilirim,düşmanı nasıl bozguna uğrattığımızı yazabilirim ama bunu yapmayacağım. Çünkü bunların hepsini zaten biliyoruz. Sanıyorum ki tüm bunlar için tek bir cümle yeterli olacaktır.
''ÇANAKKALE GEÇİLMEZ''
Çanakkale Savaşı'nın Ruh Portresini daha iyi anlayabilmek için sizlerle Şehit Askerlerimizden bir kaçının mektuplarını paylaşmak istiyorum.
Kadir oğlu Mehmet Çavuş'un Hastaneden Cephedeki Komutanına Yazdığı Mektup

source
"1 nci Kolordu, 1 nci Tümen, 7 nci Alay, 3 ncü Tabur, I nci Bölük Çavuşu, Çivril Kazasının Madenler Köyünden Kadir Oğlu Mehmet, Conkbayır ve Seddülbahir Muharebelerinde herkese şayan büyük kahramanlıklar göstererek düşman tarafından atılan bombaları patlamadan yine düşmana atmak suretiyle cesaret ve şecaat harikaları yaratmış ve nihayet, yine böyle bir bombayı alarak düşmana havale edeceği sırada her nasılsa birden bire infilâk eden bombadan sağ el bileğini kaybetmiştir.

Hastanedeki yatak ızdırabından tabur komutanına gönderdiği mektupta;

“Muhterem Komutanım,
Sağ kolumu kaybettim, zararı yok, sol kolum var. Onunla da pekâlâ iş görebilirim. Beni üzen şey; yaramın kapanmamasından dolayı kıta’ma katılamamam ve düşmanla çarpışamamak. Hastaneden kurtularak halen harbe iştirak edemediğim için, beni mazur görünüz, affediniz.

BİR SON MEKTUP: “İNŞALLAH HARP BİTİNCE GÖRÜŞÜRÜZ

Mektup uzun bir selam faslı ile başlıyor ve şöyle devam ediyordu:
“Altı yerimden yaralandım. Sahra hastanesinde tedavi oldum.
Tebdil-i hava verdiler. Kabul etmedim. Arkadaşlarımın yanına cepheye dönüyorum,inşallah
harp bitince görüşürüz!.. “
Mektubun sonuna,adet olduğu gibi iki de mani eklemişti:
“Çanakkale içinde
Asker denize bakar
Kaderde ölüm varsa
Benim kanım da akar

İki kıyı arası
Eller geçmez arasından
Düşmana aman vermem
Kan damlasa yaramdan”

BİR ANANIN KINALI KUZUSU: KINALI HASAN’IN MEKTUBU

source
Çanakkale’nin köylerinden cepheye giden Hasan’ın öyküsüdür bu. Hasan’ın saçının bir tarafı
kınalanmıştır.bunu gören komutanı Hasan ‘a “ Hiç erkek kınalanır mı?” diye sorar. Hasan da
cepheye gemeden anasını kınaladığını söyler. Komutan bunun nedenini annesine sormasını
söyleyince Hasan mektup yazar.

“Anacığım,
Kardeşlerimi askere gönderirken başlarına kına yakma mahçup oldum. Zabit efendi bana
sordu cevap veremedim.
Niye benim saçımı kınaladın?
Kardeşlerim de cevap veremeyip mahçup olmasınlar.
Oğlun Hasan.“

ANNESİNİN HASAN’A YAZDIĞI MEKTUP

“Ey gözümün nuru Hasan’ım,
Köyümüzde rahat rahat oturalım mı?Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyor.
Sen ecdadından,babandan aşağı kalamazsın…
Ben,senin anan isem ;beni ve seni Allah yarattı vatan büyüttü.
Allah,bu vatan için seni besledi.Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor.
Sen bu ailenin seçilmiş bir kurbanısın…
Hasan’ım söyle zabit efendiye : Bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır.Bende seni
evlatlarımın arasından vatana kurban adadım
Onun için saçını kınalamıştım…
El-hükmü billah. Allah, seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın.
Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktır. Gözlerinden öperim…
Anan – Hatice ”

(Bu Hasan’ın son mektubudur.Annesinden aldığı mektup ve tamamlayamadığı şiir öldüğünde
üzerinde bulunacaktır.)
(Şiir:“ Anam yakmış kınayı adak diye,
Ben de vatan için kurban doğmuşum.
Anamdan Allah’a son bir hediye,
Kumandanım ben İsmail doğmuşum.” )

Bugünün özelinde bu vatan toprağı için canlarını vermiş bütün Şehitlerimizi saygı,sevgi ve özlemle anıyorum.

OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER