เหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นในคืนเดือนมืด # Strange Events That Happened On A Dark Night.

Dear Steemian Friends.

---

{โพสต์เมื่อวานนี้} กว่าจะมีบัตรประจำตัวประชาชนมาไว้ในครอบครอง
:::: หลังจากที่เรา เฝ้ารอคอย การใช้บัตรประจำตัวประชาชน มาเกือบสามปี และแล้ว
ในที่สุด ก็สำเร็จซะที......แต่ในตอนนั้น ยังไม่มีการ ใช้บัตรแข็ง อย่างในยุคปัจจุบันนี้
นะคะ......ที่เขา ให้มาใช้ แทนบัตร เคลือบพลาสติก ก็คือ กระดาษ แผ่นสีเหลืองๆค่ะ
อื้อหือ! คุณลอง คิดดูนะคะ เวลาที่เรา ไปเที่ยว ดิสโก้เทค หรือไน้ท์คลับ เวลาที่พนัก
งาน ขอดูบัตร ก่อนเข้าเนี่ย....แม่ม! โคตะระ! อายเลยอ่ะ! ต้องมากลาง กระดาษแผ่น
เบ้อเร่อ ในสถานที่ แบบนั้นอ่ะ! ชอกช้ำใจ อยู่ตั้ง หลายปี กว่าจะได้ ใช้บัตรเคลือบ ที่
เล็กลงมาหน่อย......เทียบกับเด็กๆสมัยนี้ โห! ได้ถือบัตรแข็ง กันหน้าชื่น ตาบาน กัน
เดี๋ยวนั้นเลย

:::: ก็อย่างว่าล่ะค่ะ โทษใครไม่ได้ เพราะสมัยนั้น หลายสิ่งหลายอย่าง ก็ยังไม่พัฒนา
เฉกเช่น ในยุคปัจจุบัน.....พอเราได้ บัตรประชาชนปุ๊บ ทางบ้านที่อรัญฯ ก็เลี้ยงฉลอง
กันยกใหญ่ เหมือนทำประชดเลย 555.....เพื่อนๆเรา ตั้งแต่สมัยเรียน อยู่ ป.1 ก็มากัน
หลายคน พวกเรา สังสรรค์กัน จนถึง เที่ยงคืนกว่าๆ......ที่ต่างจังหวัด เที่ยงคืน นี่ก็ถือ
ว่าดึกมากแล้วนะ แต่น้องๆเราบ่นกันว่าหิว แต่ละคน ต่างก็อยากทาน อะไรที่มันร้อนๆ
ของแห้ง ที่บ้านป้าเรา พวกเขากิน กันหมดแล้ว เราจึงรับอาสาไปซื้อมาม่า แต่ร้านค้า
แถวๆใกล้บ้าน มันปิดหมดแล้ว เพื่อนเราคนหนึ่ง จึงอาสาพาเรา ไปซื้อที่หมู่บ้านใกล้
เคียง ซึ่งห่างจากบ้านเรา ประมาณ 6 - 7 กิโลเมตร

:::: จนกระทั่ง ทุกวันนี้ เราก็ยัง ไม่เข้าใจ ว่าเรื่องนี้ มันเกิดขึ้น ได้ยังไง? และก็ยัง งงๆ
กับเหตุการณ์ ในครั้งนั้น.......เพื่อนชายคนนี้ เป็นเพื่อน กับเรา มาตั้งแต่ เรียนอยู่ ป.1
วันแรกที่เขา มาเรียน ก็ทำเรื่อง ขายหน้า ให้ตัวเองซะแล้ว คือว่า...ขาอึ ในห้องเรียน
นั่งอึ อยู่ที่เก้าอี้ ไม่ยอมลุก.....เวลาอยู่ที่โรงเรียน เรามักจะดื้อ เหมือนเด็กผู้ชาย และ
ด้วยความที่ เป็นเด็กด้วย เราก็ล้อเขา เรื่องอึ อยู่เป็นประจำ ทุกครั้ง ที่เจอหน้าเขาเรา
ก็จะพูดว่า "กิ๊วๆ หน้าไม่อาย โตเป็นควาย ยังอึ ใส่ห้องเรียน" ตอนนั้น เรายังพูดภาษา
ย้อไม่ได้....ไม่รู้ว่าเขา ผูกใจเจ็บ และโกรธเรา มาโดยตลอดรึเปล่า อันนี้เราไม่รู้จริงๆ
แต่สำหรับตัวเรา ลืมไปนานแล้วค่ะ

---

---

:::: และเรื่องราวต่างๆ ก็เกิดขึ้น ในคืนนั้น เพื่อนชาย คนนั้น ของเรา อาสาขับรถ มอร์
เตอร์ไซค์ให้ และไป เป็นเพื่อนเรา (ตอนนั้น เรายังขับรถ ไม่เป็น) คนที่บ้าน ต่างก็สั่ง
ซื้อโน่น ซื้อนี่ เต็มเลย......แล้วเราก็นั่ง ซ้อนท้ายเขา ไปซื้อของ.....เราไม่รู้ว่าร้านค้า
อยู่ที่ไหน เพื่อนเราขับรถพาเรา อ้อมไปทางหลังเขา ซึ่งติดกับชายแดน ไทย - เขมร
ถนนเส้นนั้น มันเปลี่ยว และน่ากลัวมาก มองหาแสงไฟ สักดวงก็ไม่มี......เราเริ่มกลัว
กลัวว่า พวกเขมร จะมาดักปล้น แล้วฆ่าทิ้ง ข้างทาง.....และกลัวผีด้วย เพราะแถวนั้น
เมื่อก่อน มีคนตาย เยอะมาก คงมีทั้ง ผีไทย ผีเขมร แน่ๆเลย.......ระหว่างทาง เราจิน
ตนาการไป ต่างๆ นาๆ......มืดสุดๆ เห็นแต่ไฟ จากหน้ารถเราจริงๆ

:::: คืนเดือนมืดนี่มันมืดจริงๆเน้อะ มืดขนาดที่ว่าฝ่ามือตัวเองใกล้ๆ ยังมองไม่เห็นอ่ะ!
ถนนก็เป็น ถนนลูกรัง หินสีแดง เป็นถนนสาย เล็กๆ แคบๆ.....รถธรรมดา วิ่งได้แค่คัน
เดียว.....พอขับรถไปได้ ประมาณ ห้ากิโล ก็ยังไม่มี วี่แวว ว่าจะเห็น แสงไฟ จากบ้าน
เรือนผู้คนสักหลัง....เราสิ เริ่มเสียวสันหลัง ใจไม่ดีเลย หากเกิดเรื่องไม่ดีจะทำยังไง?
::: โห! พิมพ์จนเพลินเลยเรา เรื่องยาวอีกแล้ว เอาไว้อ่านต่อ โพสต์ต่อไปละกันนะคะ

Thank you for visiting my post!
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate your support.

---

ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta