"Portrait Photography Contest"

ภาพครึ่งตัวในวันนี้มีรูปถ่าย
ของลูกชายซึ่งถ่ายไว้ในเฟสฉัน
จะเข้าตาหรืออย่างไรไม่ว่ากัน
ขอเพียงฉันได้ร่วมใจกับไทยทีม

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ก็มาพบกันอีกเช่นเคยนะคะ สำหรับวันนี้ฉันก็ขอร่วมสนุกกับไทยทีมเป็นโพสต์ที่2ในการปะกวดภาพถ่ายครึ่งตัวที่สวยงามที่สุด พอดีว่าไม่รู้จะโพสต์อะไรดี อันที่จริงไทยทีมก็เปิดโอกาสให้ตั้ง7วัน วันละโพสต์ ดังนั้นฉันเลยถือโอกาสซะเลย คงไม่ว่ากันนะคะ สำหรับภาพถ่ายที่จะใช้ร่วมสนุกในวันนี้ ฉันขอเลือกภาพนี้เลยค่ะ

นี่คือภาพถ่ายของลูกชายของฉันเองค่ะ เขาเรียนจบคณะวิศวกรรมศาสตร์เครื่องกลจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น จริงๆแล้วเขาชอบคณะเภสัชศาสตร์ แต่คะแนนไม่ถึง เขาจึงเลือกคณะนี้ เขาเป็นคนที่สนใจในการเรียนตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เขาทำให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวเขามาก เขาเป็นคนว่านอนสอนง่าย มีน้อยครั้งมากที่เขาขัดใจแม่ ถ้าจะว่าไม่เคยขัดใจเลยก็เป็นเรื่องที่เกินจริงสักหน่อยนึง มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งตอนนั้นเขาเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษา ประมาณม.1หรือม.2นี่แหละค่ะ ช่วงนั้นเป็นหน้าแล้ง ตอนกลางคืนอากาศจะร้อนอบอ้าว เขียดตัวเล็กๆจะออกหากิน บ้านฉันอยู่ใกล้ทุ่งนา ฉันจึงชวนเขาไปเป็นเพื่อนเพื่อไปจับเขียดตัวเล็กๆนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าภาคกลางเขาเรียกกันยังไง แต่แถวบ้านฉันจะเรียกว่า"เขียดอีแอ"ค่ะ

เขียดอีแอจะมีขนาดตัวเล็กๆ ซึ่งเราจะเอาเขียดที่จับได้ใส่ในขวดน้ำอัดลม ลูกชายของฉันเขาไม่ชอบกินสัตว์ที่มีก้างเช่นปลา และก็ไม่กินกบ เขียดอีกซะด้วย พอฉันเอ่ยชวนเท่านั้นแหละ เพื่อนๆรู้มั๊ยคะว่าเขาพูดว่าอะไร?...เขาบอกว่าถ้าไปไต้พิซซ่าฮัทเขาจะพาไปอยู่ว่างั้น555... ฉันนี่หัวเราะขำกลิ้งไปเลย ฉันขำตรงที่เขาคิดอย่างงั้นได้ไง
อ้อ...ฉันลืมบอกไปว่าการไปไต้เขียดก็คือการที่เราเอาแบตเตอรี่เล็กๆใส่ที่หัว แล้วก็ใช้แสงไฟส่องหาตัวเขียดนั่นแหละค่ะ ตกลงว่าวันนั้นฉันเลยอดไปไต้เขียดเลย จนกระทั่งเขาโตเป็นหนุ่ม เขาก็ยังไม่กินสัตว์พวกนี้เลย...

เมื่อเขาเรียนจบและได้ทำงาน เขาจะเข้าฟิตเนสเป็นประจำ

เขาคอยดูแลพ่อแม่ ส่งเงินให้ใช้ เวลากลับมาเยี่ยมบ้านแต่ละครั้ง เขาจะซื้อของใช้ที่จำเป็นและเครื่องดื่มบำรุงร่างกายไว้ให้พ่อกับแม่เสมอ ฉันชอบไปเดินเที่ยวในห้างเพื่อซื้อเสื้อผ้า เขาก็จะพาไป ซึ่งบ้านฉันอยู่ห่างจากตัวจังหวัดเกือบ100กิโล เขารู้ว่ามันเป็นความสุขของฉัน เขาก็จะถามว่าแม่จะไปเที่ยวเดินห้างมั๊ย?...ถ้าฉันตกลงเขาก็จะพาไป เขาทำงานอยู่ไกล นานๆครั้งเขาถึงได้กลับมาเยี่ยมบ้าน เวลาเขามาหาฉัน ฉันก็จะเตรียมอาหารที่เขาชอบไว้รอ เป็นต้นว่าส้มตำ ขนมจีนน้ายา ต้มหน่อไม้จิ้มกับน้ำพริก ซึ่งหน่อไม้ฉันสามารถกินได้ทึกเวลาที่ต้องการ เพราะช่วงหน้าฝนฉันและสามีจะไปเก็บบนภูเขา ทีนี้ก็นำมาทำแปรรูปเก็บไว้กินนานๆได้โดยการนึ่งบรรจุถุง จากวันที่ฉันทำจนถึงวันนี้ซึ่งก็ครบ2ปีแล้ว หน่อไม้อัดถุงของฉันยังดีๆอยู่เลย

เนื่องจากฉันและสามีเลี้ยงเขามากับอาหารพวกนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหน เขาก็ยังชอบอาหารพวกนี้เสมอ เวลาเขากลับมาเยี่ยมบ้าน ฉันจะนั่งดูเขากินอย่างเอร็ดอร่อย แค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว เขาไปทำงานอยู่ไกล อาหารพวกนี้เขาก็ไม่ค่อยได้กินบ่อยนัก พอถึงวันที่เขาจะเดินทางกลับไปทำงาน ฉันก็จะเตรียมมะละกอและพริกซึ่งปลูกเอง พร้อมด้วยปลาร้า เพื่อให้เขาเอาไปทำกินเองที่โน่น เขาบอกว่าส้มตำซื้อบางทีก็ไม่อร่อย สู้ตำเองไม่ได้ เขายังไม่มีครอบครัวค่ะ ดังนั้นเขาจึงต้องสับมะละกอและก็ตำกินเอง

ตอนที่เขาทำงานใหม่ๆ เขาจะส่งเงินให้พ่อแม่ใช้ แรกๆฉันและสามีก็รับไว้เพื่อไม่ให้ลูกเสียกำลังใจ แต่มาระยะหลังๆเราอยากให้ลูกได้มีโอกาสตั้งตัว เก็บเงินเก็บทองเผื่อว่าเขาอยากจะเป็นฝั่งเป็นฝา เราจึงไม่รับเงินจากเขาอีก เขากับน้องสาวจึงอยากจะให้พ่อแม่มีรถดีๆขับสักคัน ทั้งสองจึงถอยรถและส่งงวดให้พ่อกับแม่ ฉันภูมิใจในตัวของเขาและน้องสาวของเขามาก ชาตินี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนใครๆ แต่ฉันมีลูกที่คอยเอาใจใส่พ่อแม่ แค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว...

ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงลูกๆ ฉันจะส่องเฟสพวกเขาทุกวัน ภาพถ่ายทุกภาพของลูกๆจะสวยงามสำหรับฉันเสมอ และรูปภาพเหล่านี้ทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็น เพราะลูกคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉัน ฉันจะมีความสุขในทุกๆที่ ที่มีลูกๆอยู่ด้วย

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอจบลงเพียงเท่านี้นะคะ ขอให้เพื่อนๆมีสุขภาพแข็งแรงกันทุกคน สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่สนใจอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับชุมชนของเราแถมยังมีรายได้ กรุณากดเข้าลิ้งค์นี้เลยค่ะ

วิธีลงชื่อสมัครใช้ Steemit แฟลตฟอร์ม​โดยคุณตุ๊กตา
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-1
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-2

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ

Thank you to visiting my post and follow me.