"วันสบายๆสไตล์คนบ้านนอก"

หลังจากที่ทำงานมานานนัก
ขอหยุดพักผ่อนใจให้สุขสันต์
ในวันนี้โปรดเตรียมใจไปเที่ยวกัน
ที่ไหนนั้นเชิญตามมาเดี๋ยวพาไป

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้ขอหยุดพักผ่อนสักวัน เปิดหูเปิดตาซะบ้าง เห็นแต่ท้องทุ่ง...ไร่นาทุกวัน อยากจะไปพักผ่อนพบเจอสิ่งใหม่ๆ แต่การพักผ่อนของฉันไม่ได้หมายถึงไปเที่ยวสถานที่อันสวยงามอะไรหรอกค่ะ...สถานที่สวยงามของฉันก็คือ"ภูเขา"...

เมื่อคืนนี้ ฉันและสามีตกลงกันว่าจะไปเที่ยวภูเขา แต่เราไม่ได้ไปเที่ยวเฉยๆหรอกค่ะ กะว่าจะไปเก็บอีงอมด้วย ซึ่งภูเขาก็จะอยู่ห่างจากหมู่บ้านเราประมาณ10กิโลเมตร สิ่งที่จะต้องเตรียมไปก็จะมีมีดคนละด้าม มะนาวคนละลูกพร้อมด้วยถุงย่ามหรือตะกร้า เพื่อที่จะเอาไว้ใส่อีงอม สิ่งหนึ่งที่จะลืมไม่ได้ก็คือน้ำและขนมค่ะ คนเฒ่าคนแก่บอกว่าถ้าจะเดินทางเข้าป่า ให้พกมะนาวไปด้วย เพื่อป้องกันงูเงี้ยวเขี้ยวขอ...จริงหรือไม่นั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เเต่ก็ทำตามเพื่อความสบายใจ พอจัดเตรียมของครบหมดแล้ว เราก็ออกเดินทาง ริมสองฝั่งทางก็จะมีไร่อ้อยบ้าง...ทุ่งนาบ้าง พอมาใกล้จะถึง ก็จะเต็มไปด้วยป่าใหญ่น้อยคละเคล้ากันไป...
พอมาถึงจุดหมาย เราก็จอดรถไว้ใต้ต้นไม้ แล้วออกเดินทันที...

เดินแป๊บเดียวก็ถึงตีนเขา(ภูเขา) เราจึงแยกกันหาอีงอม แต่ฉันก็ไม่กล้าห่างจากสามีไปไกลเท่าไหร่นักเพราะกลัวจะหลงทาง ภูเขาจะมีหลายขั้นค่ะ เราขึ้นไปขั้นแรก แต่ทว่า...บนภูเขามีความแห้งแล้งมาก แสดงว่าฝนคงจะไม่ค่อยตก เราก็นึกว่าฝนจะตกบ่อย เพราะที่บ้านฝนตกเเทบทุกวัน...
เราเดินไปเรื่อยๆก็ไม่ค่อยเห็นต้นอีงอมเลย อีงอมเขาจะมีหัวอยู่ใต้ดิน ถ้ามีความชุ่มชื้นมากๆเขาถึงจะงอก...

นี่เป็นบรรยากาศแห่งขุนเขาขั้นแรกค่ะ...

เราเดินหาอยู่เป็นนานสองนาน...แต่เจออีงอมแค่2-3ต้น ฉันเลยชวนสามีไปหาอีงอมอยู่ในป่าที่เคยไปมาแล้วครั้งก่อน เราขับรถมาประมาณ15นาทีก็ถึง เราเอารถจอดไว้ใต้ต้นมะม่วงป่าที่เดิม จากนั้นเราก็แยกย้ายกันหาอีงอม...ในป่าคราวนี้รกกว่าเดิมมาก เพราะหน่อไม้เพ็กและหญ้าอื่นๆก็งอกงามอย่างรวดเร็วเมื่อได้กลิ่นไอของน้ำฝน ฉันเดินไปพร้อมกับเหลียวซ้ายแลขวาหาอีงอม พอเงยหน้าขึ้นทำให้ฉันตกใจสุดขีด...คุณพระช่วย!...นั่น...นั่น...นั่นมันงูใหญ่นี่
ว๊าย...ฉันร้องสุดเสียง พอสามีได้ยินเสียงร้องอย่างตกอกตกใจ เขาก็รีบวิ่งมาทันที "แม่นหยัง คือฮ้องแฮงแท้" แปลซะหน่อย "มีอะไรเหรอ ทำไมถึงร้องเสียงดังจัง " พอสามีวิ่งมาถึง ฉันก็ต้องปล่อยก๊าก
ออกมา555...เพราะที่ฉันเห็นมันไม่ใช่งู...

อาจจะเป็นเพราะว่าฉันมองซ้าย แลขวา บางครั้งก็ก้มลงถอนเอาต้นอีงอม เลยทำให้ตาลาย ฉันเคยเป็นบ่อยค่ะ เวลาก้มๆเงยๆ ไม่ตาลายก็ปวดหัว...
จากนั้นฉันก็เดินหาอีงอมไปเรื่อยๆ วันนี้เจอคนที่มาหาเก็บอีงอมเหมือนกัน2คนค่ะ พอทักทายกันเสร็จแล้ว ต่างคนก็ต่างหาเก็บอีงอมต่อไป...สำหรับอีงอมเราก็ต้องเลือกด้วย เอาขนาดพอดี หรืออ่อนก็ได้ แต่อย่าเอาอันที่แก่แล้วเพราะมันจะมีรสคัน ถูกผิวหนังจะคันและถ้าใครแพ้ง่าย ก็จะเป็นผื่นคัน
แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะต้องชนะ555...

ฉันเดินหาไปเรื่อยๆ ในป่าก็จะมีเสียงนกร้อง จั๊กจั่นก็พอมีเสียงร้องอยู่บ้าง ทันใดนั้น!...สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งเข้า

มันคือเห็ดกระด้างที่เกิดบนเหง้าของต้นกุงที่ผุพังแล้ว แต่เสียดายที่มันค่อนข้างแก่ ถ้าเป็นคนก็คงสี่สิบอัพแล้ว555...แต่ไม่เป็นไรฉันเอามาทำเป็นซุบก็ได้ ฉันจึงเก็บใส่ถุงพลาสติก เสร็จแล้วก็เดินหาอีงอมต่อ ได้อีงอมเยอะพอสมควร กำลังจะเดินกลับมายังรถ บังเอิญมองไปเห็นสิ่งหนึ่งเตะตาเข้า เกือบตาบอดแน่ะ555...มาดูกันค่ะว่ามันคืออะไร...

แถ่น...แทน...แท๊น มันคือเห็ดปลวกไก่น้อยค่ะ มันจะออกเยอะมาก กระจัดกระจาย ฉันจึงเรียกให้สามีมาเก็บช่วย แต่เขาบอกว่าขี้เกียจเก็บเพราะมันดอกเล็กเกินไป ฉันสะออน555...ก็เลยนั่งเก็บคนเดียว ฉันเอามีดตัดตีนมันออกแล้วเอาใบว่านอีหมูบ
เย็บเป็นกระทงใส่

พอเก็บเห็ดหมดแล้วก็รู้สึกหิว...
เลยเอาขนมออกมานั่งกินเป็นการพักผ่อนไปในตัว นั่งพักก็ไม่ค่อยเป็นสุขเท่าไหร่ เพราะมียุงป่าคอยเล่นงานตลอดเวลา ไม่ว่าฉันจะเดินเหินไปทางไหน มันจะคอยบินตามและส่งเสียงร้องตลอดเวลา ถึงแม้ว่าแดดจะร้อนเพราะใกล้เที่ยงแล้ว มันคงกระหายเลือด เป็นอันว่าวันนี้ฉันได้ของป่าและยังได้ทำบุญอีกด้วย บางคนอาจจะสงสัยว่า"เอ๊ะ! ไปป่าจะทำบุญได้อย่างไร" อ๋อ ก็บริจาคเลือดไงคะ555...

พอได้ของตามต้องการเเล้ว ฉันและสามีก็ขับมอเตอร์ไซด์ลัดเลาะออกจากป่า พอดีว่าไร่อ้อยของฉันอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน สามีเลยชวนฉันแวะดู มันเป็นอ้อยตอแรกค่ะ เรามาฉีดยาฆ่าหญ้าไว้หลายวันแล้ว จึงอยากจะรู้ว่าหญ้าตายดีหรือไม่ ดังนั้นเรามาดูพร้อมๆกันค่ะเพื่อนๆ...

นี่แหละค่ะคือผลงานของหมอและผู้ช่วยหมอ อิอิ...
ก็ถือว่าได้ผลดีเป็นที่น่าพอใจ จากนั้นเราก็กลับบ้าน พอมาถึงก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย เสื้อที่ใส่ไปเก็บอีงอมนั้น ไม่ต้องถามหาความสะอาดหรอกค่ะ เพราะถ้าตรงไหนถูกยางอีงอม มันจะซักไม่ออกเลย เป็นอันว่าเสื้อตัวนั้น ซักเก็บไว้เพื่อใส่ในการไปเก็บอีงอมในปีต่อไป...
สำหรับเห็ดปลวกไก่น้อย ฉันก็นำมาล้างน้ำให้สะอาด เอาเกลือโรยตามด้วยผงชูรสนิดหน่อย หักพริกดิบเพื่อทำเป็นลูกโดดใส่ลงไปด้วย แล้วห่อด้วยใบตอง นำไปตั้งไฟ อื้อหือ...ทั้งหอมทั้งอร่อยค่ะ

คนที่บอกว่าขี้เกียจเก็บ กินเก่งกว่าฉันเสียอีก555...
ส่วนเห็ดกระด้าง ฉันทำเป็นซุบแบบง่ายๆค่ะ โดยเอาเห็ดต้มใส่กับปลาร้า พอเห็ดสุกก็เอาปลาทูนึ่งใส่ลงไป1ตัว สักครู่ยกลง เอาไม้เสียบพริกแห้งย่างไฟพอเหลือง ตำพริกให้ละเอียดแล้วแกะปลาทูลง ตำให้เข้ากัน สับเห็ดให้ละเอียดแล้วใส่ลงไป ตำให้เข้ากัน ใส่ผงชูรสและหอมหัวแดงลงไป ตำอีกครั้ง ชิมรสตามชอบ เนี่ย....เห็นมั๊ยคะ กินอยู่แบบง่ายๆสไตล์คนบ้านนอกอิอิ...

สำหรับอีงอมก็ต้มบรรจุถุงใส่ช่องฟิซเอาไว้กินนานๆได้ค่ะ เห็นมั๊ยคะ ถ้าฉันไม่ขี้เกียจ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินสักเท่าไหร่ในการซื้อกับข้าว เพราะอาหารที่ซื้อ บางทีก็ไม่อร่อยเท่ากับอาหารที่มีอยู่ตามธรรมชาติด้วยซ้ำ ถ้าใครที่ชอบอาหารแบบบ้านๆ เชิญมาเที่ยวขอนแก่นบ้านฉัน ยินดีพาไปผจญภัยในป่ากว้างค่ะ

เป็นยังไงกันบ้างคะเพื่อนๆ วันนี้พาชมป่าเขาลำเนาไพร เหนื่อยกันบ้างมั๊ย?...ถ้าเหนื่อยก็พักผ่อนนะคะ
ส่วนฉันต้องขอตัวก่อน ขอให้เพื่อนๆมีความสุขในทุกๆวันนะคะ สวัสดีค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและการติดตามนะคะ ทักมาพูดคุยกันได้ ยินดีที่ได้ร้จักค่ะ