bahe binebil

Manastırda 70 yıldır annesini bekleyen Bahe
Mardin’in 14 km uzaklıktaki Bine-bil köyünde, Vedia ve tren istasyonunda hamallık yapan Hanna Süryani çiftinin 1928 doğumlu çocuğudur Circis Kaplan.
Annesi Circis’e “Bahe” lakabını takar. Mardinliler de Süryanice bülbül manasına gelen ve doğduğu köyün ismi olan “Binebil” lakabını eklerler. Böylece “Bahe Binebil” olarak bilinir.
Bahe’nin ailesinin durumu pek iyi olmasa da ilk yıllarında ailesi tarafından sevilir. Özellikle ablaları tarafından sevilir. Bir buçuk yaşındayken annesi onu bir kuyunun yanındaki yatağa yatırır. Uyurken yanına yanaşan horozun saldırısına uğrar. Çığlığına annesi yetişir. Yüzü gözü yara bere içinde kalır. Kalıcı izler bırakır bu olay. Dört yaşına kadar pek bir şey belli etmez ancak daha sonra zihinsel olarak da izler kaldığı ortaya çıkar. Çocuk gibi kalır; saf kalır. Konuşma ve anlama güçlüğü çeker yaşadıklarından dolayı.
Altı yaşında babasını kaybeder ve annesi çaresiz kalır. Anne Vedia, baba evine dönmek ister ama Bahe’yi götüremeyeceğini bilir. Bahe’yi manastıra bırakır. Annesi son defa sarılır ve “biz geleceğiz” der. Kapıya kadar tekrar eder: “Biz geleceğiz Bahe”. Kız kardeşi, “hem çocuk hem de saf biriydi ve onu manastıra bıraktı. Manastır onun hem annesi hem de babası oldu” diyor.
Manastırda çobanlık, bahçıvanlık gibi çeşitli işlerde çalışır. Manastırın kapısı her açıldığında koşar, ilk o açar. Uzun yıllar manastırda kalır.
Manastırdakiler de ona alışır. “Bahe amca bu manastırın bir taşı haline geldi. Allah etmesin Bahe amca ölürse manastırda bir taş eksilecek” diyecek kadar çok alışmışlardır.
Ama Bahe hep annesini bekler, annesinin öğrettiği Arapça’yı konuşur. Yaklaşık 70 yıl manastırda kalmasına rağmen Süryanice konuşamaz. Annesinin öğrettiği dili bilir ve annesinin yolunu gözler. Çocuk gibi kalır, hep annesinin geleceğine inanır.
Mardin Kırklar Kilisesi başpapazı Gabriel Akyüz, “Annesi 6 yaşında iken kendisini Delrulzafaran Manastırı’na bırakıp gitti. Bugün, yani 76 yaşına bastığı bugünlerde bile annesini bekliyordu.“
Tam 70 yıl annesini bekler. Kalbi dayanamaz ve 2014 yılında Deyrulzafaran’da bir taş eksik kalır.

Bahe awaiting his mother in the monastery for 70 years
In the village of Bine-bil, 14 km from Mardin, Vedia and Circassian Kaplan are the children born in 1928 of the Hanna Syriac couple who peddled at the train station.
You wear the nickname "Bahe" to Annesi Circis. The Mardinis also add the name "Binebil", which is the name of the village from which the Syrian Bulbul was born. Thus it is known as "Bahe Binebil".
Although Bahe's family's condition is not very good, he is loved by his family in his early years. It is especially loved by the elves. When she was one and a half years old, her mother put her in a bed next to a scaffold. He is attacked by a rooster docking beside him while sleeping. Mothers grow up to Çığlığına. The face remains within the wound. This is a permanent event. Until he was four years old, he did not reveal much, but later he was mentally traced. It remains like a child; remain pure. Speech and understanding attracts strength because they live. At six she loses her father and her mother is desperate. Anne Vedia, the father wants to go home, but knows that Bahe can not take it. Bahe leaves the monastery. The mother holds up the last time and says "we will come." He repeats it to the door: "We will come to Bahe". His sister, "he was both a child and a pure man, and left him a monastery. The monastery is both her mother and father. "
In the monastery shepherds work in various jobs such as gardening. Every time the door of the monastery opens, it runs, first opens it. It stays in the monastery for many years.
The monastry will get used to it. "Uncle Bahe has become a stone of this monastery. If Uncle Bahe dies, there will be a stone in the monastery. "
But Bahe always waits for her mother, she speaks Arabic, which her mother taught. Although he remained in the monastery for about 70 years, he could not speak Syriac. Your mother knows the language she teaches and her eyes are on your mother's side. He remains like a child, always believing in the future of his mother.
Gabriel Akyuz, head of the Mardin Kirklar Church, said, "When her mother was 6 years old she left herself to the Delrulzafaran Monastery. Today, even at the age of 76, he was waiting for his mother. "
She waits for her mother for 70 years. The heart can not withstand and a stone is missing in Deyrulzafaran in 2014.