Kıssalar - Padişah ve Ganimet

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, pireler berber iken, develer tellal iken, ben ninemin beşiğini tıngır mıngır sallarken, zamanın birinde bir padişah varmış.

Padişah hazırlıkları başlatmış, ülke savaşa girmeye hazırlanıyor. Eksik gedik ne varsa hepsi tamamlanmış, ordunun sefer boyunca ihtiyacı olan gıda ve mühimmatlar en ince ayrıntısına kadar kağnılara yüklenmiş. Sefer vakti gelmiş çatmış, son gün son gece Padişah yatsı namazını kılmış ve dua etmiş. Duasında, eğer sefer zaferle sonuçlanırsa ganimetin yarısını yoksul, gariban ve kimsesizlere dağıtacağım, diye duasında yaradana söz vermiş.

Derken savaş başlamış, ordu savaşta galip gelmiş ve en son ganimetler toplanıp bir araya ve padişahın huzuruna getirilmiş. Padişah ganimetleri görünce emir vermiş, “bu ganimetleri öyle güzel taksim edip ikiye bölün ki, kesinlikle yarısından az olmayacak şekilde ülkemde ne kadar fakir, yoksul ve kimsesiz varsa onlara dağıtın” demiş.

Padişahın bu dediklerini duyan vezirleri olaya müdahale etmişler ve aman padişahım ne yapıyorsunuz, bu ganimetlerin yarısı dediğiniz o kadar büyük bir meblağ ki, bunları dağıtmaktansa ülkenin hazinesine koyalım. İhtiyaç halinde kullanırız. Hem siz zaten ülkede, ihtiyaç sahibi ne kadar insan varsa hepsine yardım ediyorsunuz. Allah’a şükür ki, ne açıkta kalan var, nede gece yatağına aç yatan.

Vezirlerin sözleri Padişah efendiye mantıklı gelmiş ve kendi kendine düşünmüş, gerçekten de ihtiyaç sahipleri için devletin hazinesinden her zaman en büyük payı onlara ayırırmış. Görevli memurları sayesinde ülkenin en ücra köşelerine bile yardım götürmekten veya göndermekten geri kalmazmış ve zaten bu yüzden de ülkede herkes Padişah efendilerini çok sever ve saygıda kusur etmezmiş.

Bu seriyi okuduğunuz için teşekkür ederim ve sözlerimi şu şekilde bitireyim devamı yarın…