Ben ve oğlum :) // Me and my son // Moi et mon fils // 나와 내 아들 // Ich und mein Sohn // Yo y mi hijo

Tanışmak demişken; kesinlikle ihmal etmemem gereken birisi var. İsmi kendisine 'Oğlum' şeklinde hitap ede ede Oğlum olmuş bir küçük kedicik. Küçük dediğime bakmayın, kendisi kocaman oldu ama evlatlar hep minik görünür işte, büyüklerinizden duymuşsunuzdur :) Oğlumla hayatımızın birleşmesi 1 Kasım 2016 tarihinde karlı bir Van sabahında gerçekleşti. İş arkadaşlarımla birlikte iş yerimize vardığımızda binanın dış kapısında öylece kardeşi zannettiğim bir başka kedi ile birbirlerine sarılmışlar ve ısınmaya çalışıyorlardı. Yürek dayanacak bir manzara değildi ve o anda iş arkadaşlarımdan birisiyle bu kedileri sahiplenmemiz gerektiğine karar verdik. O zamana kadar hep bir kedi sahibi olma isteğim zaten yok değildi. O gün bu iki kediciği aldım ve işyerimdeki odamda misafir ettim, günleri aynen şöyle geçti;

O 1 Kasım 2016 tarihi benim için bir milat oldu diyebilirim. Sorumluluklarım bir kat artmıştı. Artık yeryüzünde sadece kendime karşı değil, bir başka canlıya karşı daha sorumluluklarım vardı. Oğluma iyi ve sağlıklı bir hayat sunabilmesi için gerekli olan mama kabı, kum kabı, kum, tırmalama tahtası gibi eşyaları hemen alıverdim. Banyoya da sokup bir güzel temizledikten sonra değmeyin keyfimize.. Artık günlerim akşam mesai bitip eve geldiğimde şu ana kavuşmak aşkıyla geçiyordu;

Artık bir aileydik. Öyle ki ev ziyareti bile yapar olmuştuk. Oğlumun evden dışarıya ilk adım atması ve kendi türünden bir canlıyla temas kurması 20 gün sonra gerçekleşmişti ve bu bahsi geçen buluşma hiç de beklediğim gibi olmamıştı. Benim oğlum karşısında kendi boyutuna oranla devasa bir kedi gördüğü için, karşı taraftaki Nuran isimli Van kedisi de kendi cinsinden olmayan kedilerle aynı ortamda bulunmaktan hoşlanmadığı için evde sürekli bir gerginlik havası seziliyordu. O akşamın özeti bu iki kedi için şu şekildeydi :)

Gel gelelim benim oğlumu bu zamana kadar yazdıklarımla ne kadar miskin ve sakin bir kedi şeklinde yorumlayabilirsiniz. Bizimkisi eve, bana ve yeni yaşam şekline alıştıkça önüne geçilemez şekilde şımardı. Sanırım iyi babalık yapamadım, artık kural tanımaz, haşarı bir çocuk olup çıktı. Bizim evlat evde kendi krallığını kurdu bile denilebilir, işte bu savımı kanıtlayabilecek nitelikteki dökümanlarım;

Şimdi söyleyin bana, bu haytaya ne yapmalı? :))