To straszna rzecz, próbować znaleźć piosenkę, której nie słyszało się dawno. Co więcej, chcieć ją zaśpiewać. Niby coś, niby gdzieś... ale nic i nigdzie. Dopiero gdy ją usłyszymy, zaczyna świtać, łapie się kolejne słowa. Przypomnienie przychodzi z zewnątrz.
Tak właśnie dzieje się z dobrem. Gdy zapomnimy o nim, o jego jakimś aspekcie, potrzebujemy przypomnienia - i to przypomnienie często przychodzi z zewnątrz. Z zewnątrz, nawet, jeżeli odbieramy komunikat w swoim wnętrzu. Melodia przypomina się, gdyż słyszymy ją na obrzeżach swojej świadomości.
Wyzwanie, z którym się mierzę już od lat, jest nauczenie się rytmu do melodii którą znam. Wiem jak powinny przebiegać po sobie nuty, ale układanie ich w czasie sprawia momentami problem. To tak, jakby kawałek, oryginalnie będący improwizacją bluesową czy jazzową, przearanżować na techno czy rytmiczną piosenkę dla dzieci. Tak właśnie wygląda uczenie się stabilnego życia przez jednostkę oryginalnie dynamiczną, chaotyczną, żyjącą w ruchu i ciągłej zmianie.
Znalezienie rytmu do melodii, która ciągle leci w głowie. Tak, aby grała miarowo i stabilnie.
Ale gdy się już go znajdzie, to będzie wspaniałą pieśń.