Ciekawostki Historyczne, największa operacja lądowa w dziejach - Operacja Barbarossa

  Cześć #polish! Dziś powracam z tematyką historyczną. Dziś opowiem wam o największej lądowej operacji wojskowej w dziejach, mianowicie o operacji „Ansatz Barbarossa”. 

Ze względu na ilość wydarzeń zdecydowałem się podzielić to na 2 lub 3 posty.   Jeśli chodzi o historię będę sporo pisał o Drugiej wojnie światowej, gdyż jest to okres historyczny którym interesuję się od 12 roku życia i wiem o tym całkiem sporo, jest na tym forum grono osób które lubi historię. Do tych oraz innych zaciekawionych użytkowników kieruję ten post, mam nadzieję że się spodoba.   

Podłoże decyzji Hitlera o inwazji…

 Historia tej decyzji wbrew pozorom nie zaczyna się w czasie wojny. Hitler o inwazji na ZSRR pisał już w swojej książce „Mein Kampf”. Cytuję „Musimy zdobyć przestrzeń życiową na wschodzie dla rasy aryjskiej i utworzyć na tych terenach osiedla dla obywateli Wielkiej Rzeszy Niemieckiej”. Był to cel bardziej ideologiczny, niż logistyczny. Dopiero podczas wojny kiedy oficjele logistyki wojskowej spostrzegli się że batalia na wschodzie potrwa dłużej niż 4 miesiące musieli zmienić priorytety dla różnych celów militarno-logistycznych. Lecz czym były te cele opiszę kolejnym poście.

Przygotowania do inwazji na ZSRR…

 Hitler nie mógł ukryć ruchów swoich wojsk w kierunku wschodnim przez rozmach całej operacji. No bo przecież jeśli w kierunku twojej granicy zmierza 3 miliony żołnierzy to ciężko tego nie zauważyć. Hitler tłumaczył ten ruch Stalinowi ćwiczeniami z daleka od linii frontu i zasięgu brytyjskich bombowców. Stalin nie wierzył że Hitler tak szybko obróci się przeciwko niemu i ignorował wszelkie doniesienia o możliwej inwazji. Nie zawierzył nawet swojemu najbardziej zaufanemu szpiegowi Ivanovi Kuzniecowowi Ps „Zorge”. Pierwszym wyznaczonym terminem do inwazji był 15 maja, lecz z powodu obalenia proniemieckiego rządu na Bałkanach Hitler był zmuszony przełożyć inwazję na 22 czerwca 1941 roku. 

  22.06.1941r… 

Dyrektywa zatwierdzająca inwazję została podpisana przez Hitlera już 18 grudnia 1940 roku. 22 czerwca rozgorzała największa operacja wojskowa w historii. Data pamiętna, dzięki tej decyzji Hitlera niecałe 4 lata później wojna skończyła się na korzyść aliantów. Około godziny 3:15 nad ranem wojska III Rzeszy wdarły się na teren ZSRR kompletnie zaskakując jednostki graniczne wycinając je w pień. Niemcy szybko zyskiwali przewagę na całej długości frontu stosując wszystkim dobrze znaną taktykę „Blitzkrieg” (wojna błyskawiczna). Do roku 1942 taktyka ta siała spustoszenie w całej Europie, od naszej ziemi ojczystej poczynając. Polska od początku z założenia miała być poligonem doświadczalnym nowej taktyki. Potem taktyka znajdowała zastosowanie w innych równinnych krajach Europy i Afryki: Ofensywa w Ardenach, Oblężenie Dunkierki, Ofensywa w krajach Beneluxu, Bałkany, Północna Afryka.   

Początek operacji… 

Po szybkich zwycięstwach w czerwcu armia czerwona była w rozsypce, żołnierze radzieccy byli bardzo słabo wyposażeni i wyszkoleni. Poza tym brakowało wykwalifikowanej kadry oficerskiej i generalicji. Był to efekt czystek Stalinowskich z lat 30 XX wieku. Lecz ZSRR dzięki masowej mobilizacji wzięli się w garść i po początkowych niepowodzeniach zaczęli stawiać coraz większy opór. Łącznie armia czerwona po około dwóch tygodniach od rozpoczęcia operacji liczyła ponad 5 milionów żołnierzy, liczebność nie była problemem, był nim brak wyszkolenia brak sprzętu, oraz doświadczenia bojowego.   

Podział niemieckich wojsk… 

Wojska niemieckie zostały podzielone na trzy grupy:

-Grupa armii północ 

-Grupa armii środek 

-Grupa armii południe   

Cele… 

Grupa armii północ

 Grupa armii północ miała za zadanie zająć Inflanty oraz północne terytoria ZSRR, za główny cel obrano Leningrad, a po podbiciu miasta następnym celem miał być Archangielsk. Ta formacja wojskowa stoi za słynnym oblężeniem Leningradu trwającym 900 dni. Dowódcą tej formacji był feldmarszałek Wilhelm von Leeb. We wrześniu po wykonaniu wcześniejszych zadań Armia dotarła pod Leningrad, lecz ze względu na obfite opady i opłakany stan broni pancernej chciano poczekać na uzupełnienia. Lecz rozkazy z centrali brzmiały żeby nie przerywać natarcia na miasto. Niemcy systematycznie spychali Rosjan do głębokiej defensywy, lecz sytuacja logistyczna, oraz potężne umocnienia w mieście sprokurowały decyzję o zaprzestaniu natarcia i przystąpieniu do oblężenia. Decyzja była poparta tym że Leningrad był całkowicie odizolowany od reszty kraju, linia kolejowa Leningrad-Moskwa została przecięta, a w kotle Leningradzkim zostało uwięzionych 17 dywizji i 2 bataliony radzieckie. Przez trzy lata oblężenia ograniczano się do sporadycznych walk pozycyjnych, bombardowań oraz ostrzałów artyleryjskich.  W kolejnych postach bardziej się pochylę nad tym oblężeniem, były to 3 lata wyniszczającej walki o przetrwanie w mieście odizolowanym od świata, historia tego wydarzenia zasługuje na dłuższą wzmiankę.

Grupa armii środek

 Zadaniem grupy armii środek było złamanie oporu Radzieckiej armii zachodniej. Przedarcie się do Mińska, a później do Smoleńska. Dowódcą formacji był feldmarszałek Fedor von Bock, w skład dowództwa wchodził również sławny „pancerniak” Heinz Guderian. Nie wymieniłem go tu bez powodu, Guderian był jednym z najlepszych dowódców pancernych drugiej wojny światowej.  Bitwa o Smoleńsk trwała między 6 lipca a 5 sierpnia 1941 roku 400 km na zachód od Moskwy wojska radzieckie zostały otoczone od wschodu i północy, lecz mimo to wielu jednostkom udało się uciec z oblężonego miasta. Niemcy w wyniku tej bitwy wzięli do niewoli 300 000 radzieckich żołnierzy. Dzięki zwycięstwu pod Smoleńskiem otworzyła się droga do Moskwy.   

Grupa armii południe

 Zadaniem grupy armii południe było zajęcie terenów Ukrainy i przejęcie tamtejszych ziem uprawnych. Podstawowym celem było zniszczenie wojsk Radzieckich na zachodniej Ukrainie, a następnie zajęcie reszty terytorium Ukrainy. Do najciekawszej bitwy doszło pod Sewastopolem, było to de facto oblężenie trwające niemal 10 miesięcy. Sewastopol upadł dopiero po ostatecznym szturmie po ostrzale z kolejowego działa samobieżnego „Ciężki Gustaw”. Było to największe działo w historii o kalibrze 802mm!!! Pociski ważyły około 7 ton. To działo potrafiło przebić 7 metrów żelbetonu lub metr stali… Podczas bitwy o Sewastopol wystrzelono 20 pocisków, lecz efekt byłby „lepszy” gdyby działo miało mniejszy rozrzut. Jeden z pocisków przebił 10 metrów ziemi, żelbetonowy strop i eksplodował wewnątrz składu amunicji. Ostatecznie Niemcy zwyciężając stracili 4337 żołnierzy, po stronie radzieckiej straty wyniosły ok. 18 000.   

Na dziś wystarczy, w następnym poście opiszę dalsze działania wojsk Niemieckich po wykonaniu swoich zadań podstawowych. Oraz pierwsze wielkie zwycięstwa armii radzieckiej.   

Mam nadzieję że post się spodobał i nie przynudzałem za bardzo ;)