เหตุการณ์ที่เกิดจากความขี้เกียจในวันนั้น

Hello my friend.

บทความนี้ของผม ผมเขียนมันเพื่อเตือน บางทีปัญหาจุกจิก ที่เกิดจากการจี้เกียจ และประมาท แค่เพียงเส้นบางๆ ก็อาจนำไปสู่ปัญหา ที่ใหญ่ขึ้นมาได้ ตอนแรกผมตั้งใจ จะเขียนบทความนี้ ด้วยภาษาอังกฤษ แต่เรื่องทักษะ ภาษาเขียนอังกฤษ ของผมมันไม่เอาไหน เอาซะเลย ผมจึงตัดสินใจ เขียนมันด้วยภาษาไทย จะดีกว่าและขอบคุณ ถ้ามีคนสนใจติดตามอ่าน และ แปลภาษาอังกฤษให้

เรื่องราวในวันนี้ มันเกิดขึ้นเมื่อช่วง กลางเดือนพ.ค. ในปี จากพายุลูกเห็บ ที่ไม่มีใครคาดคิดว่า จะเกิดขึ้นได้ ครั้งนั้นมันเป็นค่ำคืน ที่ท้องฟ้าเหมือนจะฝนตกหนักธรรมดา แต่เต็มไปด้วย ลมที่พัดแรงๆ เตือนว่าคืนนั้น ฝนจะต้องตกลงมาหานัก ด้วยที่ขี้เกียจและไม่คาดคิดว่า จะมีลูกเห็บ การผิดพลาด ที่ขี้เกียจนั้นส่งผล ให้ตัวผมเอง ที่ไม่ยอมปิดหน้าต่าง ทำให้หน้าต่างพัง แม้ตอนหลังจะพยายาม เอื้อมมือไปปิดแล้ว แต่ก็ยังสร้างความเสียหาย และ มือที่ยื่นออกไป ก็โดนลูกเห็บ ทำให้บาดเจ็บ ถึงจะเป็นแค่เล็กน้อย ก็ตามครับ

ประการที่ 2 จากเหตุการณ์ คืนวันนั้นทำให้ส่งผลกระทบ ที่เกิดจากความขี้เกียจ และ ประมาท ในรอบที่ 2 ที่ไม่สำรวจความเสียหาย ที่เกิดขึ้นในตัวบ้าน ตัวหลังคา ผมใช้สายตามองดู ด้วยตาเปล่า เห็นชัดว่า เสียหายแค่ พื้นที่ด้านนอก รั้วไม้ที่กั้นพื้นที่ด้านนอกพังล้ม และ ต้นไม้บางต้นล้ม รวมทั้งผักที่ปลูก เสียหายล้มตายเกือบหมด แต่ผมคิดว่าหลังคา ไม่เป็นอะไร และ ขี้เกียจปีนฝ้าเพดาน ขึ้นไปดูครับ

ในค่ำคืนต่อมา พายุฝนกลับมาอีกครั้ง และ บทเรียนครั้งแรก ทำให้ผมกลัว และ ต้องรีบออกไปปิดหน้าต่าง เข้าบ้านให้หมดทุกบาน แต่ค่ำคืนวันนั้น มันก็แค่ฝนตกหนักและลมแรง ไร้ลูกเห็บ ผมคิดว่าทุกอย่างน่าจะจบ ที่ไหนได้ เกิดปัญหาขึ้นจนได้ เมื่อเพดานหลังคาด้านบน มีรอยรั่ว ทำให้ค่ำคืนวันนั้น จบแบบไม่สวยเท่าไร ต้องหาอะไร ลองน้ำที่รั่วซึม และ ต้องเช้าผมก็ต้องแก้ไข และจำเป็นบทเรียน ห้ามจี้เกียจ ห้ามประมาท และ จ้างช่างมาปรับปรุงแก้ไขจนจบ นั้นเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมา และ เป็นสิ่งเตือนใจผมมาจนถึงทุกวัน นานๆ มาเขียนบทความยาวสักที ผมขอแชร์เรื่องของผมไว้เท่านี้ ขอบคุณที่สนับสนุนผมนะครับ