[EN] English version here

Zapewne mało osób zadawało sobie pytanie, gdzie znajduje się największy na świecie pomnik pasterza owiec. Nie są to myśli którymi zaprzątamy sobie głowę. Pomnik ten znajduje się pośrodku stepu, w ukraińskiej części Besarabii, gdzie prowadzi jedynie szutrowa stepowa droga.

W poszukiwaniu stepów - ciąg dalszy

Trochę zawiedziony Stepami Akermańskimi (a właściwie ich brakiem), ruszyłem w głąb Besarabii, do miejsca gdzie zostało jeszcze trochę stepu, po środku którego znajduje się specyficzna wieś.

Droga prowadząca do tego miejsca była klasy adventure - dobra dla mojego motocykla, ale już mniej dla mojego starego Forda Focusa. Wyznaję jednak zasadę, że do podróżowania potrzebna jest chęć i zapał, a nie sprzęt. Więc skoro lokalsi jeżdżą tam zwykłymi autami, to znaczy że Focus wystarczy.

Tarutyński Step

Po ok. 6 godz. jazdy i przejechaniu 150km, dojechaliśmy do granicy stepu. W końcu udało mi się zobaczyć łąkę, dla której przejechałem tyle drogi ;) Do celu zostało jeszcze 18km stepowej szutrowej drogi.

Podczas jazdy przez step, ptaki towarzyszyły nam, zainteresowane naszą obecnością, podążały za samochodem siadając na kolejnych drewnianych słupkach.

Frumuszyka-Nowa

Frumuszyka-Nowa to po części owcza farma, a po części rekonstrukcja dawnej wsi Frumuszyka, którą sowieci wysiedlili i zrównali z ziemią (wraz z okolicznymi wsiami) w 1946. ZSRR szykujący się do kolejnej wojny i dalszego "marszu na zachód" potrzebowało poligonu, dlatego nie miało żadnych skrupułów przed zniszczeniem dobrze rozwiniętej wsi (znajdowało się tam 5 młynów, 2 szkoły podstawowe, zawodówka i cerkiew), której początki sięgały XVIII wieku.

Za odbudowę wsi odpowiedzialny jest Ołeksandr Palarijew, który w 2006 zbudował owczą farmę w miejscu narodzin swojego ojca. Aktualnie na farmie znajduje się kilka tysięcy owiec, jest też kilka koni.

Skansen

Jedne z pierwszych budynków były rekonstrukcją dawnych domów, które zostały wzniesione tradycyjnymi metodami z materiałów znajdujących się na miejscu. Materiałem tym był "łampacz" (glina, słoma i krowie łajno zmieszane razem). Znajdują się tam teraz rekonstrukcje chat należące do różnych narodowości, które kiedyś zamieszkiwały te ziemie. Są to chaty: mołdawska, ukraińska, niemieckich kolonialistów, żydowska, bułgarska, gagauska i robotników sowieckich.

Za sprawą rosnącego zainteresowania, pojawiła się infrastruktura pod obsługę turystów (pokoje i domki na wynajem). Jest również Karczma z naprawdę dobrym swojskim jedzeniem i świetną baraniną. Dopełnieniem dobrego obiadu może być lampka (lub butelka ;) lokalnego wina.

Pod karczmą znajdują się rzeźby owiec stylizowane na różne narodowości.

Pomnik czabana

Czaban to lokalna nazwa pasterza owiec, wywodzi się z języków tureckich i pierwotnie odnosiła się od pasterzy zajmujących się wypasem w stepie.

Historia tego pomnika jest na tyle nieszablonowa, że aż gęba mi się uśmiecha jak o tym myślę. Tak jak wspominałem wcześniej, aby dojechać do Frumuszyki trzeba pokonać 18km szutrowej drogi. Koszt położenia tam asfaltu jest tak duży, że Ołeksandr (właściciel) nie byłby w stanie jej wybudować. Po przekalkulowaniu kosztów, doszedł do wniosku, że wartość takiego pomnika równa się cenie jednego kilometra drogi. Frumuszyka już wtedy budziła zainteresowanie, a dodatkowe zdobycie rekordu Guinnessa jeszcze bardziej zwiększyłaby popularność. To w konsekwencji może przekona lokalne władze do wybudowania drogi, w celu rozwoju turystyki w regionie.

Pies jest nieodłącznym towarzyszem pasterza, dlatego w planach jest postawienie obok kolejnego pomnika - psa pasterskiego. Oczywiście również ma być największy na świecie. :)

Ciąg dalszy nastąpi...

Źródła:

• Wiedza zdobyta na miejscu
• Oficjalna Strona Frumuszyki
• Ukrainer

---

My steemitworldmap / Mój steemitworldmap