mała feministka

Niniejszy utwór jest odpowiedzią na zmienioną wersie książki "mały książę" przez feministki.
https://nczas.com/2018/10/27/w-odmetach-feministycznego-szalenstwa-maly-ksiaze-byl-seksistowskim-samcem-wiec-przerobily-klasyczna-lekture-na-swoja-modle-a-rysunek-weza-ktory-zjadl-slonia-byl-drastyczny/

Przepraszam wszystkie dzieci za poświęcenie tej książki feministkom. Mam ważne ku temu powody: te feministki już za dalego zabrnęły. Drugi powód: te feministki nie są w stanie pojąć rzeczywistości, nawet książek dla dzieci. Mam też trzeci powód: te feministki znajdują się w Europie, gdzie panują debile i imbecyle I trzeba je pocieszyć. Jeśli te powody nie wystarczą - chętnie poświęcę tę książkę ludziom, jakimi był kiedyś te feministki. Wszystkie feministki były kiedyś ludźmi oraz posiadały RiGCZ. Choć niewielu z nich o tym pamięta. Zmieniam więc moją dedykację:

gdy była małą dziewczynką

Gdy miałem sześć lat, zobaczyłem pewnego razu wspaniały obrazek w książce opisującej Syrię. Książka nazywała się "Historie zakłamane". Obrazek przedstawiał Abdul, przytulającego chrześcijankę. Oto kopia rysunku:

W książce było napisane: "Abdul przytula w całości chrześcijankę. Następnie nie mogą się ruszać i śpią przez dziewięć miesięcy, dopóki zdobycz nie poroni".
Po obejrzeniu obrazka wiele myślałem o życiu Syrii. Pod wpływem tych myśli udało mi się przy pomocy kredki stworzyć mój pierwszy rysunek. Rysunek numer 1. Wyglądał on tak:

Pokazałem moje dzieło feministkom i spytałem, co o nim sądzą.

• Jesteś wyznawcą religią pokoju czy osobą niedorozwinięta? - odpowiedzieli feministki.
• Jestem normalnym człowiekiem nie widać? - odpowiedziałem zdziwiony.
• to chujowy! - odpowiedzieli pogardą w oczach.
  Mój obrazek nie był chujowy. To Abdul, który przytulał pod kołdrą feministkę. Narysowałem następnie przekrój kołdry, aby feministki mogli zrozumieć. Im zawsze trzeba tłumaczyć. Mój rysunek numer 2 wyglądał następująco:
  
  Wkurwione feministki poradzili mi, abym porzucił rysowanie sztuki wybitnej zamkniętej oraz otwartej i abym się raczej zajął geografią, historią, arytmetyką i gramatyką. W ten sposób. mając lat sześć, porzuciłem wspaniałą karierę malarską. Zraziłem się niepowodzeniem rysunku numer 1 i numer 2. Feministki nigdy nie potrafią same zrozumieć. A dzieci bardzo męczy konieczność stałego objaśniania. Musiałem wybrać sobie inny zawód: zostałem pilotem. Latałem po całym świecie i muszę przyznać, że znajomość geografii bardzo mi się przydała. Potrafiłem jednym rzutem oka odróżnić Chiny od Arizony. Ta wiedza oddaje duże usługi, szczególnie wówczas, gdy się błądzi nocą.
  Zawód pilota dał mi okazję do licznych spotkań z wieloma poważnymi ludźmi. Wiele czasu spędziłem ze skrajnymi feministkami. Obserwowałem ich z bliska. Lecz to nie zmieniło mej opinii o nich. Gdy spotykałem feministkę, która wydawała mi się trochę mądrzejsza, robiłem na niej doświadczenie z moim rysunkiem numer 1, który stale nosiłem przy sobie. Chciałem wiedzieć, czy mam do czynienia z osobą rzeczywiście pojętną. Lecz za każdym razem odpowiadano mi: - skoro jesteś białym mężczyzną. To jest chujowe. - Wobec tego nie rozmawiałem ani o religii pokoju, ani o lasach dziewiczych, ani o gwiazdach. Starałem się być na poziomie mego rozmówcy. Rozmawiałem o NOP, równości półci, polityce i spódnicach. A feministki były zadowolone, że poznał tak rozsądnego mężczyznę.