NOS (Nieuw Zeeland ongelofelijk sociaal) Langs de lijn

Weet je wat hier opvalt in Nieuw Zeeland als je langs de kant van het voetbalveld staat? Ouders schreeuwen niet en klappen ook voor de mooie acties en doelpunten van de tegenstanders.
Natuurlijk zal je hier ook uitzonderingen hebben, net zoals overal waar mensen leven. Maar er hangt hier gewoon een sfeer dat je aardig bent voor elkaar en al helemaal voor kinderen. Ik was jaren lang trainer/coach in teams (in NL) waar onze kinderen in speelden. Ik moet zeggen dat ook deze ouders als positieve toeschouwers kwamen en niet als coach/scheidsrechter. Ik kan er ook slecht tegen als er niet eerlijk gevlagd of gefloten wordt, maar het verleden heeft uitgewezen dat beslissingen nooit teruggedraaid worden. Er hoeft ook niet zoveel te gebeuren om mensen flink over de zeik te krijgen.

Een paar seizoenen geleden nog (in NL)moest het team van mijn dochter aan het eind van het seizoen een inhaalwedstrijd spelen, dit was op woensdagavond. Het was een heerlijke zonnige avond, heerlijk voetbal weer. Het bezoekende team kon deze avond kampioen worden en de bloemen lagen al klaar achterin de kofferbak. Laten we maar in het midden dat ze ook speelsters uit een hoger elftal hadden meegenomen, dit is namelijk geen uitzondering.

Maar zoals het wel vaker gaat als je moet winnen dan hangt er iets in de lucht waardoor het niet gebeurd. De meiden van ons team speelden een fantastische wedstrijd en begonnen steeds meer te voelen dat de bloemen in de kofferbak bleven. Het was bijna rust en er gebeurde een botsing rond de middenlijn, niemand zijn schuld dus de scheids gaf een stuiterbal. Onze aanvoerster zei tegen de tegenstander wacht maar ik geef de bal terug aan jullie. Zo gezegd zo gedaan, ze schiet de bal geplaatst terug naar de keepster. Maar deze keepster stond rond de zestien (meter) en de bal stuitert twee meter voor haar op de grond. Door de stuiter gaat de bal iets te hoog net over haar vingers heen en de bal rolt langzaam naar de goal, maar ze was net niet snel genoeg om hem in te halen. Iedereen doet de hand voor de mond. Ik zag later foto’s van deze wedstrijd en daar stond ook een foto van de scheidrechter op precies op dit moment. Je zag hem (op de foto) denken, dit heb ik nog nooit meegemaakt. De coach van de tegenpartij reageerde heel goed en zei tegen zijn team; koppies op niets aan de hand. Zijn assistent coach (een vader met een grote mond) werd boos op mij en zei dat ik het doelpunt moest afkeuren. Ik zei dat ik geen scheidsrechter ben en dat wij ook regelmatig doelpunten tegen krijgen door ongelukjes/inschattingsfoutjes. De ouders van de bezoekers hebben de rest van de wedstrijd vervelend gedaan en alleen maar lopen zeiken. Het werd later nog wel 1-1 maar hoe ze ook hun best deden de winnende ging er dankzij hard werken, de lat, de paal en onze keepster niet meer in.

De coach van de tegenpartij die in eerste instantie keurig reageerde had het advies van de schreeuwende ouder(s) overgenomen en wilde mij na de wedstrijd geen hand geven. Ik heb zijn hand uit zijn broekzak getrokken, hem een hand gegeven en gezegd (geschreeuwd)hoe het mogelijk was dat hij eerst prima reageerde en zichzelf nu voor lul zet en een goed geen voorbeeld voor de meiden uit zijn team is.

Later kun je hier erg om lachen er zijn geen klappen gevallen, zoals dit zo vaak wel gebeurd. Maar we moeten niet vergeten dat de meiden (en andere sporters) dit onderling moeten verwerken maar meestal volgen zij het advies/gedrag van de ouders op.

Het maakt niet uit welk land je woont, zonder tegenstander geen wedstrijd. Je moet altijd uitstralen dat je positief bent, dat tegenslag erbij hoort (vraag maar aan een Feyenoord supporter) dan wordt je vanzelf kampioen.