Dus ik ga voor alles of niets

Agenda voor vandaag grotendeels leeg. Wind uit het Zuidwesten, draait in de loop van de dag naar het westen. Ideaal voor traditioneel tochtje op de pedalen naar Drenthe. Richting 'einde gebed' en dan herinneren tot slot. Ook nog code geel, dus volop zon. En ik heb gezien wat er voor chemische rommel in die zon werende middelen zit, dus dat laat ik. Alcohol, dat zit ook in die na de zon behandel middelen. Dus ga ik wel voor het alternatief, waarvan ik wel weet wat er in zit. Wat zou er mis zijn met gewoon Aloë Vera planten aanbieden. Gelukkig weet ik hoe Kamille planten er uit zien. En anders is er nog de thee versie, desnoods Yogurt.

Het zal voor de eerste keer dit jaar een tocht boven de 100 KM worden. Kan ik dat nog wel? Sinds de klap op de fiets stang, die niet meegaf toen ik in een aanloop op de fiets sprong, van eind september vorig jaar en de zenuwontstekingen er op volgend is het de vraag of dat gaat lukken. En er is 1 manier om daar achter te komen. Vandaag is het er een goede dag voor. Ook een prima manier om de langdurig opgebouwde frustraties er uit te fietsen. Scheelt weer 385 euro aan psychotherapie.

Om nog wat extra uitdaging er bij te nemen, geen drinken en eten mee. Dat koop ik onderweg wel. Jaahaaaa, ik weet het, ik ben een trage leerling. Nog minder dan een ezel. Er verandert al zoveel, laat ik dan vooral voorspelbaar blijven. Dus eet ik onderweg weer onder andere 'Grote Muur', 'Dove Netel', 'Paardebloem' en anderen. Met 'Daslook' om muggen bij mij vandaan te houden. Mocht ik toch geprikt worden, gegarandeerd eigenlijk, dan zoek ik de Weegbree. Smal of breed, beide werken ze jeuk stillend. Ook daarvoor hoef ik geen extra potjes en tubes mee te nemen. In de natuur is veel voorhanden, dat met chemie proberen na te maken blijkt nog vrij ingewikkeld. Dus haal ik het bij de bron vandaan.

Het is bewolkt tot nu toe, meer dan verwacht, maar ik heb thuis toch nog een en ander te doen. Wat ik heel vervelend zou vinden is als ik de handdoek vooraf al in de ring zou moeten gooien. Dus ga ik voor het credo van wijlen wielrenner Gerrie Knetemann: "De dood of de Gladiolen." Wellicht kan ik toch beter een andere kreet kiezen. Iets met frustratie en woede omzetten in beweging energie. En ik weet het, er zijn al dierbaren geweest die een luisterend oor aanboden, maar het doof schreeuwen wil ik hen besparen. Sommige zaken kan ik enkel op deze wijze een uitlaatklep geven.

Het zal ook wel de leeftijd zijn. Zoals een oud klasgenoot recent stelde. In de spiegel kijken en degene niet meer herkennen. Geest / ziel / bewustzijn die eeuwig bestaan ervaart, in leven om te beleven en te leren, maar wel gevangen in een pak dat bijzonder vergankelijk blijkt. Heb je geen herkenning? Wees blij en pluk de dag zoals het zich aandient. "Maar, genoeg gemopperd nu!", zei de ouwe zemelaar tegen zichzelf. Dit jaar staat Assen retour op skeelers ook nog op de planning. In 2011 lukte het ook, ondanks de harde valpartij bij Gieten, op de terugweg. Hoe ironisch, een pakje papieren zakdoekjes van de Lidl fungeerden als een acute rem. Net toen ik bedacht dat ik de verkeerde afslag had genomen en onderweg was naar Gasselte / Borger. Die laatste 30 Kilometer naar Winschoten waren loodzwaar, maar ik haalde het nog ruim voor zonsondergang. Uiteindelijk toch nog met een gemiddelde van ongeveer 17 kilometer per uur. Wat als ik nou niet gevallen was? Dat is het proberen waard, al heb ik tot nu toe nog slechts 1 rit van 30 Kilometer achter de rug.

Wijsheid weiger ik met de loop der jaren te accepteren. Er is al zoveel wat een mens in het bestaan schijnbaar te accepteren heeft. Nou, bekijk het maar, ik zal dat zogenaamde 'lot' blijven tarten. "Praatjes vullen geen gaatjes", zei de tandarts en greep naar de boor. Dus hier ga ik dan, met enkel biologische trapondersteuning. Vandaag is het zoals vanouds weer eens alles, of niets.

Abientotlater.

Foto van mijn hand.