ေမတၱာပန္းတို႕ ေမႊးပ်ံ႕ေစေသာ္ဝ္-1
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမ မိဘအိမ္လာခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ...အေဖႏွင့္အေမ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ခြဲယူၾကရန္ပဲျဖစ္သည္။မနက္ျဖန္ပဲအိမ္ကိုေရာင္းဖို႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ေတာ့မည္။ရသည့္ေငြႏွင့္ အတြင္းပစၥည္းမ်ားကို အညီမွ်ခြဲယူရန္ အစ္မႏွင့္ကၽြန္ေတာ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ဒါကိုအေဖေရာ အေမပါ သေဘာတူျပီးသားျဖစ္သည္။အခုေတာ့အေဖေရာအေမပါ ဘာကိစၥမွမရွိသလို။ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ဆိုျပီးေတာ့ စကားစလိုက္သည္။
"အေဖ...သားတို႕ ေတြ မနက္ျဖန္ကိစၥကို ေဆြးေႏြးၾကမယ္ေလ"
ကၽြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ အေဖ့မ်က္ႏွာသည္ ရႊင္လန္းေနရာမွ ရုတ္ခ်ည္းတည္တံ့သြားေလသည္။ျပီးေတာ့ႏြမ္းလ်တဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္
"စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရမွာေပါ့ကြယ္"
အေဖ့အသံတိမ္၀င္သြားသည္။စားလက္စထမင္းပန္းကန္ကို ထားခဲ့ကာ ထမင္းစားပြဲမွထသြားေလသည္။ အေမက "စားၾကအံုး" ဟုဆိုကာ အေဖ့ေနာက္သို႕ လိုက္သြားသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမလဲ စကားမေျပာျဖစ္ၾက။အေမ့ရဲ့ စကားသံႏွင့္ အေဖ့ရဲ့ရယ္ေမာသံေတြ တိတ္ဆိတ္သြားတာေၾကာင့္ အိမ္ကေျခာက္ကပ္သြားျပီး ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းေနသည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသာ္လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္စိတ္ဓါတ္က မာေက်ာေနဆဲပင္။
ကၽြန္ေတာ္လူပ်ိဳဘ၀ကေနခဲ့တဲ့အခန္းေလးသည္...ကၽြန္ေတာ္ရွိစဥ္ကအတိုင္းပင္..သန္႔ွရွင္းသပ္ရပ္စြာ ရွိေနဆဲပင္။ခုတင္ေပၚပစ္လွဲရင္း..လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လေလာက္က ကၽြန္ေတာ့္ေယာကၡမၾကီး၏ စကားသံမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။
"ဟဲ့ ကိုေဇာ္..နင့္မိဘေတြကို ငါစိန္တိုက္တစ္ခုမွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ရတီေတာ္ေတာ္မ်ားမယ့္စိန္တစ္လံုးေရာင္းေနတာ။နင့္မိဘေတြမွာ အတြင္းပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိသလား"
"ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး အေမ..ကၽြန္ေတာ္တို႕က မိဘရဲ့စီးပြားေရးကို၀င္မစြက္ဖက္ခဲ့ဘူး။အေဖတို႕ကကၽြန္ေတာ္တို႕လိုခ်င္တာကိုျဖည့္ေပးခဲ့တာ။ရွိတာမရွိတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုမေျပာျပဘူး"
"ဒါဆို ငါထင္တာေတာ့ နင့္မိဘေတြက အတြငး္ပစၥည္းေတြကို ထုခြဲျပီးလွဴဒါန္းပစ္ၾကမွာထင္တယ္။ေတာ္ၾကာနင္တို႕အေမြ မရပဲျဖစ္ေနမယ္။အကုန္မေရာင္းရေသးခင္ နင္အေမြေတာင္းထားေတာ့ေနာ္။ရေတာ့လဲ အေမတို႕လုပ္ငန္းေတြမွာမင္းတုိ႕လင္မယားအတြက္ တိုးခ်ဲ႔ႏိုင္တာေပါ့ကြယ္"
ေယာကၡမဆီက စကားၾကားရတဲ့အထိကၽြန္ေတာ္မတုန္လႈပ္မိေသး။သို႔ေပမယ့္ အစ္မတို႕လင္မယားႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ မေအးႏိုင္ေတာ့.....။
"ေမာင္ေလး အစ္မေယာက္က်ားဆီကၾကားထားတာတစ္ခုရွိတယ္။အစ္မလဲေျပာသင့္မေျပာသင့္စဥ္းစားေနတာ။အစ္မေယာက္က်ားအသိေရွ႔ေနတစ္ေယာက္နဲ႔ အေဖနဲ႔အေမ အိမ္စာခ်ဳပ္ေတြအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကို ေယာက္က်ားကေသခ်ာကိုျမင္ခဲ့တယ္ေျပာတယ္။သူကေရွ႕ေနကိုေမးၾကည့္ေတာ့ မေျပာျပဘူးတဲ့ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာကို။ကိုေဇာ္ေရ အေမတို႕ အိမ္ေရာင္းဖို႕မ်ားလုပ္ေနၾကလားမသိဘူး"
အမထိုက္ေျပာေနေသာစကားမ်ားကား ကၽြန္ေတာ္၏အေတြးကိုပူေလာင္ေစေလျပီ။အစ္မ၏ဆႏၵသည္လည္းကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ်ရွိခဲ့သည္။
အစ္မေယာက္က်ားကလဲ "ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာမွမရလိုက္ပဲနဲ႔ သူမ်ားစားသြားမယ္ထင္တယ္။အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ညီေလးတို႕ေမာင္ႏွမႏွစေ္ယာက္အေမြေတာင္းထားရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္။တို႕စီးပြားေရးေတြလဲအရင္ကလို သိပ္မေကာင္းဘူး။အေမြေလးရရင္ ရင္းႏွီးလိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္ငန္းလည္ပတ္လို႕ပိုေကာင္းတာေပါ့။"
အစ္မေယာက္က်ားစကားမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမ၏ေလာဘကုိ မီးစာထည့္ေပးလိုက္သည့္ႏွယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမးေတာ့..........
" မင္းတို႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ မင္းတို႕အေမေမြးေန႔က်ရင္လာခဲ့ၾက။အဲ့ဒီ့ေန႔မွာပဲအိမ္ကိုေရာင္းမယ္။၀ယ္မယ့္သူလဲရွိတယ္။ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အညီအမွ်ခြဲယူၾကေပါ့။"
"အေဖတို႕က သားတို႕ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့အိမ္ေလးမွာျပန္ေနရင္ ျဖစ္မလားဟင္" လို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့အေဖေရာအေမေရာႏႈတ္ကမေျပာေပမယ့္ ေခါင္းျငိမ့္ျပခဲ့ၾကသည္ေလ။ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့အိမ္အေသးေလးတစ္လံုးရွိလို႕ ေမးၾကည့္လိုက္ျခင္းပါ။ဒါဆိုရင္ေတာ့ အိမ္နဲ႔ အတြင္းပစၥည္းနည္းနည္းပါးပါးရွိေတာ့အေဖနဲ႔အေမအတြက္သိပ္ပူစရာမလိုေတာ့ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမတြက္ထားခဲ့ၾကသည္။အခုမွသတိရသည္။အေမ့အတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မယူလာခဲ့ၾကမိ။မနက္ျဖန္ဆိုအေမ့ေမြးေန႔ေလးကေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့မွာပဲဟု ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းစြာေတြးမိျပန္သည္....ဟူးးးးး။
ျပည့္ျပည့္၀၀သာေနေသာ လမင္းၾကီးရယ္...ျခံထဲမွာရွိတဲ့ပန္းမ်ိဳးစံုရဲ့ေမႊးပ်ံ႔တဲ့အနံ႔ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျခံထဲဆင္းလာခဲ့မိသည္။
ထိုစဥ္မေမွ်ာ္လင့္ေသာျဖစ္ရပ္ကိုေတြ႔ရသည္။
"အမယ္ၾကီး၀မ္းနည္းေနလား"
အေဖ့အသံၾကား၍ အပင္အကြယ္ကေန ကၽြန္ေတာ္နားစိုက္ေထာင္ေနမိသည္။
"အေဖၾကီးရယ္..ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရေတာ့သံေယာဇဥ္တြယ္တာေပါ့ေတာ္။ဟိုမွာၾကည့္ပါအံုး ဒန္႔သလြန္ပင္ေတြ ၊ သရက္ပင္ေတြ အသီးေတြသီးေနလိုက္တာ။ကၽြန္မတို႕စိုက္ခဲ့တာေလ ေဖၾကီးေရ...အခုေတာ့ခူးစားခြင့္ေတာင္မရေတာ့ဘူးေပါ့...။
"အေမၾကီးမွတ္မိလား...အမယ္ၾကီးကိုက်ဳပ္ မဂၤလာဦးလက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးခဲ့တဲ့ စိန္တစ္ဆင္ဆာေလ..အဟြတ္ ..အဟြတ္။
ဟင္..ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတဲ့အတုိင္းပါပဲလား..ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုမေပးပဲနဲ႔ဘာေတြမ်ားလုပ္ၾကလဲ...။
"အေဖၾကီး၊ သမီးထုိက္ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႔အျဖစ္ လက္ဖြဲ႔လိုက္တဲ့ စိန္တစ္ဆင္ဆာကိုေျပာတာလား..မွတ္မိတာေပါ့..အေဖၾကီးေမတၱာေတြပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ ပစၥည္းျဖစ္ေပမယ့္...အမွတ္တရမထားခဲ့ႏိုင္ဘူးေလ...က်ဳပ္ထက္ သမီးကအေရးၾကီးတယ္မွတ္လား။"
"ဟငး္...က်ဳပ္တုိ႕အေရးထက္ သားသမီးအေရးက ပိုအေရးၾကီးမွန္းက်ဳပ္လဲသိပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လဲက်ဳပ္တို႕ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ အိမ္နဲ႔ျခံကို ေရာင္းျပီးေတာ့ အမယ္ၾကီးကိုျပန္လုပ္ေပးခဲ့တယ္မဟုတ္လား"
"ဒါလဲဘာၾကာလိုက္လဲ အေဖၾကီးရယ္...သားငယ္ ကိုေဇာ္အလွည့္ေလ မဂၤလာေဆာင္မယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႕လက္ထဲ ျခဴးတစ္ျပားမွမရွိလို႕ သားငယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ဧည့္ခံပြဲသံုးပြဲအတြက္ အဲ့စိန္တစ္ဆင္ဆာ ျပန္ေရာင္းခဲ့ရတာပဲေလ။"
"တကယ္ေတာ့ တစ္ကေနစခဲ့တဲ့က်ဳပ္တို႕ရဲ့ ဘ၀အားမာန္ေတြဟာ သမီးၾကီးနဲ႔ သားငယ္ေၾကာင့္ခြန္အားေတြျဖစ္ထြန္းခဲ့ရတယ္။ၾကိဳးစားရုန္းကန္ ခဲ့တယ္။အနိမ့္အျမင့္အတတ္အက်ဆိုတာရွိသလို..က်ဳပ္တို႕ဒီျခံနဲ႔ တိုက္ၾကီးကိုလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္ထဲက အေပါင္ထားခဲ့ရတာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုဖြင့္ေျပာခဲ့ရမွာ.."
"အုိေတာ္..ေဖၾကီးပဲ.ကေလးေတြကို အပူပင္ေတြမေပးခ်င္ဘူးဆို...ပညာေရးကိုပဲေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းနဲ႔ သင္ေစခ်င္တယ္ဆို"
"ဟုတ္ပါတယ္..က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းတာက သူတို႕ကိုေပးသင့္သေလာက္မေပးႏိုင္ခဲ့တာဘဲ။က်ဳပ္ၾကိဳးစားရွာေဖြခဲ့သမွ်ဟာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေလကြယ္...ဒါေၾကာင့္လဲသူတို႕ေတြ အေမြေတာင္းတုန္းက က်ဳပ္ဘာမွမေျပာခဲ့တာ။ေနာက္ဆံုးအမယ္ၾကီးရာ က်ဳပ္ရဲ့အသက္ကိုေတာင္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကေပးဖို႕အသင့္ပါပဲ။"
"က်ဳပ္လဲဒီတိုင္းပါပဲအေဖၾကီးရယ္...အေဖၾကီးရဲ့ သစ္စက္မန္ေနဂ်ာသာမလိမ္ခဲ့ရင္..အေဖၾကီးရဲ့ေမာ္ေတာ္ကားေတြသာမေမွာက္ခဲ့ရင္ ဒီတိုက္ၾကီးကို အေပါင္ထားခဲ့ရမွာမဟုတ္ဘူး...ကံၾကမၼာၾကီးကေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္အေဖၾကီးရယ္။"
"ဒီ(၁၀)ႏွစ္အတြင္းသားငယ္ေလးကို အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေအာင္ ေျခာက္ႏွစ္တိတိ ေက်ာင္းထားစရိတ္...သမီးၾကီးရဲ့ သင္တန္းစရိတ္ေတြ...ကားလဲစီးခ်င္တယ္ဆိုလို႕ အလိုက္ထည့္ရတဲ့ေငြေတြ...ေနာက္က်ဳပ္တို႕ေတာ္မယ္ထင္လို႕ အဆင္ေျပလိုေျပျငားေလွ်ာက္ လုပ္ရင္းအလုပ္ေတြကေနကုန္တဲ့ေငြေတြ...သားေတြသမီးေတြေက်ာင္းျပီးလို႕ အလုပ္ကေလးဘာေလးလုပ္ျပီးေတာ့ ျပန္လည္ထူေထာင္မယ္လို႕ၾကံကာရွိေသးတယ္...သူတို႕ေတြကလက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႕ဘာေျပာႏိုင္ခဲ့လို႕တုန္း ေဖၾကီးရယ္"
"ေအးေလမယ္ၾကီးရာအိမ္အေပါင္ဆံုးေတာ့မွာမို႕ ျပန္ေရြးခ်င္တာေရာ...သားနဲ႔သမီးကိုမိဘေတြရဲ့အေမြေပးခ်င္တာေရာ..ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ စိန္ၾကီးကိုေရာင္းျပီးျပန္ေရြးခဲ့ၾကတာေလ...နည္းေနတယ္..သူတို႔ကိုေပးရမွာ..က်ဳပ္ရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာမယ္ၾကီးရာ..."
"အေဖၾကီးရယ္..က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါေနာ္..က်ဳပ္တို႕မနက္ျဖန္ကစျပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့ျပန္ေတြ႔ရမလဲမသိဘူး...က်ဳပ္တို႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွပဲေတြ႔ခ်င္ေတြ႔ရလိမ့္မယ္...ေတြ႔ခ်င္မွလဲေတြ႔ရေတာ့မွာပါေလ..."
"ေအးပါကြာ..မယ္ၾကီးလဲက်န္းမာေရးဂရုစိုက္ က်ဳပ္တို႕မွာေဆြမ်ိဳးသားသမီးမရွိဘူးလို႕...ဘိုးဘြားရိပ္သာကို မုသားသံုးရေတာ့မယ့္အတြက္က်ဳပ္လံုး၀စိတ္မေကာင္းဘူး...က်ဳပ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာသြားေနရမွာကို သားနဲ႔သမီးတစ္သက္လံုးမသိေစခ်င္ဘူး..အစီစဥ္ဆြျရအံုးမယ္...ကဲပါမယ္ၾကီးရာ..ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာေနလို႕လဲ မထူးေတာ့ပါဘူးေလ..က်ဳပ္တို႕ရဲ့ေတြ႔ဆံုျခငး္ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးကို သားသမီးေတြရဲ့ ငယ္ငယ္ကခ်စ္စရာအေၾကာင္းေလးေတြျပန္ေျပာရင္း ငယ္ဘ၀ကိုျပန္လြမ္းမယ္ေလ...ဒီညကိုဒီလိုေလးေတြျပန္ေျပာရင္းပဲအခ်ိန္ကုန္ပါေစေတာ့မယ္ၾကီးရယ္..........."
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ျပီးေတာ့ ၾကားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ေခ်.."ကၽြတ္" ဆိုေသာသစ္ကိုင္းေျခာက္က်ိဳးသံေၾကာင့္ ေဘးဘီ၀ဲယာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့..ညေမႊးပနး္ပင္ေအာက္မွာ တိတ္တိတ္ေလး ထိုင္ရင္း နားေထာင္ေနတဲ့အစ္မရယ္ေလ..လေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္ရည္ေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္စီးက်ေနတာကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္...ကၽြန္ေတာ္လဲေယာင္ရမ္းျပီး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုစမ္းမိေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ထဲကက်ေနမွန္းမသိတဲ့ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းၾကီးကပါးထပ္မွာေနရာယူလွ်က္သား...အေဖနဲ႔အေမရဲ့မ်က္၀န္းအိမ္ကမ်က္ရည္စေတြကျပဳတ္က်လုမတတ္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ...နီးလွ်က္နဲ႔ေ၀းေနၾကသူမ်ား.....ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘာစကားမွမေျပာႏိုင္ၾကေတာ့..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း..တိတ္ဆိတ္စြာအခန္းထဲကိုျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တစ္ညလံုးအိပ္ိလု႕မေပ်ာ္ေပ...အစ္မလဲထိုနည္း၄င္း ပဲျဖစ္ေပလိမ့္မည္မွာမလြဲ....။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္.................
ကၽြန္ေတာ္ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့..အစ္မရဲ့အခန္းကလဲတံခါးပြင့္လာတယ္...ႏွစ္ေယာက္စလံုးရီေ၀ေ၀မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္...။ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ေသြးကစေကာေျပာျပီ။တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတဲ့ရင္အစံုကို ဖိထားရင္း မိုက္ေနာင္တမ်ားကိုဖြင့္ခ်ဖို႕အားယူကာ ဟန္ျပင္ေနၾကေလျပီ...။
"ေဟာ ...ဒီေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အိပ္လို႕ေကာင္းၾကရဲ့လား....ဒီမွာေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အၾကိဳက္ လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ထားျပီးျပီ..ထိုင္ၾက"
အေမ့မ်က္ႏွာကေအးခ်မ္းေနသည္..ျပံဳးလို႕...ဒီေန႔ေနာက္ဆံုးသားသမီးေတြမ်က္ႏွာျမင္ရတာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးလုပ္ေပးေနတဲ့ပံု။
"ထိုင္ၾကေလကြာ..ခနေနဆိုေရွ႔ေနနဲ႔ အိမ္၀ယ္မယ့္သူေတြေရာက္လာၾကေတာ့မွာပါ..ေၾသာ္..ဒါနဲ႔ သားနဲ႔သမီးေရ..စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီးတာနဲ႔ အေဖနဲ႔မင္းတို႕အေမ ဒီကေနသြားေတာ့မယ္။သားတို႕လဲျပန္ၾကေတာ့ေနာ္...အေဖတို႕အဆင္ေျပတယ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိေနၾကမွာမိုလို႕မပူၾကနဲ႔...ဒီအိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ပစၥည္းေတြကို ေရွ႔ေနဆီမွာစာရင္းနဲ႔လုပ္ေပးထားတယ္ မင္းတို႕အေမ...ေရွ႔ေနကအညီအမွ်ခြဲေပးလိမ့္မယ္...အေဖတို႕ သားနဲ႔သမီးကိုဒီေလာက္ပဲေပးႏိုင္လို႕စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္.."
အေဖ့ရဲ့အသံေတြကေနာက္ဆံုးတိမ္၀င္သြားျပီး ကုလားထိုင္လက္တန္းကိုအားယူဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရစဥ္....ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ဟန္ေဆာင္ထားမႈမ်ားသည္..ျပိဳကြဲသြားေပျပီ...။
"အေဖ....အေမ"
ကၽြန္ေတာ္ေၾကကြဲစြာေခၚလိုက္သလို အစ္မဆီမွလဲဒူးေထာက္ရက္သားႏ်ွင့္ ဆုိ႕နင့္စြာေခၚသံကပ္ပါလာသည္ကို သတိထားမိသည္။
"ခြင့္လႊတ္ပါ အေဖနဲ႔အေမရယ္ သားတို႕မွားသြားပါတယ္။သားတို႕မလုပ္အပ္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ခဲ့မိပါတ္။သားတို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အေဖနဲ႔အေမ့ကိုရွိခိုးျပီးေတာင္းပန္ပါတယ္။သားတုိ႕အေဖတို႕ရဲ့အေျခေနမွန္ကိုလံုး၀မသိခဲ့လို႕ မိုက္မဲခဲ့မိပါတယ္။သားတို႕ေမာင္ႏွမကိုခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ....။
"ဟုတ္ပါတယ္အေဖနဲ႔အေမရယ္..သမီးကိုလဲခြင့္လႊတ္ပါ...အစ္မတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေမာင္ကိုမဆံုးမတဲ့အျပင္ မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကိုပါ အတူတူတြန္းအားေပးျပီးလုပ္ေနမိတဲ့သမီးအမိုက္အမဲကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ။အေဖနဲ႔အေမညကေျပာေနတာေတြကိုသမီးတို႕ၾကားျပီးပါျပီ.မိဘေတြကိုပစ္ထားမိတဲ့အျပစ္...အိမ္ယာမဲ့တဲ့အထိလုပ္ခဲ့မိတဲ့အျပစ္ေတြအတြက္ သမီးတို႕ေမာင္ႏွမ ျပန္ေပးဆပ္ပါရေစ အေဖနဲပအေမတို႕ရယ္။"
"အဟင့္ဟင့္...ဟီးဟီး"
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဒူးေထာက္လွ်က္အေဖႏွင့္အေမ့ကိုကန္ေတာ့လိုက္ၾကသည္။
"မငိုၾကပါနဲ႔ကြယ္...မိဘဆိုတာ သားသမီးအတြက္ဆို ဘယ္အရာမဆိုစြန္႔လႊတ္သြားမယ့္သူေတြပါကြယ္"
အေမ၏ တိုးတိတ္ေသာ အသံ၊ၾကင္နာယုယသံမ်ားကား ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမကို ေနာင္ဘယ္ေသာအခါမွ မိဘေက်းဇူးမေမ့ေတာ့ရန္ သတိေပးေနသည္ဟုထင္ပါသည္။
"ဤအိမ္ၾကီးႏွင့္ ျခံၾကီးအားမေရာင္းေတာ့ပါ" ဟုကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ေျပာၾကားေသာစကားသံမ်ားကို ေရွ႔ေနၾကီးကားမယံုႏိုင္။ေနာက္ဆံုးအေၾကာင္းစံုကိုေတာင္းပန္ကာေျပာၾကားေသာအခါမွ ေရွ႔ေနႏွင့္ အိမ္၀ယ္မည့္သူမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႕အျဖစ္ကိုသနားကာ ျပန္သြားၾကေလသည္...။
အေဖႏွင့္အေမက ေႏြးေထြးအားတတ္ေသာအျပံဳးမ်ားျဖင့္...ဇနီးသည္ႏွင့္မခြဲရေသာ အေဖ့ရဲ့မ်က္ႏွာ ခင္ပြန္းႏွင့္ မခြဲရေသာ အေမ့၏မ်က္ႏွာႏွစ္ခုကိုၾကည့္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမအဖို႕ ဘယ္ေသာအခါမွေမ့မရႏုိင္ေသာ အၾကင္နာမ်က္ႏွာမ်ားပင္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္...........။
ျပန္ခါနီးေနာက္တစ္ၾကိမ္ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ့ၾကေတာ့ အေဖႏွင့္အေမက ဆုေတြအသီးသီးေပးၾကသည္။ေနာက္တစ္ခါလာလည္ၾကရင္မ်က္၀န္းမ်ားကေျပာေနၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။မိဘဆိုတာသားသမီးၾကီးသြားသည့္တုိင္မိဘကမိဘပါပဲေလ။သူတို႕မ်က္၀န္းမ်ားထဲတြင္ ကေလးေတြဟုသာျမင္ၾကျပီး ၾကင္နာေနၾကေလသည္။
ျခံအျပင္ေရာက္မွေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုးတစ္ေခါက္ျခံထဲသို႕လွည့္ၾကည့္မိသည္။ေနာင္ဆိုလွ်င္ အေမတို႕စိုက္ခဲ့တဲ့အပင္ေတြကအသီးေတြလိႈင္လိႈင္သီးျပီး မိဘႏွစ္ပါးခူးစားခြင့္ရေပဦးမည္။ညေမႊးပန္းရနံ႔ေတြ..စံပယ္ပန္းရနံ႔ေတြ...ကံ့ေကာ္ပန္းရနံ႔ေတြ..ေမႊးပ်ံ႔ေနၾကေပအံုးမည္။သည္ရနံ႔ေတြကို အေဖႏွင့္အေမ အျမဲထာ၀ရရွဴရွဳိက္ခြင့္ရေတာ့မည္။အေဖႏွင့္အေမတို႕၏ ေမတၱာပန္းတို႕ သည္လည္းကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမအတြက္ ထာ၀ရေမႊးပ်ံ႕ေနေပလိမ့္မည္...............။
စာဖတ္သူတို႕ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ.......။
Author - @zarmanizawlinn
MSC-210
Naypyitaw.
Myanmar.
6/2/2018.
7:50Pm.
မိဘဆိုတာ ဒီလိုပဲေပါ့
ဟုတ္ပါ့။
အေရးအသားက ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ image credit ကေတာ့ မူရင္း link ထဲ မေရာက္ဘူးေနာ္ သတိထားေစခ်င္ပါတယ္ google က search engine ပါ
ဟုတ္ကိုၾကီးေစာ..ေက်းဇူးပါေျပာျပတာ..အကုန္လိုက္စစ္ေတာ့ေအာက္ဆံုးတစ္ပံုကမေရာက္ဘူးျဖစ္ေနတာ။ျပန္editလုပ္ထားပါျပီခင္ဗ်။ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ။
အကုန္လံုး မေရာက္တာပါ ... အယူအဆလြဲေနျပီနဲ႔ တူတယ္
နမူနာျပပါမယ္ ...
link က လိေမၼာ္ေရာင္ျပထားတဲ့ေနရာပဲ ေရာက္တယ္
အဝါေရာင္ဝိုင္းထားတဲ့ေနရာကို ဆက္ဝင္ျပီး link ယူရတာပါ
ဟုတ္ေပါက္သြားပီကိုၾကီး။လြဲေနတာကၽြန္ေတာ္။ျပန္လုပ္ထားျပီဗ်။မွန္သြားျပီ။အထဲထဲ၀င္ျပီးေပးရမွာ။ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ေနာက္ကစျပီးအဲ့လိုအမွန္ေပးပါ့မယ္။ဘယ္သူ႕မွမေျပာေတာ့မသိဘူးျဖစ္ေနတာ။
ဟုတ္ အမွန္ျဖစ္သြားတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ ... အေကာင္းဆံုးေရးထားတဲ့အတြက္ ကိုဟင္ရဲ႕ ဗုတ္ကို ရရွိသြားပါတယ္ေနာ္ ... ဆက္လက္ယွဥ္ျပိဳင္ပါဦး
ဟုတ္ကဲ့ဗ်..ကိုၾကီးဟင္ေရာကိုၾကီးေစာေရာေက်းဇူးပါဗ်ာ။
Congratulation ပါ @zarmanizawlinn
spg1 contest #6 မွာ winner ျဖစ္သြားပါျပီ ...
အေသးစိတ္ကို ေအာက္ပါ link မွာ ဖတ္ရႈေပးႏုိ္င္ပါတယ္ ...
https://steemit.com/myanmar/@steempowergroup1/spg1-supporting-plan-contest-7
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။steempowergroup1သည္ဒီ့ထက္မကေအာင္ျမင္ျပီး အသစ္ေတြကိုလက္တြဲေခၚေဆာင္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။
သားသမီးကသိတက္လို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့့။ေလာဘေတေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
အငး္သနားစရာေလးပါဗ်ာ..သူတို႕ကအဆင္ေျပေနတယ္ပဲထင္တာေလ...မိဘေတြကေနာက္မွာေျဖရွင္းေနရတာမသိရွာဘူး..သနားပါတယ္။
စာေရးေကာင္းပါ့
ဟိမမလိုပဲ။
https://steemit.com/myanmar/@chitsone/akhundefinedkatn-el
ဘုတ္ဘုတ္😋😜
ေတာ္ေသးတယ္ အမွန္ကိုသိသြားလို႔
ေအးဆုိကံေကာင္းလို႕
ဖတ္လို ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
အဲလိုေရးနိုင္ဘို ့ႀကိဳးစားရအံုးမယ္
MSCအကုန္လံုးေကာင္းၾကပါတယ္ဗ်ာ။
မိသားစုဘဝဆုိတာ ေပ်ာ္စရာျကီးဗ်ာ
ဟုတ္တယ္အစ္ကိုေရ
ဇာတ္သိမ္းေလးက ပရိသတ္အၾကိဳက္ ေကာင္းတယ္ ခိုဇာေရ
ဟီ..လြန္းရယ္
သားသမီးေတြ အတြက္ တစ္ဘဝလံုးကို ရင္ႏွီးျမဳပ္ႏွံထားတာ မိဘ ပါပဲဗ်ာ
မွန္လိုက္တာအစ္ကိုေရ
အေရးအသားက ရင္ထဲထိေအာင္ေရးတတ္ပ.ဗ်ာ
ေပ်ာ္ပီေလ..ကြီးေထြးကေျပာေတာ့
စုန္ေရ ႏွင့္အတူ ဆန္ေရ ပါေတြ႕ျမင္သြားရပါသည္
မွန္တယ္ဗ်ာအစ္မေရ
အတုယူစရာပါ အျဖစ္ပ်က္ေလးတစ္ခုပါ
ဟုတ္ကဲ့အစ္ကိုေရ
မိဘေမတၲာဆိုတာ ဘယ္အရာန့ဲမွနွိုင္းယွဥ္လို့ကိုမရနိုင္တာပါ
မိဘေမတၱာဆိုတာ အစုန္သာရွိ အဆန္မရွိေပကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳမွေနာင္တရေန...ခုေနခါကေလးေလးအျဖစ္နဲ႔ ေမေမ့ရင္ခြင္တိုး၀င္ျပီးေတာ့ႏြဲ႔ဆိုးဆိုးခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခေန........
မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလးေနသြားၾကႏိုင္ၿပီ
Goodတယ္ဗ်ာ အေရးသားေတြ
နင္ကဘယ္ႏွစ္ခါေတြမန္႔နာလဲ..8ေဘာထိုးပီးေတာ့တိုင္ပတ္ေနပီေခါင္းေတြလဲေခ်ာင္..ေဟေဟးအေပၚမွာနင့္မန္႔ရွိေသးတယ္ေလကိုေအာင္ၾကီးတစ္ရာေရ။
ေျကကြဲတယ္ မဇာရယ္ စာေရးေမွာ္ေတြမ်ား ဝင္ေနသလားပဲ မွန္ပါတယ္ မိဘဆိုတာ နတ္သိျကားေတြလိုပဲ သာသမီးေတြ လိုတာမွန္သမ်ွ မရွိစကားမျကားရေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးျကတယ္ ပေတာက္ !
အို..ဦးဇင္းေလာက္ေကာင္းဘူး ေျမွာက္ေနျပီ..ဒီလိုုပဲဟိုစမ္းစမး္ဒီစမ္းစမ္းေရးၾကည့္တာဦးဇင္းေရ..ဦးဇင္းလာခဲ့ေတာ့ေလ8ေဘာကို..တပည့္ေတာ္ေစာင့္ေနတာၾကာျပီ
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကိုဇာရယ္။အျမင္မွန္ရသြားတာ..
အစပိုင္းဖတ္ေနတုန္း စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးရယ္။
ေခတ္သစ္အဇာတသက္ေတြထင္လို႕လားဟိဟိ..အာစိအားေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဖတ္သာဖတ္ေနရတာ..ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ႕။အပီးသတ္က်မွ..ဟူး..ေတာ္ပါေသးရဲ႕။မိဘေမတၱာ..ေစတနာကိုမသိတဲ့သားသမီးမ်ားကိုမုန္းသလို..သားသမီးငယ္ရြယ္ႏုနယ္စဥ္မွာပစ္ထားတတ္ေသာ..တခ်ိဴ႔မိဘေတြကိုလည္းရႉံ႕ခ်တယ္။
အမွန္ပါပဲဆရာမၾကီးေရ..မိဘေတြထဲမွာ10%ကမေကာင္းဘူး...သားသမီးမ်က္ႏွာမၾကည့္ခဲ့တာလဲရွိပါတယ္။လာမန္႔ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဖတ္သာဖတ္ေနရတာ..ရင္ထဲတထိတ္ထိတ္နဲ႕။အပီးသတ္က်မွ..ဟူး..ေတာ္ပါေသးရဲ႕။မိဘေမတၱာ..ေစတနာကိုမသိတဲ့သားသမီးမ်ားကိုမုန္းသလို..သားသမီးငယ္ရြယ္ႏုနယ္စဥ္မွာပစ္ထားတတ္ေသာ..တခ်ိဴ႔မိဘေတြကိုလည္းရႉံ႕ခ်တယ္။
https://steemit.com/myanmar/@chitsone/ekh-bot-et-uwanyayakhng-e-enaksaktey-apundefinedng-1
ဘုတ္😋
မိဘေမတၱာ ဆိုတာ အ႐မ္းႀကီးမားပါတယ္
မိဘေမတၱာဆိုတာ အစုန္သာရွိ အဆန္မရွိေပကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳမွေနာင္တရေန...ခုေနခါကေလးေလးအျဖစ္နဲ႔ ေမေမ့ရင္ခြင္တိုး၀င္ျပီးေတာ့ႏြဲ႔ဆိုးဆိုးခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခေန....ေမြးေမေက်းဇူးဆပ္ဖူးခ်င္တယ္ေလ
အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ ရင္ထဲကို ေရာက္တယ္ ။
အိုးဆရာကရင္ထဲေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ေပ်ာ္ပီေလ..ၾကိဳးစားပါမည္။
ဇာတ္လမ္းေလးဖတ္႔ေကာင္းတယ္
ဟုတ္ကိုဇင္မင္းေရေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by zarmanizawlinn from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
စာအေရးအသားမေကာင္းဘူးဗ်ာ
မ်က္ရည္ေတဝဲလာပီ...အဟင့္ အဟင့္😢
👏👏👏👍👍👍
ဟိ..ကြီးေမာ့စ္ ေလာင္းတိုင္းႏိုးစီး...လာအားေပးတာေက်းဇူးပါဗ်ာ။
မိဘေတြမေသခင္ကတည္းကအေမြခြဲတတ္သူေတြကိုဒီဝတၳဳေလးနဲ႕massageေပးထားတာ
အရမ္းေကာင္းပါတယ္
ဇာတ္သိမ္းမွာအသိတရားရသြားတာလည္း
ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ
ဟုတ္ပါ့အစ္ကိုေရ။သားမိုက္သမီးမိုက္ေတြထဲမွာကိုယ္မပါဖို႕အေရးၾကီးျပီေလ..။လာအားေပးတာေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ။