အေျခခံစိတ္ျဖစ္တဲ့ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ေလးကို၊မိမိတို႔ရဲ႕စိတ္သ႑ာန္မွာ၊ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ...?။ဒီအပိုင္းမွာၾကေတာ့၊က်မရဲ႕အျမင္ရႉ႕ေထာင္႔ကေန၊ေရးတာဆိုေတာ့။လုံေလာက္ျခင္လဲလုံေလာက္မယ္။လိုအပ္တာေတြလဲ႐ွိႏိူင္တယ္။႐ွိခဲ႔ရင္လည္းျဖည့္စြက္ေပးၾကပါ။
လူေတြပါးစပ္ဖ်ားကတဖြဖြေျပာေနတဲ့စကားေလးတခြန္း႐ွိတယ္...။သီခ်င္းေလးေတာင္မွ႐ွိေသး...။
သီခ်င္းေလးက...ခ်စ္တယ္.ဆိုတဲ့စကားပါ။ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကို၊ဘယ္ေလာက္ဘဲခ်စ္ပါတယ္လို႔၊
ဘယ္ေလာက္ဘဲသစၥာေတြဆို.ဆို...။တကယ္တန္းေတာ့..
မိမိလို႔ဆိုတဲ့၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္အခ်စ္ဆုံးဘဲ။
ေတြးၾကည့္ေလ....၊မိမိကိုမိမိခ်စ္လြန္းလို႔၊ေန႔စဥ္နဲ႔အမ်ွ၊အခ်ိန္နဲ႔အမ်ွ..ကိုယ့္႐ုပ္ႀကီးကိုျပဳ ျပင္ေနရတာ။ရႉ႕ျခင္စဖြယ္တင့္တယ္ေအာင္၊
ေရမိုးခ်ိဴး ပီးအလွျပင္ဆင္ျခင္းေတြ...မလုပ္ဖူးလား..?။
မ်က္ေစ့အတြက္..ျမင္ကြင္းေကာင္းေလးေတြမေရြးခ်ယ္ဖူးလား။မခံစားဖူးလား.....။
နားေသာတပန္ဆင္ဖြယ္ရာျဖစ္တဲ႔...၊ခ်ဴိျၿမိန္ဖြယ္ရာဆည္းလည္းသံေလးေတြ..မႏွစ္သက္ဖူးလား..။ႏွာေခါင္းရဲ႕အာ႐ုံျဖစ္တဲ့...၊ေမွြးရန႔ံေလးသင္းပ့်ံပ့်ံကိုမရႉရိႉက္
ဖူးလား။လ်ာရဲ႕အာ႐ုံခံရာျဖစ္တဲ႔...ခ်ိဴ ခ်ဥ္ငံစပ္ေလးေတြ...
ၿမိဳး ျမိဳးျမက္ျမက္အရသာေလးခံဖို႔...၊ကိုေ႐ွြသြားကိုမဝါးခိုင္းဖူးလား....။
ကိုယ့္ရဲ႕ခနၶာကိုယ္နဲ႔စိတ္ေရာအတူတကြခံစားတဲ့...ေဖာတဗၺအာ႐ုံကိုေရာ..ျငင္းပယ္ဖူးသလား။
ဒီလိုအာ႐ုံေလးေတြကို၊လူသားတိုင္း..လူသားတိုင္းရဲ႕စိတ္မွာ၊အျမဲတမ္းတပီးလိုျခင္ၾကပါတယ္။ဒါ့အျပင္...လွလွပပေလး
ဝတ္ျခင္တယ္၊ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားျခင္တယ္။သာသာယာယာ..ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ျပည့္ျပည့္စုံစုံ..ဆိုတဲ့ေနရာမွာ၊ကိုယ္ခ်စ္ရေသာသူေတြနဲ႔..
မခြဲမခြာေနျခင္တယ္ဆိုတာ..လူသားတိုင္းရဲ႕လိုျခင္တဲ့ဆနၵ
ေတြပါ။အဲဒီေတာင့္တမႉ႔ေတြပ်က္စီးေစတဲ့အရာဟူသမ်ွ၊မေတြ႔ျခင္တာ၊မၾကဳံျခင္တာကလဲ၊လူသားေတြရဲ႕လိုအင္ဆနၵတခုဘဲမဟုတ္ဖူးလား။
ဒီလိုစိတ္ေတြ၊ဆနၵေတြဟာ...လူသားျဖစ္တဲ့မိမိမွာ႐ွိသလို၊
အျခား..အျခားေသာလူေတြမွာလဲ႐ွိတယ္..႐ွိမွာဘဲ.ဆိုတဲ့
အေတြးေလးကို..သင္ေတြးဖူးသလား...။
ေတြးဖူးရင္လဲ...ခဏခဏေတြးေပးပါ။
မေတြးဖူးရင္လဲ..အခုဘဲေတြးလိုက္ပါ။ကိုယ္ျမင္ကြငိးမွာ၊
ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ၊ေတြ႔ေနျမင္ေနရတဲ႔အခါမွာ...သူ႔ေနရာမွာ"ငါ"ဆိုတဲ့ကိုယ္စားေလး၊ဝင္ေရာက္ပီး..အစားထိုးခံစားၾကည္႔ေပးပါ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အျခားသူရဲ႕ခံစားမႉ႔ကိုနားလည္လာမယ္။
သေဘာေပါက္လာမယ္။
နားလည္သေဘာေပါက္မႉ႔ရဲ႕ေနာက္က"စာနာစိတ္"ေလးက၊ကပ္ရက္ပါလာတယ္ေလ...။
ကိုယ္ကသူတပါးကိုစာနာနားလည္ေပးလိုက္လို႔...ရႉံးသြားပီလို႔မထင္လိုက္ပါနဲ႔။တကယ္အမွန္က..သင္ကႏိူင္လိုက္တာပါ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့...၊အျခားသူတေယာက္ကို၊မိမိလိုဘဲ
လူသားတဦးလိုျမင္ပီး...လူသားတဦးရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုနားလည္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတဲ့..သင့္ရဲ႕စိတ္ႏွလုံးသားမွာ..၊
ေစတနာေကာင္းဆိုတဲ့ပန္းပြင့္ေလးနဲ႔အတူ..
ေမတၱာတရား၊က႐ုဏာတရားဆိုတဲ့...ရန႔ံေလးေတြက၊
သင္းပ်႔ံလာတဲ့အတြက္...၊သင္ဟာ...ေအာက္တန္းစားလူ
မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ....။
အဲဒါက...သင့္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႉ႔ေပါ့။
ရီရီေဆြ
မုံရြာ
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလးေတြ ရင္မွာထားျပီး ကိုယ့္အတြက္ကို မႀကည့္ပဲ သူ႔အတြက္ပါ ႀကည့္ေပးနိုင္ႀကရင္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကမၻာႀကီးက သာယာေနမွာပါ အန္တီ။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာ..၊ကိုယ့္အတြက္လဲမနစ္နာဘူး။သူတပါးအတြက္လဲအက်ိဴးျဖစ္ထြန္းေစတယ္။အတၱနဲ႔ပရမ်ွတမႉ႔သေဘာတရားေလးပါ။႐ွဥ္႔လဲေလၽွာက္သာ၊ပ်ားလဲစြဲသာ..ဆိုတာ၊ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အက်ိဴး႐ွိတယ္။ဘုရား႐ွင္ရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာ၊တန္ဖိုးႀကီးမားလြန္းတယ္။ေလာကီမွာလုပ္ကိုင္ျပဳ မူတဲ့အခါမွာ၊အတၱကိုဘဲေ႐ွ႔ရႉ႕လုပ္ကိုင္ရင္တဖက္ကဒုကၡေရာက္သလို၊
ပရႀကီးဘဲလုပ္ကိုင္ဖို႔လဲအားမေပးျပန္ဘူး။အဲဒီကိုယ္ခ်င္းစာ
စိတ္ေလး႐ွိေနတာကိုက..မေကာင္းမႉ႔ကိုမျဖစ္ေစဘူး။ဒီေတာ့..ကိုယ္လဲအ.ကုသိုလ္ကင္းတယ္။အျခားသူလဲေအးခ်မ္းတယ္။အဲဒီသေဘာတရားေလး။
မခ်မ္းသာဘူး..သို႔ေသာ္..မဆင္းရဲဘူးေပါ့။
အားေပးသြားပါသည္
အမ်ားစုက အတၲနဲ႕ေတြ႕ႀကတဲ႕အခါ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို ေမ့ေနတက္ႀကပါတယ္ ခင္ဗ်။
အဲဒီႏွစ္ခုက..ရန္သူေတြေလ။တခုက..တကယ္ဝင္လာပီဆိုရင္၊က်န္တခုကထိုင္ေနရာကေန၊ဖယ္ေပးရေတာ့တာေပါ႔။
ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား နဲ႔ယွဥ္ၿပီးလုပ္သင့္တာေပါ့ေနာ္
အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။