နံမည္ေလးကိုဖတ္ၾကည့္ပါဦး...။"ေ႐ွွွြနန္းေတာ္"တဲ႔။
လယ္ေစာင့္တဲပမာ၊ကြမ္းယာဆိုင္ေလးရဲ႕နံမည္ေလးေလ...။ေ႐ွြနန္းေတာ္ဆိုတဲ့အမည္နာမရဲ႕...ခန္႔ျငားမႉ႔၊ထည္ဝါမႉ႔ဆိုတာ၊႐ွင္းျပစရာမလိုေအာင္၊ျမန္မာေတြကသိပီးသားပါ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့....၊ျမန္မာဆိုတာ၊ေ႐ွးရာဇဝင္ကထဲက၊ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းနဲ႔ေနလာတဲ့သူေတြေလ။
တခါတရံေတာ့လဲ...က်မစဥ္းစားမိတဲ႔အခ်က္ေလးက....၊ေ႐ွြလင္ပန္းနဲ႔အျခင္းေဆး..မင္းေမြးခဲ႔တယ္
ဆိုတဲ႔..အတိတ္သံသရာ၊အတိတ္ကမၻာက...နားထင္ေသြးေရာက္တဲ႔၊တလြဲမာနစိတ္ေတြေၾကာင္႔၊ဒီေန႔..ကမၻာမွာ၊ဘယ္ႏိူင္ငံနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ဘာလုပ္ငန္းဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ျမန္မာဆိုတာ..ဟိုးေနာက္ဆုံးမွာေရာက္ေနတာလို႔
ယူဆမိတယ္။
ျမန္မာလူမ်ိဴးမွန္ရင္နန္းေတာ္ဆိုတဲ႔ေနရာေလးကို
တမ္းတမက္ေမာၾကတာကိုအေလ့အထတခုလိုျ႔ဆိုရေလမလား....။
တကယ့္ရတနာစိန္စီထားတဲ႔ေ႐ွြနန္းေတာ္ႀကီးပိုင္႐ွင္မ်ားၾကေတာ့လဲ.....လက္ညိႉးညႇ ြန္ရာေရျဖစ္တဲ႔ဘဝကို..ဘယ္ေသာအခ်ိန္မွာမွလက္လြတ္ဖို႔စိတ္မကူးရဲတဲ႔ဖက္တြယ္မႉ႔ေတြနဲ႔၊မက္ေမာမႉ႔သံသရာထဲက၊မလြတ္ေျမာက္ႏိူင္ၾကသလို၊လြတ္ေျမာက္မႉ႔လမ္းစ
ကိုလဲ၊ဘယ္ေတာ့မွ႐ွာေဖြမွာမဟုတ္ဖူးဆိုတာ..၊
တကယ္ေသျခာပါတယ္။
ေခတ္ကာလႀကီးရဲ႕ဆင္းရဲတြင္းကလဲ...နက္ဆဲပါဘဲ။ပညာတတ္ျဖစ္ျခင္တဲ့သမီးေခ်ာေလးေတြရဲ႕
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အိမ္မက္ေတြ..မက္ခြင့္မေပးတဲ့ကံတရား။ေနပူထဲမွာ...တေန႔လုပ္မွတေန႔ဝမ္း..မဝတဝ၊
ဒီလိုဘဝေတြမွာ..လွျခင္တဲ့အရြယ္ေတြက၊ျငီးေငြ႔ၾကမွာဘဲေလ...။
လြတ္ေျမာက္ဖို႔လမ္း..စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ေနမဲ႔အတူတူ၊
ဒီလိုအေရာင္းေစ်းကြက္နဲ႔၊ေဖာက္ထြက္လိုက္ေတာ့လဲ....။
သူတို႔ဘဝရဲ႕နန္းေတာ္ဆိုတာ...၊ေပၚေပါက္လာတာဘဲေပါ့။
တခါတရံမွာ.....၊အမွန္တရားဆိုတာခါးေပမဲ႔၊
မုသားကေတာ့..ခ်ိဴ ျမိန္တတ္ျပန္ေရာ...။
ဒါေပမဲ႔လဲ၊ေမ်ွာ္လင့္မိတဲ႔နန္းေတာ္အတြက္..
အမွန္တရားကို၊ဥပကၡာထားပီး...
ခ်ိဴေသာမုသားကို..စားေနရတာဘဲေလ....။
ရီရီေဆြ
မုံရြာ
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ အန္တီေရ....။
ဖတ္ေပးတာ..ေက်းဇူးပါေနာ္။
ေရႊျပည္ေတာ္ေမၽွာ္တိုင္းေဝးေနဆဲပါေလ
ေ႐ွြျပည္ေတာ္...ေမ်ွာ္ေလတိုင္းေဝး...
အဲဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ေရးဦးမယ္။
ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ရ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနရတဲ႕ လူသားဘဝေတြပါပဲ ေလ။
အဲဒါ..ဘဝ..ဘဝ။
ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာ၊ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
ကုိယ္ထင္ကုတင္ေရႊနန္းေပါ့ေနာ္ အန္တီရယ္
ဒါေပါ႔ကြယ္...။
အားေပးသြားပါသည္