တန္ဖိုး နားလည္တတ္ျကပါေစ

အာလံုးပဲ မဂၤလာပါခင္မ်ာ....

မဂၤလာ အေပါင္းႏွင့္ ခေညာင္းႏိုင္ျကပါေစ....

သာယာလွပသည့္ ညေနခင္း တခုျဖစ္သည္။ အခန္းတခု၏ အျပင္ဘက္တြင္ တစံုတေယာက္က ိုေစာင့္ေနသည္က ညီစူးျဖစ္သည္။

  " ေစာင့္ေနတာျကာပီလာ ကို "
  " မျကာေသးပါဘူး ႏြယ္...သြားျကစို႔ေလ "

လက္ထဲက အကင္ထုတ္ကေလးကိုင္လ်က္ ကန္တင္းဘက္သို႔ လမ္းေလ်ာက္ထြက္လာခဲ႔ျကသည္။
" ကို႔...ဘာအကင္ေတြပါလဲ ဟင္ "
" ဒီမွာ ႏြယ္ျကိုက္တဲ႔ ျကက္ေျခေထာက္ကင္ေလးရယ္ ရံုးပတီသီးကင္ရယ္ အသားတုကင္ေလးရယ္ အစံုပဲ..."
" အာ့ေျကာင့္...ကို့ကိုခ်စ္တာ 😘 "

  " ေကာင္စုတ္မေလး မေကြ်းရင္ မခ်စ္မယ့္ပံု၊ ရုပ္ကိုးက မခ်ိ ဳ မခ်ဥ္နဲ႔။ "

ခ်စ္သူေပၚ ဂရုစိုက္လိုက္ ျကင္နာလိုက္နဲ႔ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္နွစ္တာ ကုန္မွန္းမသိ။ ေရွးဘဝက ေရစက္ရယ္ေျကာင့္လား ညီစူးက ႏြယ္ေလးခင္အေပၚမွာ အေတာ္ေလးပင္ ျကင္နာ ယုယသည္။ (ဝဋ္ေျကြးလည္း ျဖစ္နိုင္တာပဲေလ)။ မာတာမိခင္ ေမြးေမေမေပၚ၌ ထိုမွ်ေကာင္းဖို့မေျပာနဲ႔ စကားေကာင္းျပန္ေျပာရင္ ကံေကာင္း။ တခါတေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတရားမွန္း ညီစူး ေတြးမိပါသည္။

ဒီထစ္ဆို ဒီထစ္သမား ႏြယ္ေလးခင္နဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ အေတာ္ေတာ့ ကသိကေအာက္နိုင္လွသည္။ " ဒီဟာမျကိုက္ဘူး ဟိုဟာမွစားခ်င္တယ္ " ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။ " ကိုယ္က ခ်စ္ေနတဲ႔သူဆိုေတာ့ အလိုလိုက္ရတာပဲေလ "။ တကယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြဆိုတာ အျမဲရႈံးေနတာပဲမဟုတ္လား။

ခ်စ္သူေပၚမွာ ႏြံနာသည္းညည္းခံ သေလာက္... အိမ္နဲ႔ မိဘေတြအေပၚမွာ အင္မတန္ဆိုးပါ၏။

  " အေမ...သား ပိုက္ဆံလိုတယ္ မနက္ျဖန္ လႊဲေပးလိုက္ေနာ္ "
  " သားေနေကာင္းရဲ႕လား...ဆိုင္ကယ္စီးရင္ ဂရုစိုက္စီးေနာ ္"
  " အင္းပါအေမရာ...မနက္ျဖန္ ပိုက္ဆံေရာက္တာပဲ လိုခ်င္တယ္ "
  " ေအးပါသားေလးရယ္ အေမက သားကို ေနတိုင္းသတိရေနတာ သားတြက္ စိတ္ပူလို႔ပါ...ပိုက္ဆံကို  မနက္ျဖန္ေရာက္ေအာင္ လႊဲလိုက္မယ္ေနာ္ သား "
  " အာ့ဆို ဒါပဲေနာ္ အေမ့...သားဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ "
  " ေအးေအး…သား "

အေမရင္မွာ ထားတဲ႔ ေမတၱာ၊ သစၥာကေတာ့ "ေတာင္းစုတ္ ပလံုးစုတ္ပစ္ပယ္၊ သားဆိုး သမီးဆိုး မပစ္နိုင္ပါ" ။ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ျငဳ ိဳျငင္တယ္ဟူ၍ အေမ့မွာ မရွိ ။ ဒါကိုလဲ ညီစူးသိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးျမဲပါပဲ။

ညီစူး၏ အေဖနဲ႔ အေမ ကိစၥတခုျဖင့္ ျမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ႔သည္။ သားျဖစ္သူကို ဖုန္းဆက္ခဲ႔သည္။

  " သားေရ အေမတို႔ ျမိဳ႕ေရာက္ေနတယ္ သားအားရင္း ကားဂိတ္ကို ခဏလာခဲ႔ပါကြယ္ "
  " ဟာ အေမတို့ကလဲ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ လုပ္ပီဗ်ာ ..."

သေဘာရိုးလွတဲ႔ ေတာသူေတာင္သား လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ျမိဳ႕ကို(အစိုးရရံုး ကိစၥတခုခု)ေရာက္လာခဲ႔သည္။ တခ်ိဳ ႔ တခ်ိ ဳ႕ေသာအစိုးရရံုးေတြမွာ အမ်ားျပည္သူေတြသိတဲ႔ အတိုင္း သူတို႔လုပ္စာ တျပည္လံုးထိုင္စားေနသေယာင္ ျပဳမူတတ္ျကသည္။ ေတာသူေတာင္သားေတြအဖို့ စတစ္ျဖဴ ေကာ္လံအကီၤ် ဝတ္ထားရင္ကိုပဲ သရိုသေသျပဳေနရသည္။ အဲ႔ဒီလိုအားငယ္တတ္လို့ ျမိဳ႕ျကီးေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ မိမိရဲ႔သားကို အားကိုးတျကီး ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ညီစူး မသြားျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ သာမာန္ပဲ သး ီႏွံ အေရာင္းအဝယ္ (သို့) ေစ်းကုန္ဝယ္လာသည္ပဲ ထင္မွတ္ခဲ႔သည္။

အခ်ိန္ျကာလာမွ တျဖည္းျဖည္း မိဘရဲ႔ေမတၱာကို ရင္၌ ခံစားနားလည္လာေတာ့သည္။ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ့္လိုအင္ကိုပဲ အျမဲ ျကည့္တတ္မွန္း၊ သူမ်ားအခက္ခဲျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ ျဖစ္တတ္မွန္း၊ စိတ္မရွည္တတ္မွန္း သတိထားမိလာေလေလ မိဘရဲ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၲာရဲ႔ တန္ဖိုးေတြ သိလာလာေလျဖစ္၏။ ညီစူး ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာခဲ႔ ၏။

တကယ္ လိုအပ္ေနတဲ႔ခ်ိန္ ကိုယ့္ခ်စ္သူက အေလးမထား အေရးမလုပ္ပဲ မသိလိုက္မသိဖာသာေနေတာ့မွ…

  " ေျသာ္… ငါမွားသြားပီ။ သူမအတြက္နဲ႔ ငါဟာ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ် အေလးမထားမိခဲ႔ပါလာ။ "

  " အေမတို့ အဆင္ေျပရဲ႕လားမသိဘူး "

ဘယ္ခ်ိန္ ဘယ္ေသာခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိဘရဲ႕ေမတၱာကေတာ့ မပ်က္ယြင္းတဲ႔ ေက်ာက္တိုင္ျကီးပမာ အျမဲရွိေနလ်က္ပါပဲ။ ညီစူးရဲ႕ ေနာင္တ ေနာက္မက်ခဲ႔ပါဘူး။ အမွားသိလို့ အမွန္ျပင္နိုင္ခဲ႔ပါျပီ။

အားလံုးေသာညီကိုေမာင္ႏွမမ်ား မိဘရဲ႔ ေမတၱာ ေစတနာကို နိုင္လည္နိုင္တတ္ျကပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း…
က်ေနာ္၏ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ ဝတၳဳ တိုေလးကို နိဂံုးခ် ဳပ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။

Author by Thant Zin Oo(magway)
MSC-184