ေအာက္လမ္းပညာ႐ွင္ဆိုတာ သို႔မဟုတ္
အဘိုးေျပာျပေသာ ဇတ္လမ္းမ်ား
ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ မနက္ေစာေစာတြင္ အဘ႐ွိရာသို႔ ကားျဖင့္တဖုန္ ဆိုင္ကယ္ျဖစ္တဖုတ္ သြားသည္။ အဘမွာကြၽန္ေတာ္လာသည္ကို သိသည့္အလား ျခံဝမွ "ေမာင္ေစာျမတ္ထြန္း လာေလကြာ "ဟု ႏုတ္ဆက္ေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ ကြၽန္ေတာ္ေနေသာေနရာႏွင့္ အဘ႐ွိရာေနရာမွာ အလြန္ေဝးလွသည္။ အဘက ေက်ာက္တန္း ကြၽန္ေတာ္ကသကၤန္းကြၽန္းမွာေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္က အဘႏွင့္ ဖ်ာေပၚတြင္ထိုင္ကာ စကားေျပၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က "အဘက ငယ္ငယ္တုန္းက ေအာက္လမ္းပညာ႐ွင္ေတြန႔ဲေတြ႔ခဲ့ရေသးလားဗ်"ဟုေမးေသာအခါ အဘက "ငါ့သားႏွယ္ ၾကံဳရတာေပါ့ကြာအာ့တုန္းကအဘ ငယ္ငယ္ေလးဘဲ့႐ွိေသးတယ္. ေအာက္လမ္းဆရာမွန္းမသိဘဲ့ သိုင္းပညာ႐ွင္ထင္ၿပီးလိုက္တုန္းကေပါ့ကြာ"ဟု အတိတ္ကိုသတိရေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုျဖင့္ေျပာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကအဘ သားကိုေျပာျပပါလားဟုေျပာေသာအခါ အဘသည္ ေျပာျပမယ္စုဆိေလသတည္း။ (စာဖတ္သူမ်ားအဆင္ေျပေအာင္ အဘအစားကြၽန္ေတာ္ဟုသုံုးကာ..ဝတၱဳသဖြယ္ေရးသားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း)
ထိုႏွစ္ကဘ၁၉၇၂ခုနစ္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၏အသက္ကား ၁၇ ၁၈အရြယ္ ခန္႔႐ွိသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ ဝါသာနာမွာ သိုင္းကိုအ႐ူးအမူးႀကိဳက္ေသာဝါသာနာျဖစ္ေပသည္။
ထိုေန႔က ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္သည္ သမၼတ႐ုပ္႐ွင္ရံုတြင္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ရန္ တန္းစီ၍ လတ္မွတ္ဝယ္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္တန္းစီၿပီး၍လတ္မွတ္ဝယ္ၿပီးျပန္ထြက္ခ်ိန္တြင္ အေကာင္ႀကီးႀကီး လူထြားျဖစ္ေသာေခါေတာကုလားႀကီးသည္ သူ႔ေ႐ွ႕တြင္႐ွိေသာ ပိန္ပိန္ညႇက္ညႇက္လူႀကီးတေယာက္အား အႏိုင္က်င့္ေလသည္။ ထိုပိန္ပိန္ညႇက္ညႇက္လူႀကီးက "မင္းမတရားမလုပ္န႔ဲ လိုခ်င္ရငိ ေစာေစာကတည္းကတန္းစီဝယ္ပါလား"ဟု ေျပာသံၾကားရသည္။
ထိုစဥ္ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္မွာ ၾကံေခ်ာင္းမ်ားကိုဝယ္စားေနခိုက္ျဖစ္၍ ထိုေခါေတာကုလားႀကီးက ထိုလူႀကီးကိုအႏိုင္က်ငိ့ထိုးႀကိတ္လွ်ငိ ႐ိုက္ရန္အသင့္အေနအထားျဖစ္ေစာင့္ေနသည္။ တျခားျမန္မာမ်ားလည္းၾကည့္ေနသည္။ ဝင္ေတာ့မလုပ္ၾကေသး.ထိုေခါေတာကုလားႀကီးဘက္တြင္တျခားကုလားမ်ားလည္း႐ွ္ိေသးသည္။
ထိုေခါေတာကုလားႀကီးက "ေသစမ္းကြာ"ဟု ရြတ္ကာထိုလူႀကီးကိုထိုးလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ဘယ္လိုျဖစ္သည္မသိ ထိုလူႀကီး ေမွာက္ၿပီထင္႐ာ တကယိေမွာက္သြားတာက ထိုေခါေတာကုလားႀကီးပင္။ ထိုလူႀကီးက "မင္းတိူ႔ေခါေတာကုလားကို ေဆးရံုျပလိုက္ မင္းတို႔လူ နံ႐ိုးႀကိဴးသြားၿပီ"ဟုဆိုလိုက္သည္။ ထိုေခါေတာကုလားတပည့္မ်ားလည္း မ ကာ ထြက္သြားၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သိုင္းပညာကိုအ႐ူးအမူးဝါသာနာပါေသာေၾကာင့္ ထိုဆရာကိုသိုင္းပညာ႐ွင္ျဖစ္၌သာ ခဏအတြင္းေမွာက္ေအာင္ခ်ႏိုင္သည္ဟူထင္ျမင္မိသည္။ သို႔နင့္ ႐ုပ္႐ွင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ထိုဆရာေနာက္သို႔လိုက္ေလသည္။
ထိူဆရါဆီမွာတပည့္ခံေသာအခါ ထိုဆရာက သူသည္ သိုင္းပညာ႐ွင္မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ေအာက္လမ္းဆရာတေယာက္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊သူေမြးထားသည့္ သရဲကထိုေခါေတာကုလားကိုကန္လိုက္ေသာေၾကာင့္နံ႐ိုးက်ိဳးသြားတာျဖစိေၾကာင္း ႐ွင္းျပသည္။ သိုင္းေစာင့္ေသာအင္းကိုေတာ့ထိုးေပးႏိုင္ေၾကာင္း ဒါေပမယ့္သံုးႏွ္တိတိေစာင့္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းလက္ခံလိုက္သည္။
ညတညတြင္ ထိုဆရာက ကြၽန္ေတာ့္အား အစိမ္းေသ သရဲမကို အသံုးျပဳရန္ေခၚလိုက္သည္။ တာေမြသခ်ိဳင္းကုန္းတြင္ေလာေလာလတ္လတ္ေသသြားေသာ အစိမ္းေသမအား ေခါင္းျဖတ္ၿပီးခိုင္းစားေစလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။(ယခုအခါတာေမြသခ်ဳိင္းကုန္းႏွင့္တူာတာဘာမွမ႐ွိ) အုတ္ဂူန႔ဲသၿဂိဳလ္တာမဟုတ္ဘဲ့ ေျမျမႇပ္ေသာေၾကာင့္ တူးရလြယ္သည္။ ထိုစဥ္ကေတာ့ ငယ္သည္သည္ကတေၾကာင္း ပညာတခုကိုသဲႀကီးမဲႀကီးလိုခ်ငိသည္ကတေၾကာင္းမ်ဳ႕ အမွားအမွန္ကိုခြဲျခားႏိုငိေၾကာင္းမ႐ွိေသာလည္း ထုိဆရာမွာသူတပါးကိုစၿပီးမေကာင္းၾကံျခင္းမ႐ွိေသာေၾကာင့္လိုက္လုပ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုဆရာသည္ ဂါထာတခုကိုမန္းမႈတိလိုက္ေသာအခါ အစိမ္းေသမသည္ ေငါက္ခနဲထလာသည္။ ဆရာကအခ်က္ေပးလိုက္ေသာအခါ ထိုအေလာင္းအစိမ္းေသမအား လည္ဆစ္႐ိုးကိုျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဆရာက ထိုအစိမ္းေသမအား ေခါင္းျဖတ္ကာ က်န္တာကို မူလအတိုင္းေျမျမႇဳပ္ၿပီး သူ႔အိမ္တြင္ကြၽန္ေတာ့္အားအိပ္ခိုင္းသည္။
ထိုသို႔အစိမ္းေသမ်ားကိုေခါငိးျဖတ္တာကို ေလးခါတိတိလုပ္ေပးဖူးသည္။ ထိုဆရာကဘကြၽန္ေတာ့္အား ထိုေအာက္လမ္းပညာကိုယူရန္ေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကသိုင္းပညာကိုသာလိူခ်င္ေၾကာင္းသာေျပာသည္။ သူလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုထိုးေပးသြားခဲ့ေလသည္။
ထိုဆရာႏွင့္ နစ္နစ္ခန္႔တြဲပီးေနာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ထိုဆရာသည္လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ေဘးမွ မြတ္စလင္ကုလားမသည္ သူ႔အေဖာ္တေယာက္နင့္စကားေျပာရာမွ တံေတြးသည္ ထိုဆရာခြက္အနီးသို႔ေရာက္လာသည္။.တံေတြးစင္တာေပါ့ဗ်ာ။ ထိုဆရာက စိတ္တိုကာ "ဂန္းနာမ အခုခ်က္ခ်င္းငါ့အိမ္လိုက္စမ္း"ဟုဆိုကာ ထိုတံေတြးေပၚကို လက္ဝါး႐ိုက္လိုက္သည္။ ထိုမြတ္စလင္မသည္ သူ႔မႏွငိ့စကားေျပာေနေသာအေဖာ္က္ုိေစာင့္ပင္မေစာင့္ေတာ့ဘဲ့..အထုတ္ဆြဲၿပီးထိုဆရာႏွင့္အတူလိုက္ေလသည္။ (ထိုမြတ္စလင္မမွာေခ်ာသည္)
ကြၽန္ေတာ္ရယ္သူရယ္သူ႔မိန္းမ မြတ္စလင္မရယ္ ထမင္းစားေနစဥ္ ထိုဆရာက ငါငပိရည္တို႔စရာခူးမလို႔ ဆိုကာ ျပန္မလာေတာ့ေပ။ ကြၽန္ေတာ္ကသူ၏မိန္းမအားတစ္နစ္တိတိအလကား လုပ္ေကြၽးလိုက္ရေပေသးသည္။ တနစ္ခန္႔လြန္ေသာအခါမွ ထိုမြတ္စလင္မကို ဆရာက ကြာ႐ွင္းလိုက္ေၾကာင္း.ဆရာကကြၽန္ေတာ့္အားေျပာျပသည္။ ဤတြင္စကားရပ္သြားသည္။
ဒါဘဲ့သားေရ ဟု အဘက သူ႔၏အေတြ႔အၾကံဳကိုေျပျပသည္။ မြန္းတည့္ေရာက္ေတာ့. ထမင္းခ်ိန္မို႔.စကားခနရပ္နားလိုက္ေပသတည္း။
Saw Myat Tun
Msc 088
From myanmar
Photo me
မင္းသိခၤစတိုင္ပဲေဟ့
လက္ဦးဆရေပါ့ဗ်ာ
ကားျဖင့္ တစ္ဖုန္ ဆုိရာမွာ ေဆးေဖၚတဲ့အခါ တစ္ဖုန္၊ ႏွစ္ဖုန္သုံးပါတယ္၊ ကားနဲ႔လည္းသြားတယ္လုိ႔ေရးခ်င္ရင္ ကားျဖင့္တဖုံလုိပသုံးရပါ့မယ္၊ ဆုိင္ကယ္ျဖင့္တဖုတ္ ဆုိရာတြင္ ျမက္ပင္မ်ားကုိ သာ တစ္ဖုတ္၊ ႏွစ္ဖုတ္ သုံးရုိးထုံးရွိပါတယ္၊ ဆုိင္ကယ္ျဖင့္ တစ္ဖုံ ျဖစ္သင့္ပါတယ္ဗ်ာ။ ပါဝါျပည့္ခ်ိန္ျပန္လာေပးပါ့မယ္။
ဟုတ္ဆရာ အာ့နစ္ခုကိုၽန္ေတာ္သိပ္မကြဲတယ
ဂမီ ၻရဆန္ဆန္ေတြပဲေရးတယ္ေနာ္ဖတ္လို႔ေကာင္းပါသည္ရွင္။
ဝါသာနာပါတာကိုး အင္ဂ်င္နီယာ႔ ရံုးကိစၥ႔က တင္႔ေကာင္း႔ပါ
ဗဟုသုတ၇ပါတယ္္ဗ်ာ
ဟုဟု
ေၾကာက္စရာၾကီး။
ဟုတယ္မ
ဖတ္လို႔ေကာင္းပါသည္။
ဟုဟု
ူေသေခါင္ရ႕ဲ ေခါင္းကိုတကယ္ျဖတ္လိုက္တာလားဗ်
တကယ္္ျဳတ္တယ္ေျပာတယ္ အဆစ္္အရင္ျဳတိတာ
ေခါင္းစဥ္နဲ႔တင္လန္႔တယ္ဗ်ာ...
ငိငိ
ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ အိပ္ကာနီးမွဖတ္ေတာ့မယ္
ဟူဟု
ေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ