အေမ့အိမ္သုိ႔ အလည္တစ္ေခါက္

မေန့ကတုန္းက က်မတို့မိသားစုေလး ေမွာ္ဘီျမိဳ႔မွာရွိတဲ႔ က်မမိဘေတြဆီကို အလည္အပါတ္သြားေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။သမီးေလးေဖေဖကေတာ့ အလုပ္
တစ္ဖက္နဲ႔မို့ က်မတို့သားအမိနဲ႔ တစ္ပါတည္းမလိုက္ႏိုင္ခဲ႔ဘဲ အလုပ္ျပီးခ်ိန္ ညေနက်မွသာ အလုပ္ကေနဘဲ က်မတို့သားအမိရွိရာ က်မမိဘေတြအိမ္ကို လိုက္လာခဲ႔ပါတယ္။တူမေလး ေျမးဦးေလးေတာ္စပ္တဲ႔ က်မတို့ရဲ႕သမီးေလးကို သတိရေတြ႕ျခင္စိတ္ေလးနဲ႕ ေမွာ္ဘီမွာရွိတဲ႔ က်မအမျကီးေတြ အေဖ အေမေတြက က်မတို့ကို လာလည္ဖို့ ေခၚေနတာလည္း တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္တာမို့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ သြားေနျပီး သမီးေလးကို သူ့အဖိုးအဖြါးေတြ ျကီးေတာ္ျကီးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလး ဆံုေတြ႕ရေအာင္ သြားျဖစ္ေအာင္သြားမယ္ဆိုျပီး သြားလည္ခဲ႔တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ လသားအရြယ္သမီးေလးနဲ႕ ကားႏွစ္ဆင့္စီးျပီး က်မမိဘေတြဆီ သြားရတဲ႔ခရီးေလးက က်မတို့အတြက္ေရာ သမီးေလးအတြက္ပါ ပင္ပန္းခဲ႔ရပါတယ္။သို့ေပမယ့္ သမီးေလးကို ေတြ႕ရျပီး ေပ်ာ္ေနျကတဲ႔ သမီးေလးရဲ႕ျကီးျကီးေတြ,ဘျကီးေတြနဲ႕ ဖိုးဖိုး ဖြါးဖြါးေတြကိုျကည့္ျပီး ပင္ပန္းမႈေတြေပ်ာက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရပါတယ္။သမီးေလးကို ခ်ီျပီး တစ္အိမ္တက္တစ္အိမ္ဆင္း လိုက္ျကြားေနတဲ႔ က်မရဲ႕အမျကီးကိုျကည့္ျပီးလည္း ပီတိျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။က်မတို့ ထိန္းစရာမလိုေအာင္ အဖိုးတစ္လွည့္ အဖြါးတစ္လွည့္ ဘဘျကီးတစ္လွည့္ ျကီးေတာ္ျကီးတစ္လွည့္ ထိန္းေနတဲ႔ျကားမွာ သမီးေလးဟာ အရမ္းကိုဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ရပါတယ္။

က်မမိဘေတြဆီ သြားခဲ႔တဲ႔ခရီးစဥ္ေလးမွာ က်မေတြးမိလိုက္တဲ႔ ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခုကို က်မေျပာျပျခင္ပါတယ္။မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုစီ သီးသန့္ျဖစ္သြားျကတဲ႔ က်မတို့တစ္ေတြဟာ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာရွိတဲ႔ မိဘေတြဆီကို တစ္လေနလို့တစ္ေခါက္ေတာင္ ပံုမွန္မေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ျကပါဘူး။ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔မို့လို့,အလုပ္မအားလို့,ေနထိုင္မေကာင္းလို့,အခ်ိန္မရလိုက္လို့ ဆိုတဲ႔ အေျကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုနဲ႕ မိဘေတြဆီေတြရဲ႕ သတိတရေလးေတြ႕ျခင္စိတ္ေလးနဲ႔ အလည္လာခဲ႔ျကဖို့ ကမ္းလွမ္းမႈေလးေတြ အျမဲျငင္းဆန္ခဲ႔ေလ့ ရွိတတ္ျကပါတယ္။တစ္ခါတစ္ရံျကျပန္ေတာ့လည္း က်မတို့ဟာ မိဘေတြကိုဂါရဝျပဳဖို့ ေငြေျကး လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးေတြ အဆင္သင့္မရွိခဲ႔လို့ မိဘေတြနဲ႔ေတြ႕ဆံုဖို့ရက္ကို လြဲမွားေသာ ခံယူခ်က္ေလးေတြနဲ႕ ေရႊ႕ဆိုင္းေလ့ရွိတတ္ျကပါတယ္။

သို့ေပမယ့္ က်မတို့ဆီက မိဘေတြဟာ ရယူဖို့ထက္ သားသမီးေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးျကင္နာတဲ႔ ဆက္ဆံတတ္တဲ႔ သိတတ္မႈေလးေတြကိုသာ ေမ်ွာ္လင့္တတ္ျကပါတယ္။ဒါ့ေျကာင့္ သားသမီးေတြလာလည္တဲ႔အခါတိုင္း က်မတို့ျကိဳက္တတ္တဲ႔ ဟင္းလ်ာေလးေတြ အစားအေသာက္ေလးေတြကို တကူးတကပင္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလး ျပန္လည္ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းတတ္ျကပါတယ္။မိဘေတြလိုျခင္တဲ႔အရာဆိုတာ က်မတို့ဆီက သတိတရေလးနဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္ဆံမႈေလးေတြဘဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်မတို့လို အိမ္ယာတစ္ခုထူေထာင္ျပီး အေဝးမွာေနျကရတဲ႔ သားသမီးေတြကို နားလည္သိရွိေစျခင္မိပါတယ္။

က်မအေနနဲ႔ မိဘနဲ႔ခြဲေနျကရတဲ႔ အေဝးေရာက္သားသမီးေတြကို အခ်ိန္႐ရင္ ရသလို မိဘေတြဆီျပန္ျပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနျကဖို့တိုက္တြန္းျခင္ပါတယ္။မိဘဆိုတာ အသက္အရြယ္အိုမင္းေနျကျပီျဖစ္တဲ႔အတြက္ လူ့ေလာကျကီးထဲကေန ဘယ္အခ်ိန္မွာ ထြက္ခြါသြားျကျပီး က်မတို့နဲ႕ ခြဲခြာသြားျကရမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္တာမို့ ရသမ်ွအခ်ိန္ေလးေတြထဲကေန မိဘေတြအတြက္ဖဲ႔ေပးေစျခင္ပါတယ္။တစ္ရက္ေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေန့တစ္ပိုင္းေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြ႐ရင္ အပင္ပန္းေလးခံျပီး မိဘေတြကို သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုျပီး အေဖအေမေတြ ျကိဳက္တတ္တဲ႔အစားအေသာက္ေလးေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးထဲက မျကာခဏဆိုသလို ပံ႔ပိုးေစျခင္ပါတယ္။မိဘေတြအေနနဲ႔ သားသမီးေတြျဖစ္တဲ႔ က်မတို့ကို ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ခေလးေလးတစ္ေယာက္လို ျမင္တတ္ျကတာမို့ က်မတို့အေနနဲ႔ အရြယ္ေရာက္ေနျကျပီးဆိုျပီး မိဘေတြနဲ႕ စိမ္းစိမ္းကားကားမေနျကဘဲ ႐ရွိတဲ႔အခ်ိန္ပိုင္းေလးေတြထဲကဘဲ ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့ မိဘေတြရွိရင္လည္း ေျခဆုတ္လက္နယ္ေလး ျပဳစုေပးျပီး မိဘေတြအားရွိေအာင္ ျကင္ျကင္နာနာေလး ဂရုတစိုက္ ဆက္ဆံသင့္တယ္လို့ ထင္ျမင္မိပါတယ္။က်မတို့အတြက္ေတာ့ ဒီလိုအရာေတြဟာ ဘာမွအေရးမျကီးပါဘူး အခ်ိန္မ်ားမ်ားရမွသာ လုပ္ေတာ့မယ္လို့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေတြးတတ္ျကေပမယ့္ မိဘေတြဘက္ကျကည့္ရင္ သားသမီးျဖစ္တဲ႔က်မတို့နဲ႕ ေတြ႕ဆံုရမယ့္အခ်ိန္ေလးေတြကို အျမဲေမ်ွာ္လင့္ေနတတ္ျကတာမို့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေနာင္တရျပီး ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔အရာေတြအတြက္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္မႈေတြ မရွိရေလေအာင္ အေဝးေရာက္သားသမီးေတြရဲ႕ကိုယ္စား က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးကို ေမွာ္ဘီမွာရွိတဲ႔ ေႏြးေထြးလွတဲ႔ က်မမိဘေတြရဲ႕ ရင္ခြင္ရိပ္ေလးမွာ ေခတၱခန ေပ်ာ္ရႊင္စြာခိုလႈံရင္း စာဖတ္သူမ်ားကိုျပန္လည္ ေဝမ်ွေရးသားလိုက္ပါတယ္။
Author:@sandipoe
MSC.035