No Return of the Rivers ျပန္မလာေသာ ျမစ္မ်ား ဇာတ္သိမး္ပိုင္း

သမီး ေအးျငိမ္းတစ္ေယာက္တည္းလား ျဖိဳးမပါဘူးလား ။အိမ္ရွင္အန္တီ၏အသံေၾကာင့္ က်ြန္မ မ်က္ရည္မ်ားကို ယပ်ာကယာသုတ္ကာ အခန္း၀ထြက္ျပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ဟုတ္ တစ္ေယာက္တည္းပါ အန္တီ မေျဖခ်င္ေသာစကားကို ေျပာရျပန္ပါျပီ။ညေန၃နာရီထိုးျပီျဖစ္သျဖင့္ က်ြန္မ ေရမိုးခ်ိဳးကာ ေမာင္ႏွင့္ ဆင္တူ၀ယ္ထားေသာ အက်ႌအျပာေရာင္ေလးကို ၀တ္လိုက္သည္။ဗိုက္လည္းဆာလွျပီ။ဘာသြားစားရင္ေကာင္းမလဲ။ေမာင္ႏွင့္သြားခဲ့ေသာ ဆိုင္မ်ားကို မသြားခ်င္ပါ။ျမသန္းတိုး ၊ ကန္တင္း၊ေလႏုေအး ၊ေလာကခ်မ္းသာ တို ့ကိုေရွာင္ရမည္။သို ့ေသာ္လည္း မေကြးျမိဳ ့တြင္ ထိုဆိုင္မ်ားကသာ အစားအေသာက္ေကာင္းေလသည္။မစဥ္းစားမိေသးခ်ိန္မွာပင္ သံုးဘီးသမားအားတကၠသိုလ္ကန္တင္းဟု ေျပာမိသြားသည္။ခုမွေတာ့ ရိွပါေစေတာ့ ေ၀ဒနာတိုးရံုထက္မပိုေပ။ေမာင္ၾကိဳက္တတ္ေသာ ၾကက္သည္းၾကက္ျမစ္ႏွင့္ ထမင္းငံု ့စားေနစဥ္မွာပင္ ရင္းႏီွးေနေသာ ကိုယ္သင္းနံ ့တစ္ခုကႏွာ၀ကိုလာက်ီစယ္သည္။မ်က္လံုးေရွ ့၀င္လာသည္က ညီညာစြာကိုက္ထားေသာ ပန္းႏုေရာင္ေျခေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ကတီပါအနက္စီးထားေသာ သန္ ့ျပန္ ့ျဖဴေဖြးေနသည့္ေျခတစ္စံု။က်ြန္မေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။အို က်ြန္မမ်က္လံုးမမွားပါ ေမာင္မွေမာင္အစစ္ပါပဲ။အနည္းငယ္ျပည့္လာကာ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကေလာက္မပိန္ေတာ့ဘဲ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ေနသည္။အင္းေလ မေတြ ့ရတာ၃ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့ျပီပဲ။ခ်စ္ မေကြးကို အလည္လာတာလား။ခ်စ္ဟုေခၚသံက အရင္လိုပဲ ေႏြးေထြးဆဲ။ဒီလိုပါပဲ ေမာင္ေရာ။ကိုယ့္ညီ ေက်ာင္းျပီးသြားလို ့ေလ ဘဲြ ့လက္မွတ္လာထုတ္တာ ။ခ်စ္နဲ ့ေတြ ့ရတာအေတာ္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ့။ခ်စ္ဘယ္မွာေနတာလဲ ေမာင္လိုက္ပို ့မယ္။အရင္ေနရာပါပဲေမာင္ ေအာ္ ေမာင့္မ်က္ႏွာနည္းနည္းေတာ့ ပ်က္သြားသည္။ေမာင္အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္ေျပလား ။ေျပပါတယ္ခ်စ္ မေျပတာေတြရိွေတာ့လည္း ဒီလိုပဲေျပေအာင္ညိွယူရတာေပါ့။ေမာင္တို ့ကေလးရျပီလား။ကေလးမရေသးဘူးခ်စ္။ဒါနဲ ့ခ်စ္ေကာ အိမ္ေထာင္က်ေနျပီလား။က်ြန္မနာနာက်င္က်င္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ေမာင္သာ က်ြန္မႏွလံုးသားကို တစ္ကယ္နားလည္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ဤကဲ့သို ့ေသာ အေမးမ်ိဳးေမးမည္မဟုတ္ပါ။မယူေတာ့ပါဘူးေမာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို ့စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူး။ေမာင္က အေ၀းသို ့ေငးေနေလသည္။တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သံုးဘီးက အိမ္၀ေရာက္လာသည္မို ့ဆင္းလာခဲ့သည္။ျခံ၀င္းေလးကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းလာသည္။
အခန္းတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္က ဦးေအာင္ပင္ အခန္းထဲ၀င္လိုက္ေလသည္။တံခါးကို ျပန္ေစ့ေနခ်ိန္တြင္ ေမာင္ျငိမ္သက္ေနသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင့္မ်က္၀န္းမ်ားကစားပဲြေပၚက ေမာင့္ဓာတ္ပံုေပၚမွာေငးစိုက္လို ့။က်ြန္မ ေရေႏြးအိုးကိုငွဲ ့ကာ ေမာင္ၾကိဳက္သည့္ black ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ အိတ္ထဲမွ ေမာင္အျမဲစားေနၾက goodmorning ကြတ္ကီးထုတ္ကိုထုတ္လိုက္၏။က်ြန္မဒီအစားအစာေတြမၾကိဳက္ပါ။သို ့ေသာ္ေမာင္ၾကိဳက္သည္မို ့အျမဲပင္ ကိုယ္ႏွင့္မကြာေဆာင္ထားမိသည္။ေမာင္ေရာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ မုန္ ့စားလိုက္အံုး။က်ြန္မကို လွည့္ၾကည့္ေသာ ေမာင့္မ်က္၀န္းမ်ားမွာ ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားလာလိုက္ ျပိဳေတာ့မည့္မိုးႏွယ္ ျဖစ္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။က်ြန္မ ဆို ့တက္လာကာ ၀ဲလာေသာမ်က္ရည္မ်ားကို ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ခနအတြင္း က်ြန္မအေျခအေနကို သိရိွသြားေသာေမာင္က အံ့အားသင့္တုန္ရီစြာ စကားတစ္ခြန္းထြက္က်လာသည္။ခ်စ္ နင္ နင္ ဒီ၃ႏွစ္လံုး ငါ့ကို က်ြန္မ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ ျဖင့္အုပ္လိုက္ရင္း မေျပာနဲ ့မေျပာပါနဲ ့ေတာ့ေမာင္ ခ်စ္ကို ေလွာင္ခ်င္တာလား။ေမာင္ငိုသည္ က်ြန္မပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ခါရမ္းျပီး ငိုပါသည္။ခ်စ္ နင္ငါ့ကို အာ့ေလာက္ေတာင္ အာ့ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့တာလားဟာ။ဒါနဲ ့မ်ား နင္ဘာလို ့အဲဒီတုန္းက ငါ့ကိုမတားခဲ့လဲ။ငါ့ကိုဆဲြမထားခဲ့လဲ။နင္ျပံဳးျပီး ထြက္သြားဖို ့ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ေမာင္ထင္လိုက္တာက ခ်စ္က စိတ္မာတယ္ ။တစ္ျခားတစ္ေယာက္ ထပ္ခ်စ္ျပီး ေပ်ာ္ေနေလာက္ျပီလို ့ထင္ခဲ့တာ။ေမာင္အရမ္းမွားသြားျပီခ်စ္ရယ္ ။ခ်စ္အဲ့ေလာက္အစြဲအလြမ္းၾကီးခဲ့မွန္း ေမာင္မသိခဲ့ဘူး။ေမာင္ဘာလုပ္ရမလဲဟင္ သူ ့ကိုကြာျပီး ခ်စ္ကိုယူရမလား။ေတာ္ပါေမာင္။ခ်စ္အခုလိုစကားေတြေျပာေနရတာ ေမာင့္ကိုလိုခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး။သူမ်ားမိသားစုကို ခ်စ္မဖ်က္စီးဘူးေမာင္။ေမာင္ဟိုဘက္ကိုကြာျပီး ခ်စ္ဆီလာလဲ ခ်စ္လက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္က ခ်စ္ မ်က္ရည္ခံမထိုးခဲ့ဘူးဆိုတာ ေမာင္ေတြေ၀သြားမွာစိုးလို ့ပါ။ခ်စ္ကလည္း မိန္းမသားပါေမာင္။ခ်စ္နဲ ့ေမာင္ ရိုးသားျပီး ဟိုဘက္နဲ ့မရိုးမသားျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လုပ္ရက္လိုက္တာေမာင္ရယ္လို ့ေတြးမိရံုကလဲြျပီး လုယူလိုစိတ္မရိွခဲ့ပါဘူး။ဒါေတြအားလံုးက မေစာင့္စည္းခဲ့တဲ့ ေမာင့္အျပစ္ေတြပါေမာင္.......
ေမာင္သည္ ကေလးတစ္ေယာက္လို က်ြန္မရင္ခြင္ထဲေခါင္းငိုက္စိုက္က်၍ ငိုေနပါေတာ့သည္။တစ္ကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ေစာင့္စည္းရမည့္ သိကၡာ လူ ့က်င့္၀တ္ႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေသးငယ္ေသာျမဴတစ္မႈန္စာသာရိွ၏။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏အထက္တြင္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာရိွျပီး ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၏အထက္တြင္ေတာ့ လူ ့က်င့္၀တ္ရိွေလသည္။ေမာင္ႏွင့္က်ြန္မ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။သို ့ေသာ္ က်ြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေတာ့မွ ေပါင္းစည္းႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ အရင္းႏီွးဆံုး မိတ္ေဆြေဟာင္းေလးအျဖစ္ေတာ့ တည္ရိွေနပါ အံုးမည္။

       ျပီးပါျပီ

Written by @pyaesone101
MSC _ 023