ရြာဘုရားပြဲ အလည္သြားျခင္း

ခါတိုင္းႏွစ္ေတြဆို ညေန ၅ နာရီေလာက္မွ ဒီကေနထြက္ျဖစ္တယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေမာင္းရင္ရြာကိုေရာက္တယ္။
ရြာေရာက္လို႔ တစ္အိမ္ ႏွစ္အိမ္ေလာက္ လည္လိုက္ရင္ ညေန ေတာ္ေတာ္ေလးေစာင္းစျပဳလာၿပီျဖစ္တယ္။ တစ္အိမ္
ကို၀င္ရင္လည္း တစ္ျခားတစ္အိမ္ကလွမ္းလွမ္းေခၚၿပီး ရြာဘုရားပြဲမုန္႔ေတြ ေကြ်းၾကတယ္။ အခ်ိန္ကသိပ္မရေတာ့
ေဆြမ်ဳိးအရင္းအိမ္ေတြကိုဘဲ အလည္၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်န္ရင္းႏွီးတဲ့အိမ္ေတြက သူတို႔ဆီက် မလာဘူးဆိုၿပီး စိတ္ခု
စိတ္တိုတက္ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ကမေလာက္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း အက်ဳိးအေၾကာင္းျပၿပီးေတာင္းပန္ခဲ့ရတဲ့ႏွစ္ေတြ
မ်ားေနၿပီေလ ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေစာေစာသြားႏိုင္ေအာင္ ဆိုၿပီးအေမက ႀကိဳတင္ၿပီး ျပင္ဆင္ထားၾကဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေမာင္ႏွမေတြကို သတိေပးထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွေတြလည္း ရြာကိုသြားဖို႔ ရြာေရာက္ရင္ ကန္ေတာ့
ဖို႔ ပစၥည္းေတြ၀ယ္ႏွင့္လိုက္ၾကပါတယ္။

ရြာကိုေရာက္ေတာ့ အသက္ႀကီးတဲ့အမ်ဳိးေတြကိုလိုက္ကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ ထမင္းေကြ်းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ
အဖြဲ႔ထဲကတစ္ခ်ဳိ႔တစ္၀က္ဘဲစားၾကတယ္။ က်န္တဲ့တစ္၀က္ကေတာ့ အျခားအိမ္မွာဘဲစားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆို
ေတာ့ ပါသြားတဲ့အဖြဲ႔က လူမ်ားေနတယ္ေလ။ တစ္အိမ္ထဲစားလိုက္ရင္ အဆင္မေျပေလာက္ဘူး။ ကေလးေတြ
ၾကည့္ဘဲ (၉)ေယာက္ပါတယ္။ လူႀကီးက ၆ ေယာက္ေလာက္ပါတယ္ေလ။ ပထမအိမ္မွာထမင္းစားေတာ့ အေမ
ကထမင္းစားဖုိ႔ေခၚတယ္။ ေတာ္ၿပီသားက တစ္ျခားအိမ္မွစားေတာ့မယ္လို႔ေျပာၿပီး အိမ္ေနာက္ေဘး ထန္းရည္အိုး
ရွိရာကိုလွမ္းလာလိုက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အင္း ခဏေနရင္အေဖာ္
ေတြလာမယ္ဆိုၿပီး ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္းေသာက္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ထန္းေရ ။ မေသာက္တာၾကာ
လို႔လားမသိဘူး။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ေလး ငါးခြက္ေသာက္ၿပီးလာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပ်င္းလာတယ္။ (သိ
တဲ့အတိုင္းဘဲေလ ေသာက္လို႔ အရည္ေလး၀င္လာရင္ စကားေလးကမ်ားခ်င္လာတာဘဲမို႔လား)

အင္း ဒီအတိုင္းတစ္ေယာက္ထဲ ေသာက္ေနလို႔ေတာ့ သိပ္မဟန္ဘူးဆိုၿပီး ရြာထဲကို ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္။
ခဏေနလူစံုေလာက္ၿပီဆိုမွ ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီး ရြာကေဆြမ်ဳိးအစ္ကိုကို ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။
ရြာေရာက္ေတာ့ အဖြဲ႔ႀကီးလိုက္ ရြာထဲလွည့္လည္သြားလာေနရင္း တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ အရုပ္ေရာင္းေနတဲ့
ေစ်းသည္ကို ေတြ႔ေတာ့ ရင္ခုန္သြားတယ္။ (ရင္ခုန္မွာေပါ့ ပါလာတဲ့ကေလးေတြကမ်ားေတာ့ တစ္ေယာက္
က အရုပ္၀ယ္ခိုင္းရင္ က်န္တဲ့ကေလးေတြက ပူဆာၾကမွာဘဲေလ) ။ အဓိကအငယ္ဆံုးေကာင္က အရင္စ
ၿပီးေဖာက္လာမွာစိုးလို႔ ။ ငါ့သား အရုပ္ေတြမ၀ယ္ခိုင္ရဖူးေနာ္ ။ အိမ္မွာလည္းအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္
မွအသစ္ထပ္၀ယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ထားတယ္။ သားကလည္းလိမၼာတယ္။ ဟုတ္မေတာင္းဘူးဆိုၿပီးေျပာ
တယ္။ ဒါနဲ႔အရုပ္ဆိုင္ကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကပ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ ကေလးကေတာ့ အရုပ္ဆိုင္ကိုေငးရင္း
ေမာရင္းနဲ႔ (လိုခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔)လိုက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆို
ေတာ့ အစ္ကိုရဲ႔သား အငယ္ေကာင္က သူ႔အေမႀကီးကို အရုပ္၀ယ္ေပးဖို႔ပူဆာေနေလရဲ႔ ။ အေမႀကီးကလည္း
မစဥ္းစားဘူး။ ၀ယ္ေပးဖို႔ အရုပ္ဆိုင္ကို၀င္သြားတယ္။

အစပ်ဳိးၿပီး တစ္ေယာက္က၀ယ္ေနေတာ့ ေစာေစာကေျပာထားတဲ့အငယ္ေကာင္ေလးက ထေဖာက္လာပါေလ
ေရာ။ အရုပ္၀ယ္မယ္ ။ ဓါး၀ယ္မယ္။ ဆိုၿပီးပူဆာလာေတာ့ မ၀ယ္ေပးလို႔မရေတာ့ဘူး။ ၀ယ္ေပးလိုက္ရတာေပါ့။
ေနာက္တစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ေတြကလည္း အရုပ္ေတာ့မပူဆာၾကဘူး။ အရုပ္ဆိုင္နားမွာေရာင္းေန
တ့ဲေရခဲမုန္႔စားမယ္ဆိုၿပီး ေရခဲမုန္႔တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ၀ယ္ေပးလိုက္ရပါေလေရာ ။ သြားလာရင္းနဲ႔ အရီးေစာ
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တလင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ကေလးေတြေဆာ့ေနလိုက္ၾကတာကိုဆူညံေနေတာ့တာဘဲ။ ကၽြန္
ေတာ္တို႔ထဲ ထမင္းစားဖုိ႔က်န္တဲ့သူေတြကလည္း အရီးအိမ္မွာဘဲစားလိုက္ၾကတယ္။ အင္း ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ လူ
စံုေနေလာက္ပါၿပီဆိုၿပီး ထန္းရည္ရွိရာေဆြမ်ဳိးအိမ္ကို ေျခဦးျပန္လွည့္ခဲ့လိုက္တယ္။ အေမတို႔ၿပီးရင္သားကိုဖုန္း
ဆက္ေခၚလိုက္ သားသြားလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီးေျပာၿပီးထြက္ခါြခဲ့လိုက္ပါတယ္။ အေမကလည္း တစ္ခါတစ္ေလမွ
ေသာက္တဲ့သူသားကို သေဘာတူၾကည္ျဖဴေပးခဲ့ပါတယ္။

အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ဘယ္လိုလည္း ဟိုေကာင္ေတြေရာက္ၿပီလားေမးေတာ့ တစ္ေယာက္မွမေရာက္ေသးဘူး
တဲ့.။ ဟူး - - - -တစ္ေယာက္ထဲေသာက္ရမွာပ်င္းပါတယ္ဆိုေနမွ ။ ကဲမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ။ တစ္ေယာက္ထဲ
လည္း ျဖစ္သလိုေရွ႕ဆက္သြားေတာ့မယ္ဆိုၿပီးအားတင္းၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖး ထန္းရည္အိုးေလးရွိရာကို ေလ်ာ့
တိေလ်ာ့ရဲေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ လွမ္း၀င္လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကက္ေဂြးေတာက္ ဟင္းခ်ဳိေလးရယ္။ ငပိရယ္၊ ေျမပဲရယ္
နဲ႔ ျမည္းလိုက္ ေသာက္လိုက္နဲ႔ တစ္ျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာတယ္။ အင္းဒီေလာက္ဆိုေတာ္မွ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္
ၾကာေန ကားမေမာင္းႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ တစ္ျခားကူညီေမာင္းေပးမယ့္သူလည္းမပါဘူး။ မျဖစ္ပါဘူးေလ
ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာစိတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ခြက္ထဲကလက္က်န္အရည္ေလးကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

author @nannhtike
MSC-164
photo by me