ဘတူႏွင့္ သံသရာတစ္ပတ္လည္ျခင္း

သံသရာသည္ တစ္ပတ္လည္တက္ေသာ သေဘာရွိေပ၏။ဟိုတေလာက ရပ္ကြက္ထဲမွ ကယ္ရီသမား ႏွင့္ ကားတစ္စီး တိုက္မိႀကသည္။မွားသည္မွာ ကယ္ရီသမား ျဖစ္သည္။မ်က္ျမင္သက္ေသ ဆို၍ ဘတူ တစ္ဦးတည္းသာ ရွိသည္။ကားသမား ႏွင့္ ကယ္ရီသမားတို႔ ညွိႏိႈင္း၍ အဆင္မေျပေသာအခါ ရပ္ကြက္ရံုး သို႕ေရာက္သြားသည္။ဘတူကို မ်က္ျမင္သက္ေသအျဖစ္ ဆြဲထည့္သည္။

credit image source
ဘတူအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ရခက္ေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေလသည္။ကယ္ရီသမားမွာ ဆင္းရဲျပီး သူ႕မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ တစ္ဦးတည္းရွာေဖြ ေပးေနသူျဖစ္သည္။ကယ္ရီသမားမွာ နဂိုကမွ ဆင္းရဲရသည္အထဲ ကားသမားအား ေလွ်ာ္ေပးရပါက သူမိသားစု ထမင္းပင္ နပ္မွန္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။သို႔ေသာ္ ကယ္ရီသမားက မွားေနသည္။

ကားသမား ဘက္က ဝင္ႀကည့္ျပန္လွ်င္လဲ သူ႕ကားကို ႏွေျမွာေပလိမ္မည္။သို႕ေသာ္ သူသည္ ပိုက္ဆံရွိ၍ ကားေတာင္ဝယ္ စီးေသးတာပဲ ဟုေတြးကာ ဘတူသည္ ဆႏၵအဂိ လိုက္ကာ ကယ္ရီသမား မွန္ေႀကာင္း ရပ္ကြက္လူႀကီးထံတြင္ မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္ ေျပာျပလိုက္သည္။ရပ္ကြက္ လူႀကီးမွ ကားသမား အမွား ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ကယ္ရီသမားအား အေလွ်ာ္ မေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္သည္။

ကယ္ရီသမား၏ မ်က္ႏွာတြင္ ျပံဳးရႊျမဴးထူးသြားသည္။ကားသမား၏ မ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အံႀသျခင္း အတိျဖင့္ ဘတူအား ႀကည့္ေနသည္။ဘတူသည္လည္း မိမိကိုယ္ကို မလံု ေသာေႀကာင့္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ကာ အျမန္ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ လအေတာ္ႀကာေသာအခါ ဘတူသည္ ထိုကိစၥအား ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။တစ္ရက္ ဘတူ အလုပ္က လိုင္းကားစီးအျပန္တြင္ တိုက္ဆိုင္စြာ ဘတူ အဂတိလိုက္ကာ အရံႈးျဖစ္ေစခဲ႕ေသာ ကားသမားႏွင့္ ဆံုေတြ႕ရေလသည္။ဘတူ မ်က္ႏွာပူလွသည္။ထိုကားသမားသည္လဲ ဘတူကိုျမင္ေသာအခါ မွတ္မိေနသည္။

ကားသည္ ရံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္၍ လြန္စြာ ႀကပ္တည္းလွသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မွ"ကယ္ႀကပါအံု ကြ်န္မ ဆြဲႀကိဳးမရွိေတာ့ဘူး…ဆြဲႀကိဳးျဖတ္သြားျပီထင္တယ္…ကြ်န္မေယာက္်ားကေတာ့ ဆူေတာ့မွာပဲ…ကားစပါယ္ယာ ကူပါအံုး…"ဟု အကူညီေတာင္းသံ ႀကားလိုက္ရသည္။ထိုအမ်ိဳး သမီးႏွင့္ ဘတူႀကားတြင္ လူတစ္ဦးသာျခားသည္။

လိုင္းကားဆရာသည္ ကားကိုရပ္ကာ တစ္ဦးခ်င္း ဆင္းေစျပီး ရွာေဖြေလသည္။ဤတြင္ လူတစ္ဦးမွ ျဖတ္ထားေသာ ဆြဲႀကီးအား ဘတူ လြယ္အိပ္ထဲသို႕ ထည့္လိုက္ေလသည္။ဘတူမသိလိုက္။ဤသို႔ျဖင့္ ဘတူ အလွည့္ေရာက္၍ ရွာေသာအခါ ဆြဲႀကိဳးကိုေတြ႕ေလသည္။ကား သမားသည္ ဘတူအား ရဲစခန္းပို႔ရန္ ျပင္ေလသည္။ဘတူမွာ သူမလုပ္ေႀကာင္း အေႀကာက္အကန္ျငင္းေလသည္။သို႕ေသာ္ သက္ေသမွာ သူ၏ လြယ္အိပ္ထဲတြင္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကားအတြင္းမွား"အမေလးဗ်…ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဗ်"ဟူေသာ ေအာ္သံႏွင့္အတူ လူတစ္ေယာက္ မွ လူတစ္ေယာက္အား လက္တစ္ဖက္အား လိမ္ကာေက်ာတြင္ကပ္ထားသည္။လက္လိမ္ခံရေသာသူမွာ ကားႀကမ္းျပင္တြင္ ေမွာက္လွ်က္အေနထားျဖစ္သည္။လက္ကိုလိမ္ထားေသာသူမွာ ဘတူ၏ အာဂတိလိုက္ျခင္းခံခဲ႕ရေသာ ကားသမားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ကားသမားမွ Busကားဆရာအား"က်ဳပ္အခု လက္လိမ္ထားသူက ဆြဲႀကိဳးျဖတ္သူပဲ…အမ်ိဳးသမီးအကူညီလို႔ ခင္ဗ်ားက တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္မယ္ဆိုေတာ့ ဒီလူက ကိုဘတူ လြယ္အိပ္ထဲ ဆြဲႀကိဳးထည့္လိုက္တာ က်ဳပ္ျမင္လိုက္တယ္……ဟိတ္ေကာင္… လူအမ်ားသိေအာင္ ေျပာျပလိုက္"ဟုေျပာကာ…လက္ကို ထပ္ျပီး အားစိုက္ကာ လိမ္လိုက္ျပန္သည္။

အလိမ္ခံရေသာ ဆြဲႀကိဳးျဖတ္သူမွာ"အားးးးကြ်န္ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္…လက္လိမ္ထားတာ ေလွ်ာ့ေပးပါအံုး…ကြ်န္ေတာ္ ဆြဲႀကိဳးျဖတ္တာ ျပီးေတာ့ ဟိုအကို လြယ္အိပ္ထဲ ထည့္ခဲ႕တာပါဗ်ာ"ဟုေျပာျပလိုက္သည္။ဘတူသည္လည္း ယၡဳမွ အသက္ရႈေခ်ာင္ျပီး ျပံဳးႏိုင္လာေတာ့သည္။ဘတူသည္ ဆြဲႀကိဳးျဖတ္သူကို ဖမ္းေပးေသာ ကားသမားအား "အကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ…အကို မကယ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ရမွာ…ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ…ဒါနဲ႕ အကို…အကို႔ အေပါ ္မတရားခဲ႕သူကို ဘာလို႔ ကယ္ရတာလဲ ခင္ဗ်ာ…"

"ဒါကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါဗ်ာ…ကြ်န္ေတာ့ ကိုယ္ကို ကြ်န္ေတာ္ အႀကည္ညိဳမပ်က္ ခ်င္လို႔ပါ…လူတစ္ေယာက္ကို မေက်နပ္တာနဲ႕ အမွန္တရား မေျပာလိုက္ရင္ တစ္သက္လံုး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႀကည္ညိဳလို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး…ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွ ႀကည္ညိဳလိုမရရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ ဆက္သာေတြးႀကည့္ပါေတာ့ဗ်"

ဘတူ ေခါင္းတျငိမ္ျငိမ္ျဖင့္ ဆက္လက္အေတြးပြား ေနေလေတာ့သည္။

MSC-224

@myintlwinsoe

ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ ပထမ postက အက်ဥ္းအက်ပ္ႀကံဳတဲ႕အခါ ျဖစ္တက္တာေလးကို ျပခ်င္တာ ျပီးေတာ့ အဲ႕လိုႀကံဳလာရင္ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ အေတြးေလးရသြားေစခ်င္တာ…အမွန္ေတာ့ ပထမ post နဲ႕ျပီးသြားျပီ ဒါေပမယ့္ cmtမွာ ဆရာကေတာ္က မိမိကိုယ္ကို ႀကည္ညိဳျခင္းအားျဖင့္အမွန္ကို ေျပာပါမယ္ဆိုျပီး မန္႔ခဲ႕လို အပိုင္းဆက္ေရးဖို႔ အႀကံ ရသြားလို႔ပါဆရာ