ဥယ်ာဥ္မွဴး

ဥယ်ာဥ္မွဴး
...................
ဥယ်ာဥ္မႉးလိုေျပာတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဟာအပင္စိုက္တ့ဲ သူကိုဘဲ ေျပးျမင္မိၾကပါတယ္။အ့ဲဒါ ဟာလဲမွန္ပာတယ္။ဒါေပမ့ဲ အမွန္တကယ္တန္းေတာ့
မိဘ၊ဆရာမ်ားကို ရည္ၫြန္းမည္လို႔က်ေနာ္ထင္မိပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မိဘဆိုတာမ်ိဳကလဲ ကိုယ့္သားသမီးအေပၚကို ေပးဆပ္ခ်င္းဆိုတ့ဲ ေမတၱာနဲ႔ ခ်စ္တာပါ။ ျပန္လယ္ရယူဖို႔ဆိုတာ ႐ွိမည္မထင္ပါ။မိဘေတြဟာ အေနအထိုင္အစားအေသာက္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ပ်က္လပ္ေနပါေစ သူ႔သားမီး ေတြအဝတ္အစားလွလွေလးေတြ ၊အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းေတြ စားတာကိုျမင္လွ်င္ ရင္ထဲမွာပီတိျဖာၿပီး ဗိုက္ျပည့္ေနသူပါ။ထို႔နည္းသူ ဆရာမ်ားဟာလဲ ေပးဆပ္ေသာသူတစ္ေယာက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမ်ားသည္ အခုလိုမိုးတြင္အခ်ိန္ေတြမွာဆိုလွ်င္ ေနမေကာင္းမႈ၊ဖ်ားနာမႈေတြျဖစ္လာရင္ေတာင္ "ငါ့ကေလးေတြ ငါေက်ာင္းမသြားရင္ သူတို႔ကိုစာဘယ္သူသင္မလဲ"ဆိုတ့ဲ အေတြနဲ႔ ဖ်ားေသာ္ျငားလဲမေနသာသူပါ။ေက်ာင္းတို႔ေရာက္လာခ့ဲရျပန္ပါသည္။ ေက်ာင္းတို႔ေရာက္ေသာအခါ တပည့္ကေလးမ်ား၏တီတီတာတာ ေျပာေသာ စကားေလးေတြေၾကာင့္ ေဝသနာ တစ္ဝက္ေလာက္ေပ်ာက္သြားသလို ခံစားမိတယ္။စာသင္ခ်ိန္တြင္လည္း သူတို႔ရဲ႕ အျပစ္မ့ဲ တ့ဲ မ်က္ႏွာေလးေတြမွာ ၾကည္လင္ရႊင္ျပလွပါသည္။ အတန္းခ်ိန္ၿပီးလို႔ႏုတ္ဆက္ခ်ိန္မွာဆိုရင္လဲ "မဂၤလာပါဆရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ"တို႔တ့ဲ အသံေလးမွာလဲၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာမ်ားသည္ ကေလးမ်ားအေပၚသံေယာဇဥ္ဆိုတ့ဲ ေနာင္ႀကိဳႀကီးက သြယ္ဆက္လ်က္႐ွိပါသည္။ ပထမ မိဘက အေဖနဲ႔အေမ ၊ဒုတိယ မိဘက ဆရာ/မ ပင္ျဖစ္သည္။ဗုဒၶဘာသာတြင္လဲ ဆရာသမားကို မိဘနဲ႔ တစ္ဂိုဏ္းထဲ ထားပါသည္။ သူတို႔ေပးလိုက္သမွ်ကို အေႂကြး႐ွင္လိုလိုနဲ႔ ျပန္မေတာင္းတာ ဆရာနဲ႔မိဘဘဲ႐ွိပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာမ်ားကို ဥယ်ာဥ္မႉးမ်ားဟုတင္စားခ်င္ပါသည္။ဥယ်ဥ္မွဴးဆိုတာ သူပ်ိဳးေသာပန္းကို ဘယ္ေတာ့ခါမွ မခူးဆြတ္ဖူး။ အျမဲလန္းဆန္းၿပီး လွပေနသူကိုဘဲ ျမင္ခ်င္ေနသူပါ။
#ဦးရာလူ