သိခ်င္သိၿပီးျဖစ္မွာလိမ့္မယ္...
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား ေရပန္းစားတဲ့ ပံုျပင္ဆန္ဆန္
အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုပါ။ ေဝဖန္ေပးၾကပါအံုးခင္ဗ်ာ။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&
images (8).jpeg

ဝိဥာဥ္ကလဲ့စား

လေရာင္ၿဖိဳးတိုးေျဖာက္ေတာက္ျဖင့္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ျခင္းအတိျဖစ္ေသာ ည၏မာယာကို ညဥ့္ငွက္တို႔က ျခယ္လွယ္ေနၾကလ်က္႐ွိသည္။ တစ္ခါတစ္ခါျဖတ္သြားေသာ မီးရထားသံလမ္းဘက္ဆီမွ ရထားသံမွအပ အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသာ။
အခ်ိန္က ည၁၂နာရီ ၄၆မိနစ္တိတိ။
====================
"လႊတ္...လႊတ္...
"........''
"........''
စိုးထိုက္ပါးစပ္မွ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိ။

"ေဟ့ေကာင္...ဘာျဖစ္တာလဲ''
ေဘးခုတင္တြင္ အိပ္ေနေသာ
ေက်ာ္ဦးက အတင္းနႈိးလိုက္မွ သတိျပန္လည္လာသည္။
ေခြၽးမ်ားလည္း တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲစိုေနသည္။
အိပ္ယာေဘးစားပြဲေပၚမွ ေရသန္႔ဘူးယူ၍ ဇြတ္အတင္းေမာ့ေသာက္ေနသည္။ တစ္ေနကုန္ ေရငတ္ေနေသာ တိရစၦာန္တစ္ေကာင္အလား။
ေက်ာ္ဦး...ဘာမွပင္မေျပာႏိုင္ပဲ ေဘးကအသာျကည့္ေနရသည္။ အတန္ၾကာေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္လာသည္။ စိုးထိုက္အတြက္ေတာ့ထူးဆန္းေနသည္မဟုတ္ေတာ့..။ျမင္ရသူအဖို႔ လန္႔စရာေကာင္းလွသည္။
"သြားသြား..ဗီ႐ိုထဲက ငါ့အက်ႌတစ္ထည္လဲထားလိုက္။
ေခြၽးေတြနဲ႔ အေအးပတ္ၿပီး ဖ်ားေနအံုးမယ္''
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳ၍ ေက်ာ္ဦးျပန္အိပ္သည္။

==========
ဒီေန႔ညမွ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ဦးအိမ္သို႔ လာအိပ္ျခင္းျဖစ္ေသာစိုးထိုက္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အိပ္မက္ေနမက္ေနသည္မသိ။ ေယာင္ရမ္းထြက္လာေသာအသံမ်ားကို ၾကားကသည့္ ေက်ာ္ဦးပင္ ေက်ာတစ္စိမ့္စိမ့္ျဖင့္ ဘုးရားစာအႏိုင္ႏိုင္ရြတ္ေနမိသည္။
စိုးထိုက္တစ္ေယာက္ ယခုကဲ့သို့အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြျဖတ္သန္းရတာ ႏွစ္လနီးနီး႐ွိခဲ့ေလၿပီ။တစ္ေယာက္တည္းေနရသူမို႔ စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ေလသလား ။အိပ္မက္ဆိုးေတြ ညတိုင္းလိုလို ဆက္တိုက္မက္လာသည္။ အစက စ မက္ေတာ့တစ္ခါတစ္ရံမက္သလိုပဲဟု အထင္ျဖင့္အမွတ္တမဲ့ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာတြင္ထပ္ၿပီးမက္ခဲ့သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ စိုးထိုက္နည္းနည္းစဥ္းစားစရာျဖစ္လာေလၿပီ။ယခုတြင္လည္း အေျပာင္းအလဲအေနျဖင့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ လာေရာက္အိပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစိတ္ထဲတြင္ေကာင္းေကာင္း သိေနသည္။ အိပ္မက္ထဲက မိန္းကေလးကို သူပံုေဖာ္ၾကည့္သည္။အခ်ိန္အေတာ္ယူၿပီးစဥ္းစားၾကည့္သည္။ မည္သို႔မွ်ေဖာ္ထုတ္မရေပ။စဥ္းစားမရေတာ့တဲ့အဆံုး ေနသာသလိုေနခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ေနာက္ထပ္ထပ္မံ၍မက္လာေလၿပီ။ ခုတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ စိုးထိုက္သိလိုက္ရေပၿပီ။ မိမိႀကိဳးစား၍ေမ့ေနရေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုသလို နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္လား။စိုးထိုက္ စိတ္မေကာင္းျခင္း၊ ႏွေျမာျခင္းဆိုတာထက္ ေၾကာက္စိတ္ကတစ္ျဖည္းျဖည္းစိုးမိုးလာေလသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ အတိတ္က မိမိပတ္သတ္ခဲ့ဖူးေသာ မိမိ၏ အခ်စ္ဆံုးခ်စ္သူက မိမိအား မိမိအားအိပ္မက္ထဲတြင္ လာေရာက္ေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူဆိုသည့္ အတိုင္း ႏုႏုယြယြ၊ၾကင္ၾကင္နာနာေျပာဆိုေနျခင္းမဟုတ္တန္ရာ။ စိုးထိုက္အား ၿခိမ္းေျခာက္ေနျခင္းသာ။ မိမိ၏ ခ်စ္ဆံုးသူက အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ျပဳေနသနည္း။ အေၾကာင္းတစ္ခုက စိုးထိုက္၏ အတိတ္တစ္ေနရာက ဘဝအစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕သည္သာ................
===============================
၁၃၅၅ခု... တပိုတြဲလဆန္း(၁၂)ရက္
ကိုးေခ်ာင္းရြာ

ခ်စ္စုႏွင့္ ေအးသီတာ ရြာဦးေက်ာင္းမွ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပီးျပန္လာသည္။ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ ကုသိုလ္ယူ သီလေစာင့္သူမ်ားလည္း ရြာဦးေက်ာင္းမွာ တစ္ေနကုန္ေနၾကသည့္။ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔လည္းခင္းထမင္းအဖို႔ ဆြမ္းပို႔၍ ျပန္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ခ်စ္စု ဆိုသည္မွာ တစ္ရြာလံုး၏ အလွဆံုးဟုသတ္မွတ္ထားၾကၿပီး အလႉပြဲတိုင္းကြမ္းေတာင္ကိုင္ရသည္။ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သလို မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းက လည္း ေငြဆိုမွေငြ။ေငြမ်က္ႏွာမွလြဲ၍ တစ္ျခားမၾကည့္တတ္။ေငြမ႐ွိလ်င္ လူရာမဝင္ဟု သတ္မွတ္ထားၾကသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်စ္စုမွာ ထူးဆန္းသည္။ သူတို႔ႏွင့္မတူ၊အမ်ားအေပၚေဖာ္ေရြသည္။စာနာတတ္သည္။လူတိုင္းက သူမကိုခ်စ္ခင္ၾကသည္။
" ဟိတ္...ခ်စ္စု..
ခ်စ္စု.... ခဏေနပါအံုးဟ''
ေျပးရင္းလႊားရင္း အေမာတေကာျဖင့္ လွမ္းေအာ္လိုက္သူက စိုးထိုက္။
လက္ထဲတြင္လည္း ခပ္ရြယ္ရြယ္ အိပ္ကေလးတစ္လံုးကိုင္ထားသည္။
" ေရာ့.... ေရာ့.....နင့္ဖို႔
ငါ..ဦးႀကီးသာဝ ျခံကခူးလားတာ။
ေအးသီတာမ်က္ေစာင္းပစ္ေတာ့သည္။
"ေအး...ဟယ္..
သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူ မ်က္ႏွာလိုက္တာ ေက်ာ္ဦးရယ္။''
ေရာ.ေရာ့..ယူထားအံုး ခ်စ္စု....
ငါ..အလုပ္ေတြမၿပီးေသးဘူး..
ေတာ္ၾကာငါ့မနက္ခင္းအတြက္ မရဘဲေနလိမ့္မယ္။
ခ်စ္စုလက္ထဲ အတင္းထိုးေပးရင္း စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာႏိုင္႐ွာပဲ ျပန္သြားေလသည္။ ပုဆိုးတိုတို အေျပးတေကာသြားေနေသာ စိုးထိုက္၏ ေက်ာျပင္ေလးအား ၾကည့္ရင္း ခ်စ္စုရင္ထဲ ခံစားမႈေတြျပည့္လ်ံွေနသည္။ သနားျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ပီတီေတြႏွင့္ တေျဖးေျဖးေဝးကြာသြားေသာ စိုးထိုက္၏.ေက်ာျပင္အားေငးၾကည့္ရင္း ပူေႏြးေႏြး အရာေလးတစ္ခု ပါးျပင္ထက္ေနရာယူသြားခဲ့ၿပီ။
ခ်စ္စုႏွင့္ စိုးထိုက္....
စိုးထိုက္ႏွင့္ခ်စ္စု.... ဘဝခ်င္းကြာျခားေပမယ့္ ေ႐ွးဘဝေရစက္ေျကာင့္လားမသိ။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နာလည္ၾကသည္။ အမ်ားထက္ပို၍ သံေယာဇဥ္ႀကီးၾကသည္။
ခ်စ္စု၏ မိဘမ်ားက မပတ္သတ္ရန္အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပးထားသည့္ၾကားမွ သူတို႔သံေယာဇဥ္က အႏိုင္ယူထားသည္။
"ဟိတ္ ခ်စ္စု နင္ငိုေနတာလား...
မ်က္ေရေတြေတာင္က်လို႔"
ထိုအခါမွ ခ်စ္စု သတိျပန္ဝင္လာသည္။
မဟုတ္ပါဘူး ဟာ အေကာင္ဝင္သြားလို႔ပါ...
ခ်စ္စုလိမ္လိုက္သည္။
ေအးပါ...ေအးပါ.. အိမ္ျပန္ၾကစို႔ေလ....
==========++++=++++++++
အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း မေျပာင္းလဲသြားတာက ခ်စ္စုတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းပင္။ ေငြဆိုသည့္အရာက ဘုရားၿပီးရင္ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္သည္။
&&&&&&&&&&&
စိုးထိုက္ အိပ္ေ႐ွ႕ကြပ္ပ်စ္ထက္တြင္ ပက္လက္လွန္၍ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးေနသည္။ ၾကည္ႏူးေနသည္ဆိုသည္က ပို၍မွန္ေပမည္။
မနက္ျဖန္မနက္ ရြာထိပ္ကဘုရားမွာ ခ်စ္စုဆီက အေျဖက ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ လက္ထဲက ခ်စ္စုေပးလိုက္ေသာ စာရြက္ကေလး.ရင္ဘက္ေပၚတင္၍ ၾကည္းႏူးေနျခင္းသာ။ ဒီညေတာ့ အိပ္လို႔ေပ်ာ္မည္ေတာင္ မထင္။ ရင္ခုန္သံ တဒုန္းဒုန္းျဖင့္ သူ႔အေတြးႏွင့္သူ ။....
#####################
အဓိပၸါယ္႐ွိေသာ ေန႔သစ္တို႔က စိုးထိုက္အားႀကိဳဆိုေနေလသည္။
အရာအားလံုးက စိုးထိုက္ဘက္က႐ွိေနမည္လား။
ေတြးရင္း ေတြးရင္း ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ညီဖို႔ ခ်စ္စုေစာင့္ခိုင္းထားေသာ ရြာထိပ္ဘုရားကုန္းဆိီ ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကေစာင့္ေနရလည္း မသိ။ မိမိဝိရိယထက္ ဦးစြာေရာက္ေနေသာ ခ်စ္စုအား ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အုတ္တံတိုင္းကို လက္ကေလးတင္၍ ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာဆီသို႔ ေငးၾကည့္ေနသည္။ စိုးထိုက္လည္း အသာေလးေဘးနာရပ္ေနလိုက္သည္။
"ေမာင္''
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လွသည္။
စုခ်စ္ ရင္ထဲမွ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေခၚလိုက္ၿပီး စိုးထိုက္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခါင္းကေလးမွီထားလိုက္သည္။
ေမ်ွာ္လင့္မထားသည့္အျဖစ္အပ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး ယံုၾကည္ဖို႔ စိုးထိုက္မိမိကိုယ္ကို မယံုႏိုင္ပါ။
ေျပာစရာစကားေတာင္႐ွာလို႔မရ ျဖစ္ေနသည္။
" စုတို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကပီ.....
ေမာင့္ကိုစုလက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ ..''
ငါ....ေမာင္နားလည္ပါတယ္။ ေမာင္တို႔နီးစပ္ဖို႔၊အတူေနရဖို႔က ေငြျဖစ္ေနပီလား ခ်စ္ရယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းေရာယွက္၊ ေငြဆိုေသာ အရာတစ္ခုကို အံတုဖို႔
အေတြးစိတ္ေတြနဲ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမျခင္းေတြႏွင့္ ဖတ္ထားၾကၿပီ။
" ေမာင္တို႔ႀကိဳးစားၾကတာေပါ့ ခ်စ္ရယ္...ေနာ္''
ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ေက်နပ္သည့္အျပံဳးေလးတစ္ခု ခ်စ္စု ဖန္တီးလိုက္သည္။အႏွစ္ႏွစ္၊အလလက ခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးလား နားလည္မႈေတြက အသစ္စက္စက္ ခ်စ္သူစံုတြဲႏွင့္ လံုးဝကိုမတူ။
" ေမွာ္ထဲကို သြားပီးေငြသြား႐ွာမယ္၊ ေမာင့္တို႔ခဏေလးခြဲရမွာပါ ခ်စ္ရယ္...ေနာ္၊၊ ေမာင့္ကိုေစာင့္ေနေပးေနာ္..
ခ်စ္စု..ေခါင္းလည္းမညိတ္သလို၊ ေခါင္းလည္းမရမ္း။
ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ဘယ္သူခြဲခြာခ်င္ပါမည္နည္း။
သို႔ေသာ္ သူမတို႔အေျခအေနက မည္သို႔နာလည္ရပါမည္နည္း။ခ်စ္သူႏွစ္ဦး နားလည္မႈကိုယ္စီျဖင့္ ကိုးေခ်ာင္းရြာ၏ နံနက္ခင္းတစ္ခုက သာယာျခင္းအတိျဖင့္။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
အပိုင္း(၂)တြင္ႀကိဳးစားေရးသားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..
ညီအစ္ကိုတို႔ ေဝဖန္ေပးၾကပါအံုး..
@kyawthetaung(MSC -125)