Wai Yan — Hive

"ကလင္……ကလင္……ကလင္"

စာေရးစားပြဲခံုေပၚမွ နာရီႏိႈးစက္သံေႀကာင့္ ေဝယံ တစ္ေယာက္ အိပ္ေနရာမွ လန္႔ႏိုးသြားသည္။ နာရီကိုယူျပီး ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ကား နံနက္ ၁၀နာရီ ထိုးေတာ့မည္။ အိပ္ယာေပၚမွ ဆက္ခနဲ႔ ထလိုက္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ႔သည္။ ေရပိုက္ေခါင္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေရကားတစ္စက္မွ် မက်။

"ဟင္…ေရကုန္ေနျပီထင္တယ္၊ ေဒၚေလးကလဲ ေရကုန္ေနတာေတာင္ ျဖည့္ထားေဖာ္မရဘူး။ လူႀကီးျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ အပ်င္းႀကီးလိုက္တာေနာ္"

ျမင့္ေမာင္ တစ္ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ျငီးတြားေရရြတ္ရင္း ေသာက္ေရအိုးစင္ရွိရာသို႔ ေျခလွမ္းခဲ႔ျပန္သည္။ အနားသို႔ ေရာက္သည့္အခါ အိုးအဖံုးကို ဖြင့္၍ ေရတစ္ခြက္ ႏိႈက္ခက္လိုက္သည္။

"ဂ်စ္…ဂ်စ္…ဂ်စ္"

အိုးဖင္ႏွင့္ စတီးခြက္ ပြတ္တိုက္မိသံသာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ခြက္ထဲတြင္ ေရကား ပါမလာ။

"ဟိုက္…ေသာက္ေရအိုးထဲမွာလည္း ေရတစ္စက္မွ မရွိဘူး၊ ဒုကၡပါပဲ၊ ကားထြက္ဖို႔ကလဲ နီးေနျပီ၊ ငါကလဲ မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး။ ေဘာလံုးပြဲ…ေဘာလံုးပြဲ…အဲ႔ေဘာလံုးပြဲ ဒုကၡေပးလို႔ ငါ မနက္ ေစာေစာ မထႏိုင္တာ၊ ေဘာလံုးပြဲသာ မႀကည့္ဘဲ ညဘက္ေစာေစာ အိပ္ခဲ႔ရင္ အခုေလာက္ဆို ငါ ကားဂိတ္ ေရာက္ေနေလာက္ျပီ"

ေဝယံ တစ္ေယာက္တည္း ျငီးျငဴရင္း ညက ေဘာပြဲႀကည္ျခဲ႔မိသည္႔အျဖစ္ကို ျပန္၍ အျပစ္တင္ေနမိေသးသည္။ ထိုစဥ္ အေနာက္ဘက္မွ ေဒၚႀကီးျမ၏ က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ အသံသည္ ေဝယနားထဲသို႔ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ မရွိစြာ တိုးလွ်ိဳး ဝင္ေရာက္လာ၏။ ံ
"ဟဲ႔…ေကာင္ေလး၊ ငါ ညက နင့္ကို ေရျဖည့္ခိုင္းထားတာ ဘာလို႔ မျဖည့္တာလဲ…ေျပာစမ္း"

"ဗ်ာ…က်…က်ေနာ့္ကို ျဖည့္ခိုင္းထားတာလား"

"ဟယ္…ဒီေကာင္ေလး ဘာကို ငူေႀကာင္ေႀကာင္ လုပ္ေနတာလဲ၊ နင့္ကို ည၇နာရီ ထမင္းမစားခင္ကတည္းက ေရျဖည့္ခဲ႔ဖို႔ ေျပာခဲ႔တယ္ေလ"

ဟုတ္ေပ၏။ ညေန၆နာရီကတည္းက ေဝယံ သင္တန္းမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ႀကည္းေမျမက တစ္အိမ္လံုး သံုးစရာ ေရကုန္ေန၍ ေရျဖည္ျထားေပးဖို႔ ေျပာ၏။ အားကစား လုပ္ရာမွ ျပန္လာလွ်င္ ျဖည့္ပါမည္ဟု ဝန္ခံကတိျပဳျပီး ေဝယံ ေဘာ္ဒါမ်ားႏွင့္ အားကစားကြင္းသို႔ ထြက္ခဲ႔သည္။ အားကစားျပီး၍ ျပန္အလာတြင္လည္း လမ္းထိပ္တြင္ရွိေသာ အမ်ားသံုး ေရကန္တြင္ ဝင္၍ ေရခ်ိဳးခဲ႔၏။ ထိုအထိ ေဒၚႀကီးျမ ခိုင္းထားသည့္ကိစၥကို ေဝယံ မေမ့ေသး၊။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အဝတ္အစားလဲျပီး မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ ဝင္၍ ေဒၚႀကီးျမ ခ်က္ျပဳတ္ထားသည့္ ထင္းမင္းႏွင့္ အခ်ည္ရည္စပ္စပ္ကို ခူးခပ္၍ ဗိုက္စာစာျဖင့္ စားပစ္လိုက္သည္။ ထိုအထိလည္း ေဒၚႀကီးျမ ခိုင္းထားသည့္ကိစၥကို မေမ့ေသးေခ်။ မေမ့ပင္ မေမ့ေသာ္လည္း ေရကား မျဖည့္မိ။ ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ လုပ္လုပ္ ရသည္ဟု သေဘာထားကာ ေအးေဆးပင္ ေနခဲ႔မိသည္။ ဤလိုႏွင့္ အခ်ိန္၇နာရီမွ် ရွိေသာအခါ အိမ္ျခံတံခါး ေရွ႕မွ ဆိုင္ကယ္သံ ႀကားရ၏။ ေဘာ္ဒါေတြ လာေခၚျခင္း ျဖစ္မည္ဟု ေဝယံ သိလိုက္သည္။ ႀကည္းေမျမကလဲ မရွိ၊ သူ႔ အသိမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္၏ ေမြးေန႔အလွဴအတြက္ ညသြားအိပ္ေပးရသည္။

"ေဟ်ာင့္…သားရီး၊ ဒီည မန္ယူနဲ႔အားဆင္နယ္ ပြဲေကာင္းတယ္။ မင္းလိုက္မွာလား"

သီဟက ျခံေရွ႕မွ ရပ္၍ ေဝယံကို လွမ္းေအာ္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစါသည္။ ေဘာပြဲဆိုလွ်င္ ဝါသနာဗီဇႀကီးေသာ ေဝယံအဖို႔ ျငင္းရန္ အေႀကာင္းမရွိ၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေျဖျပန္ေပးလိုက္မိ၏။

"လိုက္မွာေပါ့ကြ၊ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔က ဘယ္ဆိုင္ သြားႀကမွာလဲ"

"သြားေနက် ဒိုးေလး ဆိုင္ပဲေပါ့ကြ၊ မင္ လိုက္မယ္ဆို အခုဆင္းခဲ႔ေတာ့ကြာ"

"ေအးကြာ…ငါ ဆင္းလာျပီ"

ေဘာပြဲဆိုလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးမွ ႀကည့္တတ္ေသာ ေဝယံအဖို႔ ႀကည့္ခ်င္လြန္းအားႀကီးေသာ စိတ္ေႀကာင့္ အိမ္ေပၚမွ အေျပးကေလး ဆင္းခဲ႔သည္။ ထိုအခိုက္ ေဒၚႀကီးျမ ခိုင္းထားသည့္ ကိစၥကိုလည္း ေမ့သြားခဲ႔ေလျပီ။ ေဘာပြဲျပီး၍ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္ အခ်ိန္မွာ နာရီျပန္ ၂နာရီရွိျပီ။ မ်က္ခြံမ်ားလည္း ဖြင့္၍ မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေလးလံေနျပီျဖစ္၍ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ယာေပၚ အရုပ္ႀကိဳးျပက္ လွဲခ်၍ အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ နာရီႏႈိးဆက္သံေႀကာင့္ ျပန္ႏိုးလာသည့္ အခ်ိန္မွာ နံနက္၉နာရီျဖစ္ျပီး ထိုမွစ၍ ေရမျဖည့္မိျခင္း ကိစၥႏွင့္စပ္၍ ေဒၚႀကီးျမ၏ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျခင္းကို ခံလိုက္ရျခင္းသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။။
Google image
Writer by လင္းလက္ #အြန္လိုင္းစာေရးသူ တစ္ဦး