ေတာင္ေပၚေျမမွာ ေၾကြတဲ့မ်က္ရည္ (ဒုတိယပိုင္း)

ေျမျပန္႔ျမိဳ့မ်ားတြင္သာ အေနမ်ားရသည့္ ကလ်ာတို႔မိသားစုသည္ ေအးခ်မ္းလွသည့္ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးသို႕ ေရာက္ခါစတြင္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားရွားပါးခဲ႔ပါသည္။ကလ်ာတို႔ေက်ာင္းသို႔ အိမ္မွ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလ်ွာက္ရသည္။ကလ်ာ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ အသံုးျပဳရန္ ကလ်ာ့ေဖေဖက စက္ဘီးေလးတစ္စီး ဝယ္ေပးထားပါသည္။အိမ္နားတစ္ဝိုက္တြင္ ရြယ္တူ အတန္းေဖာ္ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမရွိ၍ ကလ်ာတစ္ေယာက္တည္း ေန႔စဥ္ စက္ဘီးေလးကိုအေဖာ္ျပဳျပီးသာ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္လုပ္ရပါသည္။ကလ်ာတို႔ အိမ္မွ တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ေတာ့ အတန္းတူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါသည္။ကလ်ာေက်ာင္းစတက္သည့္ ေန႔ကတည္းက ထိုေကာင္ေလးမွပင္ ကလ်ာ့ကိုအကူအညီမ်ားစြာ ေပးခဲ႔ပါသည္။ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေလးျဖင့္ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ ျပုလုပ္ပါသည္။ေတာင္ေပၚေဒသမွာ ေနထိုင္သူမ်ား၏ ျဖဴစင္ရိုးသားသည့္ စိတ္ဓါတ္ေလးမ်ား အေျခခံကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး က်ား မ မခဲြျခားဘဲ ကူညီတတ္ျကသည့္ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားရဲ႕ ခ်စ္စရာအက်င့္စရိုက္ေလးမ်ားေျကာင့္လည္း ကလ်ာတို့တစ္မိသားစုလံုး စိတ္ခ်မ္းသာခဲ႔ရပါသည္။

အထက္တန္းေက်ာင္းသူျကီးျဖစ္သည့္ ကလ်ာမွာ သူမကိုယ္တိုင္ စာျကိဳးစားသည့္္ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္သည့္အျပင္ ေက်ာင္းစာမ်ားကပါ တစ္ေန႔တစ္ျခားပိုခက္လာသည့္အတြက္ ေန႔စဥ္ အခ်ိန္ဇယားဆြဲျပီး စာျကည့္ျဖစ္သည္။ေတာင္ေပၚေဒသ၏ မိုးဥတုမွာ အလြန္ပင္ေအးခ်မ္းလွသည့္အတြက္ ညဥ့္နက္သည္အထိလည္း ကလ်ာစာမက်က္္ႏိုင္ပါ။ေန႔စဥ္ မနက္ ည အခ်ိန္ခြဲျပီးစာက်က္ရသည့္ ကလ်ာမွာ မနက္ပိုင္းတြင္ ၅နာရီထိုးသည္ႏွင့္အိပ္ယာမွ ထရသည္။မ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး ၆နာရီခြဲထိစာက်က္သည္။၆နာရီခြဲမွ ၇နာရီအထိ ရာသီဥတုဒဏ္ခံႏိုင္ရည္ ရွိေစရန္ နာရီဝက္ခန္႔ စက္ဘီးထြက္စီးသည္။ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္ျဖစ္၍ ၇နာရီမွ ၈နာရီ၁၅မိနစ္အထိ မနက္စာစား ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲ ဘုရားရွိခိုးျပီး ေက်ာင္းသြားရန္ျပင္ဆင္ရသည္။ဒါေတြက ကလ်ာေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ ျပဳလုပ္ေနျကျဖစ္သည့္ နိစၥဓူဝ အလုပ္မ်ားျဖစ္သည္။စေန တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ေတာ့ စက္ဘီးစီးျပန္လာျပီးရင္ ကလ်ာ တစ္ေရးျပန္အိပ္ေလ့ရွိပါသည္။

ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလး၏ မနက္ခင္းမွာ ဆြယ္တာအထူျကီးဝတ္ျပီး စက္ဘီးစီးရသည့္ ဖီလင္ကို ကလ်ာသိပ္ႏွစ္သက္သည္။ျမဴခိုးေတြရစ္ဆိုင္းျပီး ဆီးႏွင္းမ်ားက်ေနသည့္ ေအးခ်မ္းလွသည့္ ပါတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ကလ်ာခ်စ္သည္။ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးရွိ အိမ္တိုင္းသည္ ျခံဝန္းအက်ယ္ျကီးထဲမွာ ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္၍လည္း ပါတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွျပီး ေနထိုင္ရ အလြန္ပင္ေကာင္းလွသည္။စက္ဘီးစီးရာ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင့္ ဖူးပြင့္ေနျကသည့္ ေတာင္ဇလပ္ပန္း ခ်ယ္ရီပန္း ျမတ္ေလးပန္းတို႕၏ ရနံ႔ေလးမ်ားသည္လည္း ေလအေဝွ႕မွာ တိုးေဝွ႕ေနျကသည္။အိမ္တိုင္း ၏ျခံစည္းရိုးတြင္ သဘာဝအေလ်ာက္ ကပ္၍ေပါက္ေရာက္ေနေသာ ပန္းခက္ပန္းႏြယ္ေလးမ်ားသည္လည္း ေလအရူးတြင္ ကြန္႔ျမဴးလ်က္ရွိသည္။လိေမၼာ္ျခံရွိသည့္ အိမ္ေရွ႕ေတြေရာက္တိုင္းလည္း အပင္ေပၚမွာေရာ ေျမျပင္ေပၚမွာပါ ေျကြက် ျပန့္က်ဲေနသည့္ လိေမၼာ္သီးေတြကို ျကည့္ျပီး လိေမၼာ္သီး သိပ္ျကိဳက္သည့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ စက္ဘီးစီးရင္း သမင္လည္ျပန္ေငးရျပန္သည္။

"ေဟ့ ., ဘာေတြေငးေနတာလဲ"

အေရွ႕တည့္တည့္မွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ရင္းႏွီးေနသည့္ အသံတစ္ခုေျကာင့္ စက္ဘီးစီးရင္း လိေမၼာ္ျခံေတြကို ေငးကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္တံု့ဆိုင္းသြားသည္။

"ေျသာ္, ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ နင္ကိုး"

"ေအး,နင္ မနက္တိုင္း စက္ဘီးထြက္စီးတာ ငါေတြ႕သားပဲ,နင္ကသာ လိေမၼာ္ပင္ေတြေငးျပီး ငါ့မျမင္တာ"

"ဟီး.....ဟုတ္တယ္,လိေမၼာ္သီးေတြျမင္ရင္ မေငးဘဲ မေနႏိုင္တာ ငါ့အက်င့္"

"နင္က လိေမၼာ္သီးျကိုက္တယ္ေပါ့,ဒါငါတို႔ျခံေလ ငါတို႔က မနက္တိုင္းလိေမၼာ္သီးေတြခူးျပီး ေဖာက္သည္ေပးတာ,ငါက မနက္ေစာေစာထျပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႕အတူလိေမၼာ္သီးဆြတ္ရတယ္ေလ"

"ဟုတ္လား, နင္က ခုခ်ိန္တည္းက မိဘေတြကို ကူညီႏိုင္တာေပါ့ေနာ္,ေတာ္လိုက္တာ"

"အဲ႔ေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး,နင္ကလိေမၼာ္သီး ျကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့
နင္စက္ဘီးနင္း ထြက္တဲ႔အခၽိန္ ငါလိေမၼာ္သီး ထြက္ေပးမယ္ေလ"

"အာ,ရပါတယ္ တကူးတကျကီး"

"တကူးတက မဟုတ္ပါဘူး လိေမၼာ္သီးဆြတ္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ နင္လည္းလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ စားရတာေပါ့"

"အင္းပါ မနက္ပိုင္းဆို ငါ့ေမေမက ဘုရားဆြမ္းေတာ္တင္ေနျကေလ, နင္လည္း ကုသိုလ္ရေအာင္ ဆြမ္းေတာ္တင္ျပီးမွ စားပါ့မယ္,
ငါသြားျပီေနာ္"
တတိယပိုင္း ဆက္တင္ေပးပါ့မယ္ရွင့္။
thanks
Author: @jesminpoe
ျမဴနွင္းကဗ်ာ