အိမ္ျပန္ခ်ိန္

..... ..... ..... ..... .....

သံပတ္ေပး
ပံုမွန္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ငါ့ေန႔ေတြ ကုန္ဆံုးတယ္

အအိပ္အေနမမွန္တဲ့ ေလေျပ
ငါဟာ
အိပ္တန္းတက္ ေနာက္က်တဲ့ ၾကယ္

မာက်ဴရီမီးေတြ ပိတ္လိုက္စမ္းပါ
ခင္ဗ်ား ႏွလံုးသားရဲ႕
ထြန္းလင္းႏိုင္မႈကို
သံသယ ဝင္ေနတာလား

အခ်ိန္တန္ရဲ႕သားနဲ႔
အိမ္မျပန္တာဆိုလို႔
ငါနဲ႔ ၾကယ္ေတြပဲ ႐ွိတယ္

ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြကို
ခပ္ေဝးေဝး ပစ္လိုက္စမ္းပါ
ျပန္႐ွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့

တေယာက္အိပ္မက္ကို တေယာက္
ရန္ မ႐ွာေၾကး
ဝင္ မစြက္ဖက္ေၾကး
ဘဝတခုကို ဘဝတခု
ေလာင္းေၾကးထပ္
ဝွက္ထားတဲ့ ဖဲခ်ပ္ေတြ ထုတ္လိုက္စမ္းပါ

ကံၾကမၼာ ေစလိုရာေစ ဆိုၿပီး
ကိုယ့္ဘဝကို ထိုးေကြၽးခ်င္သူေတြနဲ႔
ငါ စကားမေျပာခ်င္ဘူး

တေယာက္တည္းေန
တစိတ္တည္းထားဖို႔
ငါ ...
ပါရမီ မရင့္သန္ေသးဘူး

ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြ အားလံုး
ေျမေပၚဆက္းသက္ခဲ့ရင္
ျဖန္႔ခံထားဖို႔
ငါ့ရင္ခြင္ကို လံုးဝ ႐ွင္းလင္းထားတယ္

လူေတြအားလံုး ဝိုင္းဝန္းဖယ္က်င္ထားတဲ့အရပ္ကို
ပတ္ဝန္းက်င္လို႔ ေခၚတယ္
(ၾကယ္ပန္းေလးေတြက အဲ့အရပ္မွာပဲ ပြင့္တယ္)

ႏွလံုးသား တံခါးေတြကို ပိတ္ထားသေရြ႕
ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈေတြဟာ
သံခင္းတမန္ခင္း
ဆန္ေနဦးမွာပဲ
(သူစိမ္း ဆန္ဆန္ေပါ့)

တကယ္ပါ...
တခါတေလ
တကယ္ကို တခါတေလ
ငါအိမ္ျပန္ ေနာက္က်ခဲ့မယ္ဆိုရင္
မေစာင့္ၾကပါနဲ႔
တံခါးေခါက္ဖို႔
ငါ့မွာ ႏွလံုးသား ႐ွိတယ္
သိပ္ကို ျဖဴစင္ျပီး သပ္ရပ္ ႐ိုးစင္းတဲ့ ႏွလံုးသား ေပါ့