သူ ကျဆုံးသကားရရှာသည့် အကြမ်းဖက် ပုန်ကန်မ ကြ း ဖြစ်ပကားပြ းစ းခွဲ့သည်မှာ ဆယ်နှစ်ဆယ်မိုးပင် ကြာမြင့်ခွဲ့ပါပြ ။ ဤကမ္ဘာလောကတကင် သူ့ခေတ်သူ့အခါ သူ့အာဏာတို့သည်လည်း ကုန်ဆုံးလကန်မြောက်ခွဲ့ပြ ဖြစ်၏။ ယုတ်စကအဆုံး သူ၏ရုပ်ခန္ဓာ နောက်ဆုံး လွဲလျောင်းမှ ခိုရာ သေးငယ်ကျဉ်းမြောင်းလှသည့် အုတ်ဂူခန်းဝါကလေးကိုပင် ဖြိုဖျက်ပြ းစ းကြလေပြ ။ ယခုဆိုလျှင် ပြိုအပ် ပြိုဖကယ်အသကယ်သကယ်တို့ ဆုံးခန်းတိုင် ရောက်ချေတော့မည်။ သူ၏ ရုပ်ကြကင်းသည်လည်း သူ့ဘဝ စတင်ရာ မူလဘူတဖြစ်သော မာဟာပထဝ မြေကြ းဆ သို့ ပြာမ န် ဖုန်မ န့်များအဖြစ်ဖြင့် ပြန်ပြောင်း သကားရပေတော့မည်။ သုသာန်ပတ်လည်၏ မြေတံတိုင်းများပေါ်ရှိ ဆေးအနက်ဖြင့် ရေးခြယ်ထားသော လက်ဝါးကပ်တိုင် ရုပ်ပုံများသည် အပူပိုင်းဒေသ၏ ချစ်ချစ်တောက်နေရောင်အောက်ဝယ် အပူငေက့များ လကင့်ပျံနေကြလေသည်။ သုသာန်တကင်းသို့အဝင် သံချေးတက်နေသော သံတံခါးကြ းများရှေ့တကင် တက္ကစ တစ်စ း ထိုးဆိုက်လာသည်။ ထိုကားပေါ်မှ အမေရိကန်သတင်းစာဆရာတစ်ဥ း ဆင်းလာသည်။ ကားသမားကို ငါးပ ဆိုတန် ငေကစက္က္ကူတစ်ရကက် ထုတ်ပေးသည်။ ကားသမားက “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” ဟု မပြောရသေးမ မှာပင် အဝေးသို့ သူ လှည့်ထကက်သကားသည်။ ပန်းရောင်းသည့် ဈေးတန်းငယ်ကလေးသည် အလုပ်ရ ပ်နေနှင့်ချေပြ ။ အနက်ရောင် ဝတ်ဆင်ထားကြသော အမျိုးသမ းများသည် ပန်းစည်းငယ်များကို ဝယ်ယူနေကြ၏။ သူတို့၏ မျက်နှာဖုံးအနက်များသည် ပြင်ပမှ အပူဒဏ်နှင့် သူတို့ကိုယ်တကင်းမှ ပရိဒေဝသောကအပူဒဏ်များကို ကာကကယ်မ ပေးနေသယောင် ထင်မှတ်ရလေသည်။ သူတောင်းစားများကိုလည်း ထိုနေရာမှာ မြင်တေက့ရသည်။ ဆာလောင်မကတ်သိပ်နေသည့် ကလေးငယ်များသည်လည်း မျက်တကင်း ဟောက်ပက်များနှင့် ရှိကြချေသည်။ သူတို့အန းမှ အမေရိကန်သတင်းစာဆရာ ဖြတ်လျှောက်သကားသောအခါ ညစ်ပေနေသည့် လက်ကလေးများကို ဆန့်တန်းတောင်းရမ်းကြသည်။ သူကလည်း အမှတ်မထင်ပင် ငေကအကြေကများ ထည့်ပေးခွဲ့သည်။ ဂိတ်ဝကို လကန်မြောက်ပြ း အတကင်းသို့ရောက်သောအခါ တစပြင်ပ ပ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။ ပဉ္စလက်ခလုတ်တစ်ခုကိုနှိပ်ပြ း ကမ္ဘာလောက၏ပြင်ပသို့ ရောက်လာသည်နှင့်ပင် တူသေးတော့သည်။ အကာအရံမရှိသော အစောင့်ရုံကလေးတစ်ခုအတကင်း၌ ယူန ဖောင်းဝတ်တစ်ဥ း ထိုင်နေသည်ကို လှမ်းမြင်ရသည်။ ထိုအစောင့်ရှိရာသို့ သူ လျှောက်လာခွဲ့သည်။ “ကျေးဇူးပြိုပြ းတော့ဗျာ၊ ဇနော့စ်ရွဲ့အုတ်ဂူ ဘယ်နားလောက်မှာများ ရှိမလွဲ”