The switch
Alle plekken waar naar mensen gekeken wordt, waar mensen geanalyseerd worden, tot aan de huidige periode toe, worden slechts gevuld door mensen die fout willen vinden. We leren slechts de “fouten” te vinden in mensen: dat wat niet klopt, dat wat niet is zoals het toebehoort aan een norm, standaard of code. Artsen, psychologen, docenten, overheden, justitie en priesters, ze speuren naar menselijk falen, maar zien hun eigen falen daarin niet. Zij kennen slechts de “foute” mens die vermoord, opgesloten, verwijderd, vermaand, gecorrigeerd, omgebogen, bijgedraaid, geholpen, anders geprogrammeerd en “normaal” gemaakt moet worden. Zij hebben slechts droge kennis over een bepaald segment van de problemen van de mens.
Zoals de artsen vele ziekten en aandoeningen kennen, weten zij toch niet wat een gezond mens is en kunnen ze die niet definiëren. Zo kent de psychologie geen gezonde geest en kan dát niet definiëren. Ze denken allemaal in de vorm van lijsten, ideeën en concepten: abstracten waarmee ze classificeren, typeren en diagnosticeren wat de ogenschijnlijke problemen zijn. Maar ze weten niet hoe ze moeten helen, want ze weten niet wat dat is, behalve wat “normaal” geaccepteerd is. De lijsten van ziekten, aandoeningen zijn even eindeloos als de behandelwijzen en de psychologische en neurologische stoornis volgen eenzelfde groeicurve, terwijl behandelingen veelal slechts leiden tot onderdrukte symptomen, waardoor ongemakken slechts niet langer zichtbaar of merkbaar zijn. Waardoor aandoeningen juist blijven.
De hele mensheid krijgt al vroeg aangeleerd om gespitst te zijn op wat niet goed is. In het onderwijs slechts de fouten genoteerd en leert onderwijs je al de verschillen van alles en iedereen. Christelijke religie wijst je op al je zonden en de wet wijst je ook op wat niet mag… Net zo leert Boeddhisme je hoe je perfect moet zijn, maar hoe je dus niet bent… waardoor je volgens Boeddhisme lijdt. Het doet exact hetzelfde maar dan met positieven.
Wij hebben alle fouten in kaart gebracht: alle manieren hoe we anders moeten zijn; alle onwenselijkheden en wenselijkheden; aandoeningen; verboden; verschillen en zonden… en we hebben iedereen erop attent gemaakt. Ze staan in de wetboeken en al de boeken waar psychologische- en fysieke- aandoeningen van de mens getypeerd worden, maar ook in heilige boeken.
Dan wel via positieven dan wel via negatieven, wordt de mens niet goed bevonden zoals die is. Het schreeuwt: “Alle Meesters worden verkeerd begrepen...”
De mens laat zich echter niet ongestraft gezien worden als een opeenhoping van problemen die liever niet zichtbaar gemaakt moeten worden, want al dat onderdrukkende en corrigerende gedrag is tegennatuurlijk. Of dat je iemand nou vertelt wat niet mag, of je vertelt iemand hoe die wel moet zijn, is exact dezelfde methodiek. Het brengt slechts verschillende conditioneringen voort, omdat verschillende codes worden gebruikt, maar beide soorten laten een bevolking buigen voor een, met status of heiligheid bekleed, gekozen of gevonden, hoofd van een orde.
Alles in de natuur is zoals het is zonder reden. Alles werkt intrinsiek harmonieus en de natuur brengt altijd balans. Alles in de natuur werkt balancerend en harmoniserend. De natuur is een levend symbiotisch proces: het is niet iets wat de mens met z'n wil kan doen. Een mens hoeft zelf geen balans te brengen; balans is er, als ook onbalans. Als we zelf balans zouden moeten brengen, dan zullen we iets vergeten. En dat doen we ook door de fouten van de mens te benadrukken en de verschillen aan te tonen en door de natuur uitsluitend te gebruiken voor nut.
Maar de fout van de mens is niet dat hij fout ziet en fout doet: de fout van de mens is dat hij zichzelf niet kent en daarom uitsluitend fout kán doen.
De egoïsche mens kan geen balans brengen; hij kan uitsluitend onbalans brengen. Een onbalans die de kosmische krachten vervolgens gewoon doorvoert en waar religies van gebruikmaken om je mee in te lijven en macht mee te verzamelen, ten koste van je eigen groei en ten koste van de planeet.
Je innerlijke beleving wordt al millennia gebruikt om je heen en weer te sturen en steeds weer in onbalans te brengen. Je innerlijke beleving is daarmee als een zandloper en het wordt geregeld omgedraaid, om ervoor te zorgen dat je uit het centrum van je toestanden blijft, waardoor je nooit een totaaloverzicht over je leven krijgt.
Zo hebben we hier in het Westen een negatief wereldbeeld, doordat we altijd iets zien om te verbeteren. De negatieve zienswijzen die we erop nahouden wil altijd verbeteren en veranderen, doordat we zelf altijd beter moesten worden en veranderen. We zijn ontevreden over “hoe de wereld is”, door een diepe ontevredenheid met onszelf… Hierin ligt besloten dat de positieve zienswijzen interessant zijn geworden. Maar om jezelf te leren kennen, heb je beide nodig, positief en negatief… want beide zijn in je. Beide bestaan en daar is niets aan te veranderen. En alleen door beide toe te staan, is er plotseling een natuurlijke harmonie.
De wereld willen veranderen, komt van een negatieve zienswijze in je: een negatieve houding. We noemen het vervolgens positief om de wereld te willen verbeteren, want we projecteren die negatieve houding in reflectie naar buiten en het keert zich daarbij om. We willen andere manieren van omgaan met elkaar en daaruit voort komen vele innerlijke conflicten die de positieve houding in duidelijk contrast zichtbaar voor je maken. Je kijk is negatief en daarom herken je het positieve als iets om naar te reiken.
We leren positiviteit te cultiveren, omdat we zelf negatief gemaakt zijn: anders zou je geen positiviteit cultiveren. Je gaat doordat je in het donker staat, als het ware de lichte kant kunnen zien. Deze “lichte kant” is noch goed noch fout, en net zo is de “donkere kant” noch fout, noch goed. Dit “donker” en “licht”, zijn niet die van bewust en onbewust: ze zijn niet de wezenlijke en de egoïsche kant van je leven, maar ze zijn je zienswijzen die een overtuiging formeren in je mind die gemeten wordt aan intellectuele kennis. We krijgen ze slechts gepresenteerd als goed en fout, waardoor we er als zodanig mee omgaan; individueel en in groepen. We zien het als “wat we erop projecteren vanuit abstracte kennis” en we zien in projectie dan de kant die we zelf niet in onszelf herkennen. We zien het negatieve in de wereld, want we zien onze eigen negativiteit niet, en we zien niet dat we die negativiteit projecteren.
We projecteren er vervolgens zelfs positiviteit op, als uitdaging en motivatie om het negatieve te overkomen, omdat we dat met onszelf zo doen: we maskeren het negatieve in onszelf met positieve maskers. We verdoezelen het negatieve en we willen het dan veranderen, omdat we de resultaten er niet mooi van vinden, zonder te beseffen dat we er de oorzaak van zijn.
Maar de resultaten zijn het gevolg van het systeem wat je leert om je te laten leiden door de resultaten van het verleden. Welke de resultaten zijn van de resultaten van de resultaten van de resultaten ad infinitum. Waardoor je je laat leiden door het verleden, ad infinitum. En dat is waar iedereen altijd kijkt voor steun, opheldering en om van te leren, het verleden. Maar daardoor gaat het altijd fout. En daardoor blijft het fout gaan.
We zeggen wel eens dat we de dingen doen met de beste van intenties, maar altijd als het anders loopt, dan zeggen we dat het niet de bedoeling was. Die dingen deed je op basis van iets in je geheugen, op basis van het resultaat van een eerdere gebeurtenis.
Het heeft een functie om het zo te doen, Want door met de herinnering te werken, worden de resultaten steeds complexer. En het resultaat daarvan is al de techniek. Maar op dit moment in de geschiedenis is de drang naar meer begrip door techniek een onzinnigheid geworden. De complexiteit van de systemen die de wetenschap gebruikt, gaan volledig voorbij aan de realiteit. De gezamenlijke kosten van de wetenschap van god-deeltjes, quarks, deeltjesversnellers, atoomwapens, dna-manipulatie, ruimtestations en ruimte reizen, kan de wereld ontdoen van alle armoede. Maar wetenschappers willen liever genen splitsen en genen veranderen, retrovirussen bouwen, clonen en allerlei medicijnen ontwikkelen om onzichtbare microcelletjes in je te raken, zodat ze die ooit mogelijk een keer zouden kunnen gaan genezen. Terwijl de enorme hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek die gedaan wordt, op alle vlakken toch altijd hetzelfde doel heeft: het verhelpen van de problemen van de mens.
Maar alleen biologische natuurvoeding gaat dat kunnen doen.
En alleen een ontspannen mentale natuur, gaat dat kunnen begrijpen.
Het zijn zulke situaties waarvoor “het verleden” gaat moeten wijken, zodat we gaan kijken naar het heden en naar wat er gebeurt. Om onze aandacht te richten op dat wat ertoe doet, zodat de mind gaat verwerken wat het echt zoekt: vervulling.
De mensheid staat een onlogische stap voor. Een stap in het niets. Een stap van vertrouwen, om te centreren en weer inzichtelijk te leren zien: met twee ogen in plaats van één … niet alleen maar logisch, maar ook emotioneel.
Zoals we nu doen zijn we machtig, maar dom. De intelligentie gaat niet aan, want we gebruiken alleen onze linker-hersenhelft. En de linker-hersenhelft functioneert met informatie als een negatief. Het ziet alles als een olievlek van tegengestelden en het is van iets uit het verleden. Maar nooit ziet logica of wetenschap iets live of in z'n geheel.
Om al de negatieve kanten van de wereld aan je te tonen, maakt simpelweg de positieve kant voor je zichtbaar, door het contrast. Zoals, wanneer je verdriet hebt, je liefde wilt, en wanneer je onrustig bent, je naar rust verlangt… Het is omdat het tegenovergestelde in het spectrum dan zichtbaar wordt, alsof je een lichtpunt herkent doordat het donker is. Waardoor je ontspannen kunt, omdat je zien kunt… en er licht is.
Maar er is geen probleem met de negatieve wereldvisie, want het zorgt voor veel welvaart en is daarmee in aanzet slechts een tool voor de oplossing van armoede en hongersnood. Maar het is geen vrijbrief om de hele wereld tot bezit te maken, dat is slechts het uiterste van dat spectrum.
Het negatieve hoort bij het positieve… ze horen steeds bij elkaar: donker en negatief, horen bij licht en positief. Je wordt slechts tussen beide heen en weer gespeeld, waardoor je nooit tot vereniging van de uitersten komt, omdat dat in het centrum is, en vandaar uit alles zichzelf organiseert.
Je troost daarom en onderdrukt, je maskeert en projecteert het positieve overal op. Het wil zeggen: we proberen balans te vinden, want er is onbalans. We zoeken harmonie, want we leven diep onharmonisch. We willen een betere verdeling van welvaart, want er is teveel verschil. Maar we zullen die dingen voor altijd blijven willen als we ze niet zien ontstaan door onze eigen toestand: de toestand waarin we in allerlei richtingen bewegen, zonder ooit gecentreerd te zijn. We leven altijd half-half, maar we zijn daardoor nooit totaal onszelf. We bewegen constant uit het centrum, en we laten ons daarvoor beïnvloeden door ieder stukje informatie en we denken direct daarmee te kunnen beslissen zonder ooit een oordeel over het negatieve te vellen.
We hebben nog geen heelheid gekend, en we denken het verdeelde zelf te moeten maken zonder zelf heel te zijn. Het is exact waardoor we niet heel worden. We denken dat we het verdeelde zelf kunnen maken, zonder zelf eerst heel te worden. We denken dat we heel gaan worden als we allemaal hetzelfde zijn. Maar dat is hoe het ego denkt en daarmee verdwijnt alle heiligheid, want door de projectie van de mind die het ego ver-nietigen wilt, vernietigt het de hele wereld.
Door geen spiritualiteit te onderkennen is religie nog nooit volwassen geweest. Doordat de mind onbewust blijft door zijn zorgen, de zorgen van vandaag en morgen, leert hij nooit te leven in het moment.
Het kiezen van het tegenovergestelde uiterste van een spectrum, zal het hele spel slechts doen herhalen op een andere manier. Onbalans zal blijven, want beide kanten van een spectrum zijn de kanten die ontstaan door oninzichtelijkheid... Ze horen bij elkaar. Ze ontstaan tezamen en vergaan tezamen. Kies er één en de ander is er. Kies er één en de ander ontstaat… altijd.
Hieruit werd altijd verkeerd begrepen waarom de vrouw uit man ontstond en dat het iets betekende. Mannelijk en vrouwelijk, als Adam en Eva, kwamen samen: door één te kiezen ontstond de ander, want beide horen samen en zijn samen één. Is er één, dan is er de ander, tenzij wij het leven dat ontnemen.
Het gaat niet om personen en toch ook weer wel: het gaat om de wezenlijke hoedanigheid, de spirit van wat levend is, waardoor het omhulsel ontstaat. De mind hoort slechts bij het lichaam, maar je wezen is iets van eeuwigheid.
In het aanwezige levende, zit wat leeft door afwezigheid, en wat daardoor vrije wil uitdeelt aan beide delen van de twee-eenheden, man en vrouw.
Het feit dat we over licht en donker kunnen praten, als de duistere kant van het leven en de lichte kant van het leven, maakt het geheel juist ondoorzichtelijk. De ware duistere kant van het leven, gebruikt namelijk zowel licht als donker in z'n benadering van het leven, maar kan dat slechts symbolisch. De lichte kant van het leven is dan wat een groep mensen vindt dat “goed” is, en de duistere kant van het leven is dan de kant die “fout” genoemd wordt…
Maar de mind van de mens kiest nu altijd één van de twee, en doordat je maar één kant tegelijk op kan bewegen met je mind, is de kant die je niet wilt, “fout” voor jou. Wat als “goed” gezien wordt door de een, wordt als “fout” gezien door een ander. Het is de onbewuste geest die zonder inzicht in zichzelf, de twee niet kan zien als complementair en tegenstrijdig tegelijk: het is slechts door oninzichtelijkheid, anders zou iedereen elkaar met rust laten als ze slechts iets als “anders” beleven.
De ware lichte kant is die waarin, jouw licht, jouw bewustzijn, beide kanten doorziet als één in je eigen mind. Deze distinctie dient begrepen te zijn. Het licht van je leven is je bewustzijn zelf. De duistere kant ziet niets, het herkent slechts het tegenovergestelde van een spectrum als positief en rent daar achteraan. De duistere kant kijkt naar iets met de semantiek van aangeleerde zienswijzen en overtuigingen; de duistere kant ziet niets door de symboliek van de eigen beleving. De duistere kant van een mens ziet niets door onbewustheid en kiest daardoor slechts de kant die voor hem “licht” of “goed” genoemd wordt.
In ons geval is die positieve kant gekenmerkt als met positieve aforismen en zienswijzen, want we zijn zelf negatief… De aantrekkingskracht van positieve quotes, statements en aforismen toont je daarmee slechts je eigen conditie: negatief. Maar die negativiteit is dus slechts een kenmerk van de mind: het is half af. Het lichamelijke is er man of vrouw, maar de mind is niet tot inzicht gekomen dat beide zijn in man en vrouw.
We leven nu nog met het negatieve als probleem en het is waarom zovele positieve quotes en teksten van liefde worden verspreidt. Het is symptomatisch, uit noodzakelijkheid. Positieve quotes ogen zinvol en wijs, omdat we negativiteit in ons hebben onderdrukt, waardoor, als we ons er bewust van worden, dit zich in een bewust positiviteit cultiverende mind expressie zal krijgen. We groeien daardoor naar liefde door tolerantie en vergeving, door acceptatie en geduld, maar het geheel is argeloos en onbewust, waardoor we constant worden onderdrukt, gemanipuleerd en kaalgeplukt. We missen inzicht.
Begrijp het niet verkeerd: positiviteit is exact wat de wereld nodig heeft, maar het heeft meer licht nodig, dan uitsluitend positiviteit. Het heeft licht nodig, zodat je positiviteit niet blijft verdwijnen. De wereld heeft liefde nodig, maar dan in de vorm van begrip, aandacht, inzicht en voedend liefdevolle compassie. Alle andere wegen leiden naar de vernietiging van wat er is, en daarmee naar de vernietiging van leven.
Het conflict tussen wezenlijk en egoïsch, is de strijd tussen “het goede” en “het kwade”, en geen strijd tussen iets positiefs en iets negatiefs. Positief en negatief, als plus en min, yang en yin, etc. zijn de schommelingen van de mind. Het is het lijden en het zondigen, al naar gelang de wijze van wie je wat woorden kent. Het bewegen van de mind in verdeeldheid is waardoor de tweedeling van plus en min, gelijktijdig, bestaan. De twee ontstaan in de eenheid van het wezen, in wie ze ook weer vergaan.
Het wezenlijke voedt het egoïsche totdat het is doorzien. Het is waarom de landen waar vrede is, soldaten uitzenden naar oorlogsgebieden om daar ook vrede te brengen, terwijl de bevolking er thuis oorlogsfilms kijken en oorlogsgames spelen. Wanneer er oorlog is ga je vredesfilms kijken en voor elkaar zorgen; zodra de oorlog voorbij is begint de oorlog thuis. Het is allemaal slechts symptomatisch voor de schizofrene conditie die ons ten deel is gevallen; door vervorming van zelfkennis door ideologie en cult invloeden, wat daarmee de aanhang van rationeel egoïsme heeft bewerkstelligd.
De “twee” die als contrast in de mind bestaan, zijn illusoir: goed en fout zijn van de mind, positief en negatief zijn van de mind, licht en donker zijn van de mind… het ware licht toont je dat “licht” en “donker” slechts beleving zijn… waarmee je eigen licht is aangegaan.
De quotes van wijze woorden van de Sages van weleer, ze wijzen in je herkenning ervan, datgene aan wat je in jezelf niet ziet… waarmee de bewustwordingsbeweging, de awareness movements, er het juiste mee doen voor dit moment in de geschiedenis: ze geven expressie aan alle problemen die er zijn, omdat de rest van de mensheid onbewust is en dus in het duister leeft… Waarmee de vele geweldloze awareness groeperingen aan het licht brengen wat de oorzaken van alle symptomen zijn. Ze gaan slechts niet ver genoeg in hun geweldloze mogelijkheden, waardoor de structurele problematiek nog steeds niet duidelijk is voor de mensheid, omdat het niet duidelijk is bij henzelf. Activisten en awareness groeperingen, zijn de front runners van wat de bevrijding van de wereld gaat worden. Dus natuurlijk worden ze door overheden over de wereld gejaagd, want ze zijn het begin van het einde van alle vormen van muren tussen de mens, door de muren in het zicht te zetten.
De aantrekkingskracht die wijze woorden op de mens hebben, is de herkenning van de eigen structuur die daarmee even zichtbaar is. We “lichten” dan even op en er gaat even iets “aan”: he is het ware “wakker worden”: het herkennen van een dynamiek in je eigen mentale gedragspsychologie, zoals: wat we denken te herkennen in anderen, projecteren we vanuit de herkenning van iets in onszelf.
Maar wat we nu veelal doen is: we “herkennen” de waarheid van iets wat we lezen of zien, en we reflecteren de “positieve” zienswijze ervan op onszelf, maar geprojecteerd op een ander, draait de intentionele lading om en projecteren we de “negatieve” zienswijze.
In de projectie van “waarheid van een ander” op een ander, zoals gebeurt door de referenties aan zogenaamde heilige boeken, onthult een mens slechts de manipulatieve kenmerken van de eigen mind. Waarheid toont niet het juiste pad en waarheid geeft geen richting aan het spel. Waarheid heeft geen morele karakteristiek, maar waarheid wijst de dynamiek aan in jezelf en laat je daarna over aan jezelf… je bent per slot vrij.
Wijsheid beschrijft de werking van waarheid op de mind, zodat je aandacht naar het innerlijke gaat en je het daar gaat zien voor jezelf. Wijsheid van een levend mens heelt je door je ego uit je te snijden van alle kanten, totdat je ego sterft.
Religie is daarmee de oorzaak van z'n eigen problematiek, want we houden er identiteiten mee in leven, waarvan we ons willen ontdoen. We bouwen religies rond wezens zonder identiteit, om er culturen mee te bouwen die een identiteit inspireren, maar die ons volgens religieus plan er juist van zouden moeten ontdoen.
Bij de meeste mensen is er intern een onbalans, onbegrip en haat, daarom proberen we onszelf te helen met spreuken over harmonie, wijsheid, liefde en God... iets wat we zelf dus niet bezitten. Het brengt je langzaam naar het midden als je niet omslaat naar de volledig positieve kant.
Dit gebeurt allemaal zo, omdat je onbewust projecteert, en projecteren gebeurt reflectief... Net als in een spiegel, keert hetgeen je ziet zich om. Hetgeen je ziet bevat de spiegelbeeldige reflectie van wie je zelf bent. Je projecteert het positieve op jezelf en het negatieve op de ander. Het tegenovergestelde van je eigen innerlijke zienswijze, hanteer je om de wereld mee te zien. In je projectie reflecteert je omgekeerde innerlijke waarde: het geheel is gespiegeld, maar het is de essentie van je mind: het toont je dat je niet op jezelf let, anders zou je anders doen: dan zou het duidelijk zijn.
Nu de mens hier ontevreden is en er positiviteit gecultiveerd wordt, maakt dat de Boeddhistische levensfilosofie interessant, het toont dat we gaan overhellen naar een andere kant. Maar vergis je niet, Boeddha is niet de grondlegger van Boeddhisme: Boeddhisme heeft geen raakvlak in Boeddha zelf: de filosofie die van Boeddha's woorden is gemaakt is niet van Boeddha.
Alle moralistische, ideologische, filosofische, psychologische en religieuze systemen die worden toegepast op de mens die zelf niet begrijpt en niet weet waarom zijn leven is zoals het is, kunnen de mens alleen maar verder bij zichzelf vandaan brengen. Ze houden de mens vatbaar voor- en laten hem slechts vastzitten in- “nieuwe” stramienen.
Door naar het negatieve over te hellen, wordt geboorte gegeven aan al de positieven: de positieve quotes, positieve aforismen, cursussen in positief denken, de NLP goeroe's en de Boeddhistische levensfilosofie, ondanks dat die er al duizenden jaren is. Boeddhistische filosofie zal je niet volgens negatieve kenmerken of functionaliteit gaan typeren, zoals we hier in het Westen doen. Het zal je gaan typeren en kwalificeren volgens positieve kenmerken en systemen. Het is allemaal slechts een spel van actie en reactie over duizenden jaren tijd.
Zoals wij alle negatieve kenmerken van een mens in kaart hebben gebracht, zo heeft de Boeddhistische levensfilosofie alle positieve kenmerken in kaart gebracht en cultiveren ze deze naar aanleiding en interpretatie van de inzichten van verschillende Boeddha's, als dé kenmerken van een mens.
Het is tijd om het probleem van balans voor de mensheid te gaan laten, zodat je natuur het evenwicht gaat bepalen, want dan is er altijd balans: automatisch en inherent, natuurlijk en zelfs logisch en redelijk, want dan is er wezenlijk balans. Zoals je een met water gevulde zandloper automatisch in balans brengt door hem op z'n kant te leggen.
Inzicht dient te komen, daar heeft Boeddhisme gelijk in, maar het is niet het inzicht van Boeddhisme wat het inzicht van Boeddha was… het is zoals Boeddha inzicht kreeg!!
Links: