Happy Caturday: stray cats at the temple, แมววัดมาทักทาย

Having been locking myself down at home for a few days, I felt I needed a walking exercise badly. So , I went to the supermarket to get some food and took a short walk to a nearby temple. The sky was grey and heavy with clouds. I had to talk to the sky and Vishnu, the Indian God, to request for the rain clouds to go somewhere else so that I could enjoy my walk. Luckily sudden strong winds blew all the rain clouds away; I could enjoy my solitary walk in the quiet temple.

I was the only person taking an evening walk towards the river. The atmosphere was rather melancholy and nostalgic of lively atmosphere two years ago. Luckily, the few monks who saw me just ignored me. They let me walking around taking photos around the temple. Some old buildings have been torn down thereby exposing the earth which allowed birds to rejuvenate the land with seeds from their droppings. This small patch has become a play ground for stray cats and kittens. A young convince had to walk the senior monk’s dog; this dog has grown much older during the years. I could remember when it was very bouncy a few years ago.

Then, I was surprised by a few stray cats and a pile of cats’ food nearby. I was glad that someone has been feeding during the new lockdown. The black and white kitten was very shy and wouldn’t let me going near while the other bigger cat was a undecided whether to let me touch her or not. My attention was diverted by a third skinny cat who ran away as soon as he saw me. I had to talk to him with my cat language; he surprising ran back to me and allowed me to touch him. He became very friendly and I noticed that he dared not approach the pole of cats’ food. So, I walked him there and told him to get on with his dinner.

It seemed that there’s an issue of territorial ownership around here. I felt as if there was a mafia cat having powerful influence here and other cats outside this circle were not allowed to eat the food. No wonder a few cats just sit at a distance without the courage to approach this pile of food. So I had to stand there guarding the cat until he’s finished eating. I was glad I could help out the poor skinny cat. I told him not to follow me as I had to go for a walk.

Then I met a gang of three black cats with the fourth one came running to me. I thought these cats might be expecting their regular patron who used to feed them everyday. But during this lockdown that cats’ feeder might not be able to come to the temple.
This big cat just rolled on the ground inviting me to rub his tummy. Two black cats were trying to get my attention. I thought they were waiting for their food. They didn’t see the pile of cat food nearby, so I went back there to get half of the cat food. But they refused to eat these food pellets. I decided to get on with my walk.

As soon as I crossed the road and walked towards the car park. Two more cats came out to greet me. I was caught by surprise, I had never seen so many stray cats here before. One old hungry ginger cat was complaining about not knowing where the regular feeder has gone. The other samsi or tri-colour cat was extremely friendly and he demanded a lot of body rubbing. These two cats looked really famished. But they dared not cross the road to eat the uneaten cat food. So, I decided to carry him over to the pile of food. It was strange how he trusted me and my touch. A biker who often came to the temple told me that the gang of black cats owned this area and they would chase these two cats away. It was incredible seeing two black cats wanting to charge this samsi cat; so I stood my ground and told them to stop.

The two black cats kept their distance while I watched over the poor hungry cat eating the left over. There was simply not enough cat food for the ginger cat and samsi. I had to gather up all the remaining pellets to feed samsi. After he finished eating, I had to carry him back to the car park. I left all the cats to their own dimension of reality. The river looked rather strange, the river guardians must have been in hibernation.

It was quite difficult taking photos of those long fish in the river. The fish must be getting thinner as there were no visitors to feed them. The pigeons were lucky this evening as an Indian family gave them some left over rice. I tried to walk softly and slowly as I didn’t want to frighten them off their dinner table. This lockdown has adversely affected stray cats at various temples as monks would also be getting less food offerings from people. This meant less leftover food for stray dogs and cats everywhere.

The strong wind and dimming light told me it’s time to get back. The whole place suddenly seemed to be preparing for their slumber as soon as the sky became dark. All the cats had gone back to their hidings. I was a solitary figure moving in the temple ground. That samsi cat gave a soft cry so I had to turn around. He was standing there asking me to stay; he was pleading with his soft syllables of cat emotion. I told him to stay there and I promised him I would be back soon with some food. I felt sad that I couldn’t do more for him. Then, on my way home I recalled that this cat had met me about a month ago. At that time he still looked very fat and much more cheerful. He was the cat having a nap on the boot of a car. Now I know why he was very friendly; he could remember me! Cats do have memories of places and people. I hope their regular patron would return to feed all the cats at the temple very soon.

ล็อกดาวน์รอบนี้ค่อนข้างไร้ประโยชน์ แต่ได้ผลในแง่การสร้างความหวาดกลัว และจิตวิทยาของการดิ้นรนเพื่อฉีดยาให้เร็วที่สุด คนที่หวาดกลัวเหล่านี้คิดว่ายาฉีดจะช่วยรักษาชีวิตได้ โดยไม่ได้รับรู้ว่าแพทย์และนักวิจัยที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศได้ออกมาเตือนแล้วว่า คนที่โดนฉีดยาอาจเสียชีวิตอย่างกระทันหัน และคนทีฉีดยาจะมีชีวิตอยู่รอดได้ไม่เกินห้าปี เราเซ็งกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคนที่เรารู้จักในอนาคต เราต้องออกไปเดินเล่นริมแม่น้ำเจ้าพระยาอีกแล้ว ในวัดริมน้ำเงียบเหงาตามเคย มีเราไปเดินเล่นอยู่คนเดียว ท้องฟ้าเริ่มส่อเค้าว่าฝนอาจจะมา แต่ลมแรงและบรรยากาศเงียบสงบ เราเดินไปช้าๆ และมองไปรอบๆ พยายามบันทึกภาพไว้ในใจของเรา

เราเห็นตึกเก่าแก่เริ่มถูกรื้อทิ้ง เพื่อสร้างอาคารใหม่ เขาช่างเลือกช่วงเวลาที่แย่มาก เศรษฐกิจกำลังจะฟัง เพราะหนี้สาธารณะและหนี้เอกชนกำลังจะระเบิดก่อนสิ้นปี. มันจะแย่กว่าวิกฤติในอดีต ตรงที่รื้อตึกไปมีพื้นดินโผล่มา ทำให้นกมาช่วยปลูกต้นไม้ให้ ทำให้มีพืชสีเขียวหลายอย่างและกลายเป็นที่เล่นของแมวเร่ร่อนในวัด เราสังเกตเห็นมีคนเอาอาหารแมวมาวางไว้ให้แมวกิน เราเจอแมวสองตัวพร้อมกัน. ตัวใหญ่ดูท่าทางอ้วนมากและมีสุขภาพดี. ส่วนลูกแมวนั้นกลัวคนแปลกหน้าและหนีไป. มีแมวสีกละมากินเข้า. เราคุยกับมันและปลอบไม่ให้กลัว มันจึงวิ่งกลับมาหาเรา เราเฝ้าให้มันกินจนพอ เราจึงไปเดินเล่นต่อ

พอไปใกล้ที่จอดรถ เราก็เจอแมวสีดำขลับอยู่ใต้ท้องรถยนต์สามตัว พอเราเดินเข้าไปหา มีแมวดำอีกตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเรา มาถึงนอนให้เราลูบตัว แต่เราไม่ได้เล่นกับมัน เพราะแมวดำอีกสองตัวกำลังเดินมาหาเรา เราก็เดินไปแบ่งอาหารแมวที่เราเห็นครั้งแรก เอามาให้แมวดำกินบ้าง แต่แมวดำไม่สนใจเลยราวกับว่าพวกมันไม่หิวกัน. เราก็เดินข้ามถนนไปที่จอดรถ ปรากฎว่ามีแมวหิวโซออกมาหาเราสองตัว ท่าทางมันไม่กล้าเดินไปฝั่งตรงข้าม เราก็เลยอุ้มแมวสามสีเดินไปตรงกองอาหารแมว คนขี่รถเครื่องมาถึงแถวนั้นบอกเราว่า แมวเำจะไล่แมวพวกนี้ มันไม่กล้าข้ามถิ่น เราก็ตกใจที่เห็นแมวดำสองตัว ตรงปรี่เข้ามาที่แมวสามสี เราก็ไปยืนขวางไว้และบอกให้พวกมันหยุด แมวสามสีและแมวส้มอีกตัวจึงกล้ากินอาหารเม็ดที่เราแบ่งมาให้ มันน้อยมากและไม่พอทำให้แมวอิ่ม เราคิดว่าเราอาจจะต้องกลับไปให้อาหารแมวที่นั่นสักวัน เราก็หวังว่าคนที่มาเลี้ยงแมวประจำคงจะกลับมาที่วัดตามปกติ

เราเดินเล่นถ่ายรูปที่ริมแม่น้ำประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ำม่มีคนมาเที่ยววัด พวกปลาคงผอมลงไปมาก ส่วนนกพิราบโชคดีที่มีคนเอาข้าวที่เหลือมาเลี้ยงมันที่ท่าน้ำ เราพยายามเดินช้าๆและเงียบๆ เพื่อไม่ทำให้นกแตกตื่น บรรยากาศค่อนข้างเศร้า เหมือนบอกเป็นนัยว่าอนาคตของบ้านเมืองจะมีเรื่องเศร้าใจ เราก็พยายามมีสติในการเำเนินชีวิตให้มากที่สุดในแต่ละวัน ตอนเราเดินกลับเราไม่เห็นแมวเลยสักตัว คิดว่าพวกมันคงไปหลบมุมกัน. แต่เราได้ยินเสียงแมวสามสีร้องเบาๆ เราก็ต้องหันกลับไปมอง เห็นมันยืนทำหน้าเศร้าอยู่ข้างรถยนต์ มันพูดภาษาแมวกับเรา เราก็บอกว่าเราต้องไปแล้วจะกลับมาเยี่ยมใหม่เร็วๆนี้ เรากลับมาถึงบ้านก็คิดถึงแมวสามสี ทำไมมันถึงกล้าสื่อสารกับเราขนาดนี้ เราเปิดดูรูปเก่าๆ. แมวตัวนี้เป็นแมวที่เราเคยเจอแล้วเมื่อเดือนก่อน มันคงจำเราได้ แมวจึงเข้ามาหาเราทันที่ที่เห็นเรา และยอมให้อุ้มโดยดีด้วย แมวตัวนี้ไว้ใจเรามาก และเชื่อว่าเราจะไม่มีทางทำร้ายมันด้วย. เราคงต้องซื้ออาหารแมวไปเลี้ยงแมวสามสีและแมวหลายตัวที่นั่น

Wishing you peace, good health and prosperity.

Stay strong and cheerful.