Lubię malować nitką: haft płaski

Dawno temu zapowiadałam, że opiszę jedną z wielu moich pasji, którą jest haft i szycie. Przy okazji kolejny raz wezmę udział w konkursie #akcjainspiracja, którego tematem przewodnim jest Zrób to sam.

Na początku były sakiewki

Lubię sakiewki, kojarzą mi się z dawnymi epokami, gdy w takowych trzymało się monety.

Pierwszą uszyłam rok temu w marcu podczas początkowego wybuchu pandemii .W tamtym czasie akurat tworzyłam dla jednej z moich listownych korespondentek paczkę urodzinową. Uznałam, że chcę, by zawartość w dużej mierze stworzona była pracą moich dłoni. Postanowiłam, że uszyję sakiewkę, w której skryję drobiazgi. Ozdobiona ona była haftem przedstawiającym roślinny motyw, które lubię najbardziej. Projekt ten sprawił mi wiele radości, więc na próbę szyłam kolejne, podobne sakiewki z prostymi haftami.

Po jakimś czasie zaryzykowałam próbę pokazania ludziom owoców mojej pracy. Odzew okazał się być jak najbardziej pozytywny, pojawiły się osoby, które zapragnęły mieć swoją własną ozdobną sakiewkę, ale z odpowiednim haftem. I w tym momencie okazało się, że prym wiodą nie same sakiewki, lecz widniejące na nich hafty.

^{Jedna z pierwszych sakiewek mojego wykonania}

Jestem samoukiem i metodą prób i błędów opanowałam technikę haftu płaskiego – długo nie miałam pojęcia, że ta metoda nosi taką właśnie nazwę. Wypracowałam swój styl i unikałam porównywania swoich prac do haftów innych rękodzielniczek.

Z prostych haftów prędko przeszłam na bardziej skomplikowane wzory. Zaczęłam początkowo szkicować je na kartce, by później projekt nanieść na materiał.

^{Jesienna sakiewka}

^{Różana sakiewka}

Później pojawiły się obrazki

Po kilku miesiącach szycia różnego rodzaju sakiewek uległam namowom @mciszczon i zaczęłam haftować obrazki, które można powiesić na ścianie.

^{Choinkowy obrazek}

Na początku była choinka – okres świąteczny. Wyszyta na lnianym materiale i wprawiona w ozdobny ramko-tamborek.

Później stworzyłam swój pierwszy prawdziwy haftowany obraz, który poziomem trudności przewyższał wszystkie moje dotychczasowe projekty.

^{Zimowy obraz}

Pracowałam nad nim przez dwa tygodnie, poświęcając mu każdego dnia co najmniej sześć godzin pracy.

Były też inne wozry w moim ulubionym vintage stylu.

Zaczęło się w dzieciństwie

Będąc małym dzieckiem uwielbiałam obserwować moją mamę, gdy szyła urocze ubranka dla moich lalek. Ubranka te były bardzo kompletne, bo bogate w czapeczki, kamizeleczki, sukienki, bluzki, spodnie... Ogromnie pobudzało to moją kreatywność i przy każdej możliwej sposobności, gdy widziałam, że mama szyje, ja także prosiłam o igłę, nitkę i kawałeczek materiału. Miałam cztery latka, więc efekty były marne, ale uczyłam się wbijania igły w materiał, nawlekania i podstawowych ściegów. Najbardziej lubiłam wyszywać najprostsze kwiatki na grubej kartce papieru.

Później w szkole

Na zajęciach kreatywnych, które odbywały się na szkolnej świetlicy Panie pracujące tam dokładały wszelkich starań, by tą dziecięcą kreatywność rozwijać jak najbardziej i angażować dziecko w różnego rodzaju prace manualne. To tam nauczyłam się szyć piórniki, które później służyły mi latami, szyłam swoje szmaciane laleczki i tworzyłam cuda z papierów.

Bardzo miło wspominam tamten czas i myślę, że miał duży wpływ na to, czym dziś się zajmuję.

Czym dla mnie jest haft?

Bardzo lubię po wielu godzinach, czasem nawet dniach, wyszywania dostrzegać efekt – widzieć, że zdołałam wzór powstały w mojej wyobraźni przenieść na materiał. Lubię mówić, że haftowanie jest jak malowanie nitką. Jeśli tylko wena sprzyja, to kontakt z igłą i tamborkiem bardzo koi nerwy, wycisza i pozwala oderwać się od natłoku codziennych głośnych spraw. Można skupić się na byciu tu i teraz – to trochę jak joga dla umysłu.

Na pewno jest to zajęcie, które wymaga ogromu cierpliwości i uważności, ale dla chcącego nic trudnego!