At high speed

Today was marked by closing topics for which I usually lack time. I spent the last days in bed, bilateral ear inflammation and maxillary sinusitis gave me cheers. From Thursday to Saturday I was struggling with a fever, yesterday I was still taking time off from school, but it was already a bit necessary to move because the illness had already caught up with my husband, who had previously taken care of me when I felt the worst. Nowhe has to rest a little to chase away the disease. I will tell you that getting to the doctor, it is recently mega problematic for me it took me a few days even though I went to the appointment as part of a subscription in a private facility. To get to the internist I had to first use an online visit every time I went to the portal to check the availability, it turned out that there are still over 16-24 people waiting and online visits are from 6-24, but there was still full occupancy on them.

The online visit lasted from 2 minutes and I found out what I had known for a long time, that the doctor had to examine me in the facility, fortunately the doctor issued me a referral to an internist di whom I managed to save for the same evening. The doctor in the office was already very professional and exactly lost me, wrote down a number of recommendations and a list of medicines. After starting the treatment, I started to have a fever, but the main symptoms began to slowly subside, apparently to feel better you first had to lie down a little.

Returning to this morning I escorted Alex to kindergarten, the elderly went to school alone, and Wiko that he is not yet treated was politely with dads in the house, when I came back I made a light breakfast for a while I rested because the disease has not yet let go and unfortunately by weakness I quickly get tired. No but there is no that hurts because tomorrow Alex starts early development support in a new place so I had to go pick up his documents from the old kindergarten, which is under renovation. Wiktor wanted to ventilate himself so I took him with me so that my spouse could rest a little. When we arranged to collect the documents, we went shopping, on the list to check off important matters, there was sending my matriculation certificate to universities and a visit to the lawyer who runs the husband's case (I had to bring my husband's birth certificate).

We did the shopping efficiently, the post office was in the shopping center where we were shopping. The lady in the window served very sluggishly, then suddenly paid for the blind, because I had to arrange something with the postman (cool I understand, there is one woman and she embraces herself, she does not split) after about half an hour a disgusted postman came out of the exchange office, the mood among the waiting people was also very tense. I will honestly say that I have already irritated myself and usually I have a lot of patience another 15 minutes have passed and nothing you continued to sit behind the lowered blind as if she forgot that the break is only in 2 hours. In the end, I could not stand it I knocked on the window (I was with a 2.5 year old so his patience was also badly damaged) I asked if you remember that you are at work, because here a huge queue is created.

The indignant lady jumped out of the canteen with a grumpy face and shouted that I had to scan 30 letters, that it was very important, then slammed the door and after 5 minutes graciously opened the window and began to serve the queuers. Then somehow it all gained momentum and after about 15 minutes I was served and I could fly on to cover my affairs. I got from the mall to your lawyer in 10 minutes, here I settled the matter expressly, I handed over the necessary document and you went with Wiktor to get Alex and I was already late, because I promised him that I would come for him quickly, but it's only 20 minutes, and fortunately he does not have a sense of time yet. All in all, it was on the spot and so I waited until he finished creating some work in the meantime, listening to the ladies that a completely changed Alex returned after a rehabilitation stay. It was nice to listen stoutly to this by far the most enjoyable moment of today  Alex put a lot of work into the exercises and made great progress, but only we and he know how much effort I would have to put into something that healthy children come from so without the slightest problem.

After returning from kindergarten, dinner was waiting for us, my beloved husband converted Sunday broth into Alex's favorite soup (i.e. tomato soup), I must admit that he came out very good. After dinner, I had a bit of slack, I helped Sarah sew her fitness to her uniform and then I took her to a collection, as the collection lasts 1.5 hours it is not profitable for me to go home, it is traditionally I went for coffee to a well-known American pub, I used this time to partially write this report, for a moment of reflection and purification of thoughts. And a lot of thoughts are swirling in my head right now. Tomorrow I'm in for another crazy day, with my bullies, I feel a little excited before Alex's first class in a new place. I'm hopeful, I'd love for him to find some cool positive therapists there.

If this is the case , the place may become his second home for the next 9 years (not that I should give it to the boarding school, but we are considering this institution as a possible primary school for him). Currently we have 1000 questions for the lady who will work with him tomorrow I will probably sleep badly this night, at night it is always like I am waiting for something. On the other hand, I am waiting for confirmation of admission to studies, although it is only a formality and for the schedule of reunions. I feel a bit like a teenager who is just starting her adventure with an adult, life but it's good in life you have to get excited about good times, have close people and their support with you, for me such people are my husband and children, standing in the queue at the post office I realized that I will finish my studies when Wiktor finishes kindergarten .

Funny scenarios are written by ours, life I, despite my 36 years, could share my experiences with several people. Anyway, history likes to repeat itself when I went to high school, my parents and the youngest sister of my dad decided to make up for the lack of education and went to high school together, dad decided to take this step because he needed it to work, mom to keep him company, he always liked to learn after her, I was always interested in many things and that's why it was difficult for me to choose the right studies. It's a shame to waste your life by limiting yourself to just one thing.

And how did that day go? Lazily or rather actively at full speed? We are about to go home to our guys, the kids go to bed and I will still put dinner for tomorrow, because when the children come back that the school is me, Alex I Wiko will be in classes with wwr, and Adrian if he can do it on duty but I can hard see his tomorrow's return to work because he looks really badly 😞.

I greet you strongly

Patrycja

---

POLSKI :

---

Dziś dzień upłynął mi pod znakiem zamykania tematów na które zwykle brakuje mi czasu. Ostatnie dni spędzałam w łóżku, obustronne zapalenie uszu i zapalenie zatoki szczękowej dały mi do wiwatu. Od czwartku do soboty męczyłam się z gorączką, wczoraj jeszcze korzystałam z wolnego od szkoły, ale już nieco trzeba się było poruszać bo choróbsko dopadło już męża, który wcześniej opiekował się mną gdy czułam się najgorzej. Więc teraz on musi trochę wypocząć, żeby przepędzić chorobę. Powiem wam, że dostanie się do lekarza, jest ostatnio mega problematyczne mi to zajęło kilka dni mimo, że na wizytę szłam w ramach abonamentu w prywatnej placówce. Aby dostać się obecnie do internisty musiałam najpierw skorzystać z wizyty online za każdym razem gdy wchodziłam na portal by sprawdzić dostępność okazywało się, że czeka jeszcze ponad 16-24 osób a wizyty on line są od 6-24 mimo to ciągle było na nich pełne obłożenie .

Wizyta online trwała z 2 minuty i dowiedziałam się tego co sama wiedziałam od dawna, że lekarz musi mnie zbadać w placówce, na szczęście lekarz wystawił mi skierowanie do internisty di którego udało mi się zapisać jeszcze na ten sam wieczór. Lekarz w gabinecie był już bardzo profesjonalny dokładnie mnie przepadł , rozpisał szereg zaleceń i listę lekarstw. Po rozpoczęciu kuracji zaczęłam gorączkować, ale główne objawy zaczęły powoli ustępować, widocznie aby poczuć się lepiej trzeba było najpierw się trochę rozłożyć.

Wracając do dnia dzisiejszego rano odprowadziłam Alexa do przedszkola, starszaki poszliśmy do szkoły sami, a Wiko że jest jeszcze nie doleczony został grzecznie z tatom w domku, gdy wróciłam zrobiłam lekkie śniadanie chwilę odpoczęłam bo choroba jeszcze nie odpuściła i niestety przez osłabienie szybko się męczę. No ale nie ma, że boli bo jutro Alex rozpoczyna wczesne wspomaganie rozwoju w nowym miejscu więc musiałam iść odebrać jego dokumenty z ze starego przedszkola, które jest w remoncie. Wiktor miał ochotę się przewietrzyć więc zabrałam go ze sobą, żeby małżonek mógł trochę odpocząć. Gdy załatwiliśmy odbiór dokumentów, wybraliśmy się na zakupy, na liście do odhaczenie ważnych spraw, była wysyłka mojego świadectwa maturalnego na uczelnie i wizyta u adwokata, który prowadzi sprawę męża ( musiałam donieść akt urodzenia męża).

Zakupy zrobiliśmy sprawnie, poczta była w centrum handlowym w którym byliśmy na zakupach. Pani w okienku obsługiwała bardzo opieszale, po czym nagle opłaciła roletę, bo musiałam coś załatwić z listonoszem ( spoko rozumiem, jest jedną kobieta i sama ogarnia, nie rozdwoi się) po około pół godziny z kantorka wyszedł zdegustowany listonosz , nastroje wśród osób oczekujących też były mocno napięte. Ja powiem szczerze, że sama się już zirytowałam a zwykle mam dużą dozę cierpliwości minęło kolejne 15 minut i nic Pani dalej siedziała za spuszczoną roletą jak by zapomniała, że przerwa jest dopiero za 2 godziny. W końcu nie wytrzymałam zapukałam do okienka ( byłam z 2.5 latkiem więc jego cierpliwość była już też mocno nadszarpnięta) spytałam czy Pani pamięta, że jest w pracy, bo tu się tworzy olbrzymia kolejka.

Oburzona Pani wyskoczyła z kanciapy z naburmuszoną miną i wykrzyczała, że musiałam zeskanować 30 listów, że to bardzo ważne, po czym trzasnęła drzwiami i po 5 minutach otworzyła łaskawie okienko i zaczęła obsługiwać kolejkowiczów. Potem już jakoś to wszystko nabrało tempa i po około 15 minutach zostałam obsłużona i mogłam lecieć dalej ogarniać swoje sprawy. Z centrum handlowego do Pani adwokat dojechałam w 10 minut, tu sprawę załatwiłam ekspresowo, oddałam niezbędny dokument i pojechaliście z Wiktorem po Alexa już i tak byłam spóźniona, bo obiecałem mu, że szybko po niego przyjadę no ale to tylko 20 minut, a on na szczęście nie ma jeszcze poczucia czasu. W sumie to na miejscu i tak czekałam, aż skończy tworzyć jakąś pracę w międzyczasie słuchając od Pań, że całkiem odmieniony Alex wrócił po turnusie rehabilitacyjnym. Miło było tęgi słuchać to zdecydowanie najprzyjemniejsza chwila z dzisiejszego dnia  Alex włożył ogrom pracy w ćwiczenia i zrobił wspaniałe postępy, ale tylko my i on wiemy jak dużo trudu musiałbym włożyć w coś co zdrowy dzieciom przychodzi od tak bez najmniejszego problemu.

Po powrocie z przedszkola czekał na nas obiad, kochany mąż przerobił niedzielny rosół na ulubioną zupe Alexa ( czyli pomidorową) , muszę przyznać, że wyszła mu bardzo dobra. Po obiadku miałam odrobinę luzu, pomogłam Sarze przyszyć sprawności do jej munduru zuchowego po czym zawiozłam ją ma zbiórkę, jako że zbiórka trwa 1.5 godziny nie opłaca mi się wracać do domu, to tradycyjnie zajechałam na kawę do pewnej znanej amerykańskiej knajpy, ten czas wykorzystałam, na częściowe napisanie tej relacji, na chwilę zadumy i oczyszczenie myśli. A myśli sporo kłębi się obecnie e mojej głowie. Jutro czeka mnie kolejny szalony dzień, z moimi łobuzami, czuję lekką ekscytacja przed pierwszymi zajęciami Alexa w nowym miejscu. Jestem pełną nadziei, bardzo bym chciała, żeby trafił tam na fajnych pozytywnych terapeutów.

Jeśli tak będzie yo miejsce może się stać jego drugim domem na kolejne 9 lat( nie żebym miała go dać do internatu, ale rozważamy tą placówkę jako ewentualną szkołę podstawową dla niego). Obecnie mamy 1000 pytań do Pani, która jutro będzie z nim pracować pewnie będę źle spać tej, nocy zawsze tak jest jak na coś mocno czekam. Z drugie strony czekam na potwierdzenie przyjęcia na studia, choć to tylko formalność no i na harmonogram zjazdów. Czuję się trochę jak nastolatką, która dopiero zaczyna swoją przygodę z dorosłym, życiem ale to dobrze w życiu trzeba się ekscytować dobrymi chwilami, mieć przy sobie bliskich ludzi i ich wsparcie, dla mnie takimi osobami są mój mąż o dzieci, stojąc w kolejce na pocztę uświadomiłam sobie, że studia będę kończyć gdy Wiktor będzie kończyć przedszkole .

Zabawne scenariusze pisze nasze, życie ja mimo swoich 36 lat mogła bym swoimi doświadczenia obdzielić kilka osób . Zresztą historia lubi się powtarza gdy chodziłam do liceum, moi rodzice i najmłodsza siostra mojego taty postanowili nadrobić braki w edukacji i chodzili razem do liceum, tata zdecydował się na ten krok bo było mu to potrzebne do pracy, mama żeby dotrzymać mu towarzystwa, on zawsze lubiła się uczyć mam to po niej, zawsze interesowało mnie wiele rzeczy i dlatego ciężko mi było wybrać odpowiednie studia. Szkoda marnować życie ograniczając się do robienia tylko jednej rzeczy.

A wam jak minął ten dzień ? Leniwie czy raczej aktywnie na pełnych obrotach? Zaraz wracamy do domu do naszych chłopaków, dzieciaki idą spać a ja jeszcze wstawię obiad na jutro, bo jak dzieci wrócą że szkoły to ja, Alex I Wiko będziemy na zajęciach z wwr, a Adrian jeśli da radę to na służbie ale ciężko widzę jego jutrzejszy powrót do pracy bo wgląda naprawdę kiepsko 😞.

Pozdrawiam was mocno

Patrycja