Scary Story ; Liberation Korkunç bir Hikaye ; Kurtuluş ( ENG-TR )

Hello Friends,

His adventure had begun in a cold winter. He wanted to get away from everyone. The people he talked to always wanted to take advantage of him. He no longer trusted anyone. He just wanted to go. Walk and walk away. By surrendering himself to a completely different world, he made an effort to be in a new life.

Selam Dostlarım,

Macerası soğuk bir kış mevsiminde başlamıştı. Herkesten uzaklaşmak istiyordu. Konuştuğu insanlar, sürekli kendisinden faydalanmak istedi. Artık kimseye güveni kalmamıştı. Sadece gitmek istiyordu. Yürümek ve uzaklaşmak. Bambaşka bir dünyaya kendisini teslim ederek, yeni bir hayatın içinde olmak için çaba sarf etti.

Kaynak

Sindi, who attended the graduation ceremony organized by her friend groups two months ago, wore her favorite red dress that night. The ceremony was held in a large two-story hall. "Welcome to Betefon School Graduation Ceremony" was written on the entrance door of the hall. He entered the hall. The ceremony was held downstairs. As he descended the stairs of the lower floor, the brightness of the spotlights was reflected on him, almost radiating light.

Bundan iki ay önce, arkadaş gruplarının düzenlemiş olduğu mezuniyet törenine katılan Sindi, o gece en sevdiği kırmızı tuvalet elbisesini giymişti. Tören iki katlı büyük bir salonda gerçekleşiyordu. Salonun giriş kapısında , "Betefon Okulu Mezuniyet Törenine Hoş geldiniz " yazıyordu. Salonun kapısından içeri girdi. Tören alt katta yapılıyordu. Alt katın merdivenlerinden inerken, spot ışıklarının yaydığı parlaklık kendisine yansımış, etrafa adete ışık saçıyordu.

The lower floor consisted of a large hall that could comfortably accommodate about 35 people. There were tables covered with a long single white sheet, arranged in a messy place. There were snacks on the tables that everyone could eat, on white plastic plates and in which cakes were served. At the head of the tables were their friends and friends who were dressed very elegantly and beautifully for that night. He approached them and greeted them. They also got involved in a short conversation together.

Alt kat, yaklaşık 35 kişinin rahatlıkla dolaşabileceği geniş bir salondan oluşuyordu. Etrafa dağınık bir şekilde yerleştirilen uzun tek kişilik beyaz bir çarşafla kaplı masalar vardı. Masaların üzerinde herkesin yiyebileceği, beyaz plastik tabakların olduğu ve içinde kuru pastaların ikram edildiği atıştırmalıklar vardı. Masaların başında o geceye özel son derece şık ve güzel giyinen arkadaşları ve dostları bulunuyordu. Onların yanına yaklaşarak selam verdi. Onlarda birlikte kısa sohbete dahil oldu.

George Michael's song "Careles Whisper" was playing at this beautiful graduation ceremony. Then there was a loud noise and a scream. This sound was coming from the kitchen area. Screams were raised and girls appeared, who were moving towards the hall with fearful and worried eyes. There were traces of blood on the girls' clothes. Everyone who saw their friends in this state began to fear and run away. Things got mixed up in an instant. Everyone was worried about saving their lives. Just then, a person wearing a black outfit and a cap with a lion's head on his head began to swing his long pointed knives in both hands from right to left. There was a moment when glasses, tables, and people were being tossed around. The person who tried to injure the people he had caught his eye had locked all the doors of the ceremony area. As if what he had done was not enough, he spilled the gas can in his hand. He set the place on fire with the lighter in his hand. Everyone was now on the verge of death, looking for a way to escape with panic-stricken eyes.

Bu güzel mezuniyet töreninde, George Michael'ın "Careles Whisper" şarkısı çalıyordu. Ardından gürültülü bir ses ve çığlık duyuldu. Bu ses mutfak bölümünden geliyordu. Çığlıklar yükselmiş, korku ve endişeli gözlerle salona doğru hareketlenen kızlar göründü. Kızların kıyafetlerinde kan izleri bulunuyordu. Arkadaşlarını bu halde gören herkes korkmaya ve kaçmaya başladı. Ortalık bir anda karıştı. Herkes canını kurtarmanın derdine düşmüştü. Tam o sırada üzerinde simsiyah kıyafet ve kafasında aslan başlıklı bir kasket bulunan bir kişi iki elinde bulunan uzun sivri bıçaklarını sağa sola doğru savurmaya başladı. Bardakların, masaların ve insanların sağa sola savrulduğu bir an yaşanıyordu. Gözüne kestirdiği kişileri yaralamaya çalışan kişi, tören alanının tüm kapılarını kilitlemişti. Yaptıkları yetmiyormuş gibi, elindeki benzin bidonunu etrafa döktü. Elindeki çakmakla ortalığı ateşe verdi. Artık herkes, ölümün eşiğine gelmiş, panik dolu gözlerle kaçmanın yolunu arıyordu.

Sindi could not recover herself from this terrible event she had experienced months ago, and her psychology was broken. He was slowly recovering from his fearful scenes on Sindi, who had been under treatment for days. Sindi, who broke the window of the hall and jumped down from a height of about 10 meters, is currently living in a wheelchair.

Sindi, aylar önce yaşamış olduğu bu korkunç olay karşısında kendini toparlayamamış, psikolojisi bozulmuştu. Günlerce tedavi altında tutulan Sindi üzerindeki korku dolu sahnelerini yavaş yavaş atlatıyordu. Olayda salonun camını kırıp, yaklaşık 10 metre yükseklikten aşağıya atlayan Sindi, şu anda tekerlekli sandalye de yaşamını sürdürüyor.

It was learned that this terrifying person grew up in an orphanage and was subjected to constant violence by the administrators. Robin, who lost his parents in a car accident at the age of 10, fell into an orphanage. The orphanage was right next to the Betefon Private School. Seeing students going to school every day, Robin was very jealous of them. In fact, all the students had seen him go to school when he was abused by the orphanage administrators once or twice. Every night, as I lay in my double bed with rusty iron bunks, Robin would fall asleep with the anger he had built up inside.

Bu dehşete saçan kişinin, bir yetimhanede büyüdüğü ve yöneticiler tarafından sürekli şiddete maruz kaldığı öğrenildi. Daha 10 yaşında, bir trafik kazasında anne ve babasını kaybeden Robin, yetimhaneye düşmüştü. Yetimhane, Betefon Özel okulun hemen yanındaydı. Her gün öğrencilerin okula gittiğini gören Robin, onları çok kıskanıyordu. Hatta bir iki kez yetimhane yöneticileri tarafından şiddet gördüğü sırada tüm öğrenciler onu okula giderken görmüştü. Robin her gece iki katlı paslanmış demir ranzalı yatağımda yatarken, içinde biriktirdiği öfkesiyle uykuya dalıyordu.

Forgive me for getting you into a scary story this week. But I want to come up with good stories in the future. My love and respect to all of you.

Sizleri bu hafta korkunç bir hikayenin içine soktuğum için beni affedin. Ama ilerleyen zamanlarda güzel hikayelerle karşınıza çıkmak istiyorum. Hepinize sevgilerimi ve saygılarımı sunarım.