Fatih Özmen - Şirin'ye (Şiir Sözleri)

Ve mesajın geldi.. Son baharla kış arasına sıkışıp kalmış bir coğrafyaya..
Ardından sesin geldi.. Coğrafyadaki en soğuk kıta olan kalbime..
Bir anda gece ve gündüz yer değiştirdi.. Gelişin o kadar bilinmezdi ki.. Çözmeye çalıştıkça kayboldum benliğimde..
Sanki çok tanıdık gibiydi fotoğrafların.. Sanki seni bekliyordum bunca zamandır..
İlk sesini duymamla beraber.. Duygu denilen soyut nesneler.. Somut bir anlam kazanıyordu..
Seni tanıdığım o ilk an Hiç bitmesin istiyordum..
Yeşilime bir parça al rengi eklenirken tüm yaralarım iyileşiyordu..
Hayal edemediğim her şey gerçek oluyor.. Yok olmuş tüm duygular yeniden var oluyordu..
Her geçen gün yeni bir hayata gözlerimi açıyordum.. Her geçen gün seni görmek için uyandığımı düşünüyordum..
Bir anda tüm dünyam değişiyordu.. Ben ise değişmesine destek oluyordum..
Tereddütle yaklaştığım sesini tereddütsüz özlüyordum.. Yeniden sevgi diye bir duygunun olduğuna inanıyordum..
Okyanusun ortasında adı sen olan bir dala tutunuyor.. Limanım sen oluyordun,
Hayaline aşık olurken gerçeğinde yangın yerine dönüyordum...
Aşk denilen duygu gün yüzüne çıkarken
Sevgi denilen duygudan göğüs kafesim patlıyordu..
Mesafelere inancımı seninle kaybetmiştim..
Bağdat kadar uzaktaydın belki ama
Şah damarım kadar yanımdaydın..
Gözlerim sen dolu bakıyordu hayata..
Kalbim seceresini yırtıp atıyordu zamana..
Hiçbir şey unutmayan ben geçmişimle ilgili bir seni hatırlıyordum..
Özlüyordum;
Sadece fotoğraf karesinde gördüğüm bir Şirine’yi
Zorlanıyordum;
Her an yanında olmak isterken uzak kalmaktan
Belki biraz farklı gelecek ama Tutuluyordum;
Sesine, nefes alıp verişine, utangaçlığına…
Güveniyordum;
Siyah bir nehiri berraklaştıracak kalbine..
Ve seni seviyordum;
İçimden gelen ama kalemimden dökülemeyen kelimelerimle..