دانستنی‌هایی درباره‌ی شیرخشک

برای تغذیه‌ی شیر خوار بهترین انتخاب تغذیه با شیر مادر است، اما در مواردی که به دلایل گوناگون امکان این امر وجود ندارد، در سال اول زندگی نیاز به تغذیه با شیر خشک وجود دارد.

شیرخشک‌های متنوعی در بازار وجود دارند که همه آنها به دلیل این که تحت نظر سازمان غذا و دارو تولید می‌شوند، استاندارد هستند و بستگی به نیاز شیرخوار تجویز می‌شوند.

اکثر شیر خشک‌های موجود در بازار از شیر گاو تهیه می شوند که حدود ۸۰ درصد فروش بازار را تولید می‌کند. شیر گاو ماده اصلی این شیر خشک‌ها را تشکیل می‌دهد.

از آنجا که شیر گاو برای شیرخوار زیر یک سال مناسب نیست باید تغییرات زیادی روی آن اعمال شود. اول اینکه با دادن حرارت مناسب، پروتئین شیر گاو را طوری تغییر می‌دهند که برای شیرخوار انسان قابل هضم باشد. بعد نیز به آن مقدار معینی لاکتوز اضافه می‌کنند، تا با لاکتوز موجود در شیر مادر برابر شود. سپس چربی‌های آن را حذف کرده و به جای آن چربی نباتی و یا چربی‌هایی را اضافه می‌کنند که قابلیت هضم برای شیرخوار را داشته باشد.

به شیرخشک‌های تهیه شده از شیر گاو آهن اضافه می‌کنند. همانطور که در پست قبل گفته شد شیر گاو هم به دلیل منابع کم آهن و ویتامینC و هم بدلیل افزایش دفع آهن از طریق ایجاد التهاب در روده‌‌ی شیرخوار، نمی‌تواند تامین کننده‌ی آهن مورد نیاز برای شیرخوار باشد و بنابراین طبق توصیه متخصصان کودکان، شیرخوارانی که از شیر خشک استفاده می‌کنند، یا فقط بخشی از تغذیه شان از شیر مادر تأمین می‌شود، از بدو تولد تا یک سالگی باید شیر خشکی را مصرف کنند که از نظر آهن غنی شده باشد.همچنین بهتر است به کودکانی که از شیر خشک استفاده می‌کنند، بعد از شروع رژیم غذایی از غلات غنی شده با آهن، گوشت و زرده تخم‌مرغ که دارای آهن بسیار زیادی هستند، استفاده کرد.

از مصرف شیر خشک های بدون آهن باید اجتناب شود زیرا که این انواع، فاقد آهن مورد نیاز برای شیرخوار هستند و ممکن است باعث عدم رشد و تکامل کافی شیرخوار شوند.

نگرانی که در مورد وجود آهن اضاف در شیر خشک، از نظر ایجاد یبوست برای شیرخوار، در بعضی مادران وجود دارد، بی مورد است چراکه وجود آهن در این مقادیر اندک در شیر خشک نمی‌تواند باعث ایجاد یبوست در شیرخوار شود.

بیشتر شیرخشک‌ها دارای اسیدهای چربی هستند که برای رشد و تکامل تکامل مغز و چشم شیرخوار اهمیت زیادی دارد.

برای شیرخوارانی که دچار حساسیت غذای هستند، از انواع خاصی از شیرخشک های هیدرولیز شده یا کاهنده حساسیت استفاده می‌شود.

نوع مخصوصی از شیرخشک به نام شیر سوی در بازار وجود دارد که پروتئین آن سویا و قند موجود در آن گلوکز یا سوکروز است و با شیر خشک معمولی تفاوت دارد، این شیرخشک معمولاً برای بچه‌هایی استفاده می‌شود که قادر به هضم قند شیر یا لاکتوز نیستند. بسیاری از بچه ها در دوره کوتاهی به خصوص به دنبال ابتلا به اسهال که باعث از بین رفتن آنزیم‌های هضمی ساول‌های پوششی روده می‌شود، ممکن است دچار عدم تحمل لاکتوز شوند. در این صورت استفاده از این شیرخشک برای مدت کوتاه توصیه می‌شود.

بعضی از شیرخواران نسبت به پروتئین شیر گاو حساسیت دارند به همین دلیل در این گونه موارد باید از شیر خشک مخصوص استفاده شود.

اخیرا در ترکیب بیشتر شیرخشک‌ها باکتری‌هایی به نام پروبیوتیک یا باکتری‌های دوست اضافه می‌کنند، که به وسیله وجود این باکتری‌ها دستگاه گوارش می‌‌تواند تقویت شود. این باکتری‌ها در بسیاری از مواد غذایی وجود دارند و وجود آن‌ها در دستگاه گوارش باعث حفظ سلامت مخاط روده در مقابل باکتری های بیماری‌زا می‌شود.

شیرخشک‌های اختصاصی برای بچه‌هایی که مبتلا به اختلالات یا بیماری‌های خاصی هستند نیز تولید شده است. همچنین بچه های نارس با توجه به تفاوت نیازهای غذایی‌شان از شیرخشک‌های مخصوص بچه های نارس، استفاده می‌کنند.