Ερωμένη από άλλη εποχή....

Μετά το Πασχαλινό μας διάλειμμα για καταχρήσεις ήρθε η ώρα της επιστροφής στην πραγματικότητα....
Μιας πραγματικότητα που κρύβει βαρετές συνήθειες αλλά και "δημιουργικές αγγαρείες"....
Μια τέτοια ήταν και για εμένα σήμερα η λεμονιά της κυρά Μαρίας.... Μια ξεχασμένη λεμονιά που περίμενε καρτερικά την περιποίηση της , η οποία είχε χρόνια να φανεί....
10 χρόνια...
Όσα και τα χρόνια που είχε φύγει το στήριγμα της κυρά Μαρίας , ο Αριστείδης της που για όλα είχε τον τρόπο του να τα φέρει βόλτα....

Το βάρος στην άκρη του πριονιού μου λοιπόν ήταν τεράστιο....
Έπρεπε να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης της κυρά Μαρίας ώστε να περιποιηθώ την μικρή ερωμένη του Αριστείδη...
Κάθε κλαδί που ακουμπούσα ένιωθα να μου μιλάει , να μου ψιθυρίζει όλα τα μυστικά που ήξερε για τον Αριστείδη...
Με ταξίδεψε , με παρέσυρε , με μάγεψε και το αποτέλεσμα δεν κατάλαβα πως έγινε...
Η μικρή ερωμένη του Αριστείδη έστεκε εκεί μπροστά μου πλέον με άλλη λάμψη , με άλλον αέρα...
Έτοιμη να σαγηνέψει τον επόμενο ταξιδιώτη...

Καλή τύχη μικρή ερωμένη...