အျပင္ကေန ျပန္ေရာက္ခါစမို႔ ပင္ပန္းတာနဲ႔ အိမ္ယာေလးေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး လွန္ၿပီး ဖုန္းေလးကိုင္ၿပီး onlineေလး တက္မလို႔လုပ္လိုက္တယ္။ ခဏေတာ့ တက္လိုက္ပါတယ္။ ခဏအၾကာမွာ အိမ္ေရွ႕မွာ ေငြဖလားေခါက္သံနဲ႔ အတူ စုေပါင္မဟာဘုံကထိန္ ပေဒသာပင္ စည္းရန္အတြက္ အလွဴခံပါတယ္ခင္ဗ်ာဆိုတဲ့ အသံေလးပါ ကပ္ပါလာတယ္။ အေမက ေငြငါးေထာင္ လွဴလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္ကေန အသာၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္သူေတြလည္း မွတ္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ကိုယ္လိုရြယ္တူ လူငယ္ေလးတစ္သိုက္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ထြက္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္ခဲ့ေပးဖို႔ေျပာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အက်ႌျဖဴေလး ေကာက္ဝတ္ၿပီး အလွဴခံထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္က ရပ္ကြက္အစမွာဆိုေတာ့ ေသခ်ာတယ္ တစ္ရပ္ကြက္လံုး ပတ္ရမယ္ဆိုတာ။ ဒါေပမဲ့ အဖြဲထဲ လူတစ္ေယာက္ေျပာတာကေတာ့ ရပ္ကြက္ကို ေလးပိုင္းပိုင္းထားတယ္တဲ့ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အနည္းငယ္သက္သာသြားတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ေမ့သြားတယ္ဗ်။ အလွဴခံၿပီး ရလာတဲ့ အလွဴေငြေတြကို ဘယ္လိုလွဴၿပီး ကထိန္လုပ္မလဲဆိုတာကို ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတယ္။ ဒီႏွစ္ကထိန္က နည္းနည္းထူးတယ္ဗ်။ ဘာလိုလဲဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သံုးေက်ာင္းအတြက္ လုပ္မွာပါ။ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း သံုးေက်ာင္းလံုးမွာ ကိုယ္စီ ကထိန္အလွဴရွင္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္အမည္နဲ႔ ပေဒသာပင္တစ္ခုစီ အလွဴဝင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴခံတာ ေစာၿပီး အလွဴခံၾကရတာေပါ့။ ရလာတဲ့ အလွဴေငြေတြကို ၃ပံုအညီအမၽွပံုၿပီး ေက်ာင္းသံုးေက်ာင္းကို ပေဒသာပင္ တစ္ခုစီ ပို႔ေပးမွာပါ။
ဘာလို႔သံုးေက်ာင္း ျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ေျပာရအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အရင္က ရြာမွာေနတာ။ ေနျပည္ေတာ္စီမံကိန္းမွာ Hotel Zoneနဲ႔ မလြတ္လို႔ ေျပာင္းေရြ႕ေပးခဲ့ရတာ။ တစ္ရြာလံုး လူေကာ တိရစၧာန္ေကာ အိမ္ယာေတြေကာ အားလံုး ေျပာင္းေရြ႕သြားေပမဲ့ က်န္ခဲ့တာကေတာ့ ရြာဦး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပါ။ ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ Hotel Zoneႀကီးေတြရဲ႕ ေနာက္ေက်ာ တစ္ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရြာဦးဆရာေတာ္ သတင္းသံုးေနတဲ့ ရြာဦးေက်ာင္းေလး ရွိေနတယ္။ ေျပာင္းေရြ႕လာေတာ့လည္း အရမ္းကံေကာင္းတယ္ပဲ ေျပာရမလားပဲ။ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ရွိေနတယ္။ ရြာဦးေက်ာင္း ခုေနာက္ပိုင္းမွာ သြားလာ ဥပုပ္ေဆာက္တည္မႈေတြ နည္းသြားေပမဲ့ ရြာကလူေတြအတြက္ သီလေပးဖို႔ ဘုရားေက်ာင္းကန္တက္ဖို႔ ဘုန္းေက်ာင္းေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းက အနားမွာ အရန္သင့္ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရြာဦးေက်ာင္းထိေအာင္ မသြားလာႏိုင္တဲ့ သက္ႀကီးဘိုးဘြားေတြကေတာ့ အနီးနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းမွာပဲ သီလခံၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေက်ာင္း သံုးေက်ာင္းလံုးကို ဒီႏွစ္ေတာ့ ကထိန္အလွဴေလးေတြ သြားဝင္ၾကမယ္ဆိုၿပီး လူႀကီးေတြ တိုင္ပင္ျဖစ္တယ္ ထင္ပါတယ္။
အလွဴခံဘက္ကို တစ္ခ်က္ျပန္သြားမယ္ဗ်ာ။ တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္၊ တစ္အိမ္ဝင္ တစ္အိမ္ထြက္နဲ႔ ေငြဖလားေလးထဲကို ေက်ာက္စလစ္ခဲ ေသးေသးသန္႔သန္႔ေလးေတြ ထည့္ၿပီး လိုက္လံအလွဴခံေနၾကတဲ့ လူတစ္စု။ ဆန္အိတ္ ထမ္းတဲ့သူက ထမ္း၊ ပေဒသာပင္အတြက္ အလွဴပစၥည့္ထည့္လွဴသူေတြရဲ႕ အလွဴပစၥည္းေတြကို ကိုင္တဲ့သူေတြက ကိုင္၊ ေငြဖလား ေခါက္သူေတြက ေခါက္၊ ေဆာ္ၾသ ေအာ္ဟစ္သူက ေအာ္၊ အလွဴရွင္ စာရင္း မွတ္တမ္းတင္သူက မွတ္တမ္းတင္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ပီတိျဖစ္စလာေလးေတြေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေခြးဆိုးတဲ့အိမ္ေတြဆို ေခြးလိုက္ဆြဲလို႔ ေျပးခဲ့ရေသးတယ္ဗ်ာ။ အခ်င္းခ်င္းေတြ စေနာက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ လမ္းေလၽွာက္လာခဲ့တာမို႔ ေျခေထာက္ ေညာက္းလို႔ ေညာင္းမွန္းေတာင္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ရပ္ကြက္ကလည္း ကိုယ့္အရပ္သားေတြမို႔လား မသိဘူးဗ်ာ ထည့္လိုက္ၾကတာဗ်ာ အားရစရာပါ။ တစ္ေက်ာင္းကို ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းလွဴတဲ့သူေတြနဲ႔ တက္ႏိုင္သေလာက္ လွဴတဲ့သူနဲ႔ အလွဴအတန္းမွာ ရက္ေရာလိုက္ၾကတာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ခ်ိန္က ရြာသားေတြေလ။ ရြာဓေလ့၊ စရိုက္ေလးေတြဆိုတာ ေသမွေပ်ာက္တဲ့အမ်ိဳး။ ခုထိရြာ ဓေလ့က မေပ်ာက္ေသးဘူးေလ။ ၿမိဳ႕ေပ်ာ္ေနေနရေပမဲ့ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ရြာကလိုပဲ ေခၚေဝၚသံုးႏႈန္းေတြနဲ႔ပဲ။ ေခၚေဝၚၾကတာေပါ့။ ဘႀကီးတန္ဘႀကီး၊ ဦးရီးတန္ဦးရီ၊ အရီးတန္အရီး ေခၚေဝၚၿပီး အလွဴခံပါဗ်ိဳ႕လို႔ ေခၚၿပီး အလွဴခံၾကတာေပါ့။ ေငြေၾကးမရွိ မခ်မ္းသာေပမဲ့ သူတို႔ရွိတဲ့ ၁၀၀/၂၀၀ေလးကို ထည့္ျဖစ္ေအာင္ ထည့္လိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ေတြ တစ္ေယာက္တည္း လွဴလို႔မရဘူး။ စုေပါင္းၿပီး လွဴမွ သူတို႔အလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။
ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ သူေဌးေတြ၊ တိုက္အႀကီးႀကီေတြ ေဆာက္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲကို လာေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခၚတာေတာ့ ရြာခံမဟုတ္ေတာ့ ေဘးဧည့္သည္လို႔ ေခၚတာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေဘးဧည့္သည္ေတြကေတာ့ သူတို႔လည္း ဒီရပ္ကြက္မွာ ေနတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဒီရက္ကြက္ အလွဴကို ထည့္ဝင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အလွဴခံသံၾကားေတာ့ အိမ္ထဲဝင္သြားၾကတယ္။ လွဴရန္သြားယူတယ္ အမွတ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ခဲ့တယ္။ ျပန္ထြက္မလာၾကဘူးေပါ့။ သူတို႔က ဆင္းရဲေနတဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူး တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနေနတဲ့သူေတြေပါ့။ ၾကာေတာ့ ကိုယ့္အသိမွ မဟုတ္ရင္ အိမ္ႀကီးအိုးႀကီးေတြေရွ႕ ေငြဖလား မေခါက္ရဲေတာ့ဘူး။ ကန္ေတာ့ဆြမ္းဆိုတဲ့ စကားေလးေတာင္ ျပန္ေဖာ္မရတဲ့ အိမ္ႀကီးေတြ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္မွာ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးပါလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အလွဴခံေတြေလ ကိုယ္အလုပ္ကိုယ္ေတာ့ ၿပီးေအာင္ လုပ္ရမွာပဲေလ။ ကိုယ္အလုပ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ဆိုတာထက္ အလွဴခံေတြရဲ႕ အလုပ္ကို ေျပာရမွာပဲ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း လွဴလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အလွဴကို အမ်ားအလွဴျဖစ္ေအာင္ အလွဴအက်ိဳးေဆာင္ေပးရမွာ အလွဴခံေတြရဲ႕ အလုပ္ပဲေလ။
ညေနေစာင္းလည္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပိုင္းက အိမ္ေတြ ကုန္သြားတယ္။ တာဝန္ေဆြ ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အလွဴခံဌာနရွိရာကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဌာနေရာက္ေတာ့ အျခားအဖြဲေတြလည္း ေရာက္ေနၿပီ။ ရလာတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ အလွဴမွတ္တမ္းစာရင္းေတြကို စစ္ၿပီး စာရင္ေတြ သြင္းေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စာရင္စစ္ၿပီး သြင္းလိုက္ၾကတယ္။ အားလံုးေပါင္းၿပီး တြက္ခ်က္လိုက္ေတာ့ အထိုက္အေလၽွာက္ အလွဴေငြကို ရလိုက္တယ္ဆိုတာကို အလွဴခံဌာနက ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေငြပမာဏက ေၾကာ္ညာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အလွဴခံဌာနက ဧည့္ခံထားတဲ့လက္ဖက္ဝိုင္းေတြ အေအးေတြ ဝိုင္းစားေသာက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ကထိန္ခင္းတယ္ဆိုတာ အလွဴထဲမွာ အမြန္ျမတ္ဆံုးလို႔ လူႀကီးေတြက ေျပာဖူးတယ္။ ဒါဆို ကထိန္အတြက္ လုပ္အားေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တာပါလားလို႔ အိမ္အျပန္လာမွာ အေတြးေလးေတြနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ညေရာက္ေတာ့ လူက ခႏၵာကိုယ္ေတြ ကိုက္ခဲလာတယ္ အားေတြကုန္လာသလိုပဲ။ ေျခေထာက္ေတြ ေတာင့္လာတယ္။ ေညာင္းလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မၿငီးခဲ့ဘူး။
စိတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခြန္အားအနည္းငယ္ကို စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္မွာ ပေဒသာပင္ စည္းခဲတယ္လို႔ မွတ္ယူလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ။
Thanks for using eSteem!
Your post has been voted as a part of eSteem encouragement program. Keep up the good work! Install Android, iOS Mobile app or Windows, Mac, Linux Surfer app, if you haven't already!
Learn more: https://esteem.app
Join our discord: https://discord.gg/8eHupPq
Hi, @kyawzinwin14!
You just got a 0.25% upvote from SteemPlus!
To get higher upvotes, earn more SteemPlus Points (SPP). On your Steemit wallet, check your SPP balance and click on "How to earn SPP?" to find out all the ways to earn.
If you're not using SteemPlus yet, please check our last posts in here to see the many ways in which SteemPlus can improve your Steem experience on Steemit and Busy.