တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕တရားစီရင္မႈတစ္ခုဟာ သိပ္နာမည္ႀကီးပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ေခါင္းေလးပဲေဖာ္ထားၿပီး လည္ပင္းေအာက္ပိုင္းကို ေျမႀကီးထဲျမႇဳပ္ထားၿပီးေတာ့ ေပၚေနတဲ့ ဦးေခါင္း ေပၚကို ေရစက္ေလးတစ္စက္ခ်င္း တစ္ခ်င္း ခ်ၿပီး သတ္တဲ့နည္းေပါ့။
ေရစက္ေလးတစ္စက္ခ်င္းခ်ၿပီး သတ္သတဲ့။
ရယ္စရာေတာ့ ေကာင္းသား။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေရစက္ေလးေတြဟာ အစပိုင္းမွာ သိပ္ၿပီး မသိသာေပမယ့္ နာရီမ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါ အက်ဥ္းသားအတြက္ အဲ့ဒီေရစက္ေလးတစ္စက္က်ရင္ ဦးေခါင္းကို ခပ္ႀကီးႀကီး တူႀကီးနဲ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္း ထုေနသလိုခံစားရလြန္းလို႔ အက်ဥ္းသားဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို သတ္ေပးပါေတာ့လို႔ သနားစဖြယ္ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ရတဲ့အထိပဲ တဲ့..။
အထီးက်န္ျခင္းထဲမွာမွ အာ႐ံုတစ္ခုထဲမွာပဲ နာက်င္ေစၿပီး ေသးငယ္တဲ့ ႏွိပ္စက္မႈကို အခ်ိန္အၾကာႀကီး ခံစားေစတဲ့နည္းလို႔ပဲ သတ္မွတ္မိတယ္။
သိပ္ကို ရက္စက္တဲ့ ညႇင္းဆဲ ႏွိပ္စက္မႈမ်ိဳးေလ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထီးက်န္တဲ့ ေဝဒနာဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား နာက်င္ဖြယ္ ေကာင္းလိုက္သလဲ။
လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကေန အဖယ္ခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အထီးက်န္လိုက္မလဲ။
( လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ႐ွာေဖြၾကဖို႔ လူ႔ပတ္ဝန္းကေန ဖယ္ခြာသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕က လႊဲလို႔ေပါ့ေလ)
တစ္ေနကုန္ေနလို႔ စကားေျပာစရာလူမ႐ွိ။ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေျပာလို႔မရ ကိုယ့္အေတြးကို မွ်ေဝလို႔မရ တျခားလူေတြအေၾကာင္းကို နားေထာင္လို႔မရနဲ႔ အေတာ္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဘဝမ်ိဳးေလ။
လူေတြနဲ႔ ေဝးကြာလာတဲ့အခါ လူအမ်ားက ရယ္ေမာေနၾကတဲ့ ရယ္သံေတြဟာ သူ႔ႏွလံုးသားမွာ စိုက္တဲ့ဓားေတြပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။သူမရယ္ေမာႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
အဲ့ဒီအခါ အဲ့ဒီအထီးက်န္လူသားဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်လာရင္း ဝမ္းနည္းအားငယ္မႈနဲ႔အတူ တျဖည္းျဖည္း ခြန္အားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့လာရင္း တမလြန္ကိုသာ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ စဥ္းစားေတာ့မွာပဲေလ..။
အသက္႐ွဴေနေပမယ့္ အသက္႐ွင္တယ္လို႔ ေခၚလို႔မရတဲ့ဘဝ၊ေသခ်င္ေပမယ့္ အသက္မထြက္ေသးတဲ့ ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္မႈမ်ိဳးေပါ့..။
အခ်ိဳ႕ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ႏွစ္ခ်ီၿပီး အၾကာႀကီး တိုက္ပိတ္ခံရၿပီးတဲ့အခါ စိတ္ေဖာက္ျပန္ ႐ူးသြပ္သြားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလိုက္သတဲ့။
ဒါဟာ အထီးက်န္ျခင္းေဝဒနာအတြက္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ႐ွာေဖြျခင္းပဲေပါ့။
အခု တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ တရားစီရင္မႈကေတာ့ ႐ွင္ခြင့္မရ ေသခြင့္မရ တဲ့ ေဝဒနာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ညႇင္းသတ္ပစ္လိုက္ျခင္းမ်ိဳးေလ...
ဘယ္ေလာက္မ်ား ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းလိုက္သလဲ.....
I'm ATM. 