ႏို႔ခ်ိဴခ်ိဴ

ေရမေရာတဲ့ ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳ

မင္းအပ်ဳိႀကီး လင္လိုခ်င္ေနၿပီကြ…..
ဆိုေသာ ေဆးမႈတ္သမား ခင္လႈိင္ရဲ႕ တီးတိုး ေျပာစကားကို ၾကားလိုက္ရၿပီးကတည္းက ဖိုးခ်ဳိ နားထဲက မထြက္ေပ။
သူ႕အေခၚ မမျဖဴက အသက္ ၃၀ နီးပါး ရွိေနၿပီ ။ အပ်ဳိႀကီးဆိုတာေတာင္မွ အေတာ္ပင္ဟိုင္းေနၿပီဟု ေျပာရမည္ ။ မမျဖဴ က အေတာ္လွသည္ ။ အသားျဖဴ ျဖဴ ႏွင္႔ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ဗြီဒီယိုမင္းသမီးေတြလိုလွသည္ ။ အခ်ဳိးက်သည္။ သူ႕ကို ႀကိဳက္တဲ႕သူေတြ ရွိမွာပဲ ။ ဘာလို႕သူက မယူခဲ႕တာလဲ ဆိုေသာ အေတြးေတြက ဖိုးခ်ဳိ ေခါင္းထဲ မၾကာခဏ ေရာက္လာေနက်ေပါ႕…။
ဖိုးခ်ဳိ အသက္ ၂၀ ထဲေရာက္ေနၿပီ ။ မိန္းမေတြရဲ႕ အလွအပကို ခံစားတတ္ရုံမက ရြာမွာေနတုံးက ရြာလူႀကီးရရဲ႕ သမီးကိုပင္ ခိုးေျပးဖူးသည္ ။ သူ႕သမီးကို ေျခသလုံးအိမ္တိုင္ ဖိုးခ်ဳိနဲ႕ သေဘာမတူလို႕ အတင္းလိုက္ခြဲၿပီး သူ႕သမီးကို ၿမိဳ႕သို႕ ပို႕လိုက္သည္ ။ အသက္ ၁၉ ႏွစ္နဲ႕ ဖိုးခ်ဳိ တစ္ခုလပ္ ဘ၀ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေရာက္ခဲ႕ရသည္ ။
ရြာတြင္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ၿမိဳ႕သြားခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဖိုးခ်ဳိ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ဦးေလးက သူ၏ သူငယ္ခ်င္း ရန္ကုန္တြင္ ကားေဘာ္ဒီရုံ လုပ္ေနသူ ကိုစံေဖထံသို႕ စာေရးေပး လိုက္သည္။
လက္ရင္းတပည္႕လိုခ်င္ေနသူ ကိုစံေဖကလဲ ဖိုးခ်ဳိကို လိုလိုလားလား လက္ခံခဲ႕သည္ ။ ကိုစံေဖ႕ ဇနီး မခင္လွကလဲ တစ္ရြာထဲသား ဖိုခ်ဳိကို ခင္သည္ ။ ကိုစံေဖက ၿမိဳ႕တက္သြားတာ ၾကာၿပီမို႕ သိပ္မသိခဲ႕ေပမဲ႕ မခင္လွကိုေတာ့ ရြာမွာေနထဲက ဖိုးခ်ဳိ ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။
ကိုစံေဖတို႕ လင္မယားက ဖိုးခ်ဳိကို သူတို႕ႏွင့္ တစ္အိမ္ထဲ အတူ ေနထိုင္ေစခဲ႕သည္ ။ အိမ္မွာက ကိုစံေဖတို႕ လင္မယားႏွင့္ ကိုစံေဖ၏ ညီမ ဖိုးခ်ဳိအေခၚ မမျဖဴ ဟုဆိုေသာ ျဖဴျဖဴ စန္းတို႕သာ ရွိေလသည္ ။
ကိုစံေဖက ေဘာ္ဒီဆရာ ၀င္ေငြကေကာင္းေတာ့ ဇိမ္ခံရင္း ကေဇာ္သမား ျဖစ္လာခဲ႕ရသည္ ။ ၂၄ နာရီ ကိုစံေဖထံမွ အရက္နံ႕က မျပတ္ရေနတတ္သည္ ။ အခု ဖိုးခ်ဳိကလည္း ေရာက္လာၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ အလုပ္လဲ ႀကိဳးစား အပင္ပန္းလဲခံေလေသာ ဖိုးခ်ဳိကို အေတာ္ေလး မ်က္ႏွာလႊဲလို႕ ရေနေပၿပီ ။

ဒီေတာ့ ကိုစံေဖက ခါတိုင္းထက္ ပိုေသာက္လာသည္ ။ လက္ထဲမွာ ေငြကသီးေနေတာ့ မခင္လွကလဲ ကိုစံေဖကို မတား ။ သူကပင္ ၾကည္ျဖဴ စြာျဖင့္ ကိုစံေဖေသာက္ရာတြင္ မၾကာခဏ လိုက္ပါေနတတ္ေသးသည္ ။
အခုလည္း ညေန ၄ နာရီထိုးသည္ႏွင့္ ကိုစံေဖက အလုပ္သိမ္းကာ ေရခ်ဳိးၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾကေခ်ၿပီ .။
ဖိုးခ်ဳိ ၆ နာရီ ထိုးမွ အလုပ္ကို လက္စသတ္ကာ ေရခ်ဳိးလိုက္သည္ ။ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး အ၀တ္အစားလဲေနတုန္း မမျဖဴရဲ႕ အသံက ထုံးစံအတိုင္း ထြက္ေပၚလာသည္ ။
ဖိုးခ်ဳိေရ ထမင္းစားၾကမယ္ေဟ႕..
ဟုတ္ကဲ႕…မမ..
ဒါက ညေနတိုင္း ၾကားေနရသည္႕ အသံျဖစ္သည္ ။ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ထိုင္ၾကေတာ့ ျဖဴျဖဴ စန္းက ဖိုးခ်ဳိနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္စားသည္ ။ ထမင္းတစ္လုပ္ စားလိုက္ ဖိုးခ်ဳိမ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးႀကီးေတြ ၀င့္ၾကည္႕လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနသည္ ။
ဖိုးခ်ဳိကေတာ့ ထမင္းကိုသာ ငုံ႕ၿပီးေလြးေနသည္ ။ မ်က္လုံးကို လွန္မၾကည္႕ရဲ႕ ။ ေျဗာင္သာ မၾကည္႕ရဲတာ ၊ မၾကာခဏေတာ့ မမျဖဴကို ခိုးခိုးၿပီးၾကည္႕တတ္သည္ ။ မမျဖဴကလဲ လွတာကိုး…။ လူသားစားဖူးေသာ က်ားက လူနံ႕ရလ်င္ အျမွီးႏွံ႕ ေခါင္းေထာင္ရွာတတ္သည္ ။ ဖိုးခ်ဳိကေတာ့ ျဖဴ ျဖဴ စန္းကို ခိုးခိုးၾကည္႕ၿပီး သာယာေနတတ္သည္ ။
ဖိုးခ်ဳိ ထမင္းကို ေခါင္းမေဖာ္တမ္း ငုံ႕စားေနေပမဲ႕ မမျဖဴ ထမင္းစားလိုက္ သူ႕ကို မ်က္လုံးရြဲနဲ႕ ၾကည္႕လိုက္ လုပ္ေနမည္ကို အတတ္သိသည္ ။
ဟယ္..ဟင္းက အရည္နဲ႕သြားၿပီ.. ေျပာေျပာဆိုဆို မမျဖဴက ဟင္းပန္ကန္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ သို႕ ထြက္အသြား သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ထုံးစံအတိုင္း ဖိုးခ်ဳိ ခိုးၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ခါတိုင္းနဲ႕ မတူ ရင္ထဲတြင္ တင္းသြားရသည္ ။
ကားအယ္လုံထစ္ ၿပီး လႈပ္ခါေနေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးက ခါတိုင္းထက္ပိုၿပီး ဘာမွမထူးေပမဲ႕ ထိုတင္သားႀကီး ႏွစ္ခုစပ္ၾကား ေအာက္ဖက္နားတြင္ ျဖဴ ျဖဴ စန္း ၀တ္ထားေသာ ထမိန္မွာ အေျမွာင္းလိုက္ေလး စိုေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။
မမျဖဴ ငါ႕ကို ကြက္ၾကည္႕ကြက္ၾကည္႕လုပ္ၿပီး စိတ္ကူးနဲ႕ သာယာေနတာပါလား ဆိုသည္႕အခ်က္က ဖိုးခ်ဳိစိတ္ထဲ သံမိႈစြဲသြားခဲ႕ေလသည္ ။
================+================+===========

ဒုန္း….ဒုန္း……ဒုန္း ဒုန္း….
ဖိုးခ်ဳိနားစြင့္လိုက္ေတာ့ မမျဖဴ အခန္းထဲက တူထုသံမွန္း သိလိုက္သည္..။
ဒုန္း ဒုန္း…
မမျဖဴ…ဘာရိုက္ေနတာလဲ…က်ေနာ္ လုပ္ေပးရမလား..
ျခင္ေတာင္ႀကိဳးနိမ္႕ေနလုိ႕ သံကိုျမွင့္ရိုက္ေနတာပါကြယ္..
ဒုန္း…ဒုန္း…
ဖိုးခ်ဳိ လွစ္ခနဲ မမျဖဴ၏ အိပ္ခန္းထဲ ေ၇ာက္သြားသည္.။ ျဖဴျဖဴစန္းတစ္ေယာက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအေပၚသို႕ ဆန္႕ၿပီး တစ္ဖက္က သံကိုကိုင္ တစ္ဖက္က တူနဲ႕ မမွီမကန္း လွမ္းရိုက္ေနသည္..။
ဒုန္းဒုန္း…ေဟာေတာ့….
ေျခဖ်ားကိုေထာက္ ခါးကိုစန္႕ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း မမွီမကန္း ဆန္႕ထားရသျဖင့္ ခါးကထမိန္က ကြင္းလုံးကၽြတ္က်ေတာ့သည္..။
ေဖြးခနဲ ဖင္ႀကီးကေပၚသြားသကဲ႕သို႕ ေစာက္ေမႊးအဖုတ္လိုက္ႀကီးကလည္း ဖိုးခ်ဳိကို တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းသြားေစသည္..။
မမျဖဴ ထဘီကိုငုံ႕၍ ကုန္းေကာက္လိုက္စဥ္ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေနာက္သို႕ ျပဴးထြက္လာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရသည္…။ ထို႕ေၾကာင့္ ဖိုးခ်ဳိဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲမွ လီးက ေျဖာင္းခနဲ ေထာင္ထသြားၿပီး ေတာင္မတ္လာေတာ့သည္..။ မမျဖဴ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေသာအခါ ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲက လီးက ေငါက္ေတာက္ႀကီး တန္းေနသည္ကို အသဲယားစဖြယ္ႀကီး ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ထဘီကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လုံးေထြးဝတ္ကာ ၾကက္ေသ ေသသြားမိသည္..။
စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္မသိ ၊ မမျဖဴ၏ ခါးေလးကို ဖိုးခ်ဳိ ဆတ္ခနဲ ဆြဲယူလိုက္ရာ ခါးေလး ေကာ့ခနဲ ျဖစ္ကာ ရင္ခ်င္း အပ္မိသြားသည္..။ ခႏၶကိုယ္ႏွစ္ခု ပူးကပ္လိုက္မိသည္ႏွင့္ သန္စြမ္းေသာ ဖိုးခ်ဳိ၏ လက္မ်ားက မမျဖဴ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ႕စုပ္လိုက္သည္..။
လီးတန္ႀကီးကလည္း မမျဖဴ၏ ေပါင္ၾကားထဲ သို႕ သန္သန္မာမာႀကီး တိုးဝင္သြားေလသည္..။ ပူေႏြးခ်ဳိျမေသာ အနမ္းစြမ္းအားက မမျဖဴ၏ ခႏၶကိုယ္ရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ားကို ကိုင္တြယ္လႈပ္ခါပစ္လိုက္သည္..။ သူမ၏ ခႏၶကိုယ္ေလး ငလ်င္လႈပ္သလို သိမ္႕သိမ္႕တုန္သြားသည္..။ မမျဖဴ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလညး္ ဖိုးခ်ဳိလည္ပင္းကို ရစ္သိုင္းထားမိလ်က္သား ျဖစ္သြားေလသည္..။
ဖိုးခ်ဳိက လူငယ္ပီပီ လ်င္သည္..။ မမျဖဴ ဝတ္ထားေသာ ရင္ေစ႕ဘေလာက္စ္ အက်ႌေလးကို ျဗန္းခနဲ ဆြဲကာ ရင္ဘတ္ႏွိပ္ေစ႕ေတြကို တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ေပါက္စီႀကီးေတြအလား ေဖြးျဖဴေသာ ႏို႕ႏွစ္လုံး လွစ္ခနဲ ထြက္လာေတာ့ ဖိုးခ်ဳိ ငုံ႕၍ စို႕သည္..။
စို႕တာမွ အငမ္းမရ..အတင္းစို႕ေလေတာ့ မမျဖဴမွာ ရင္ဘတ္ကေလး ေကာ့တက္လာသည္..။

အ….အ…နာ….နာတယ္..ေျဖးေျဖး…..

မရပါ…။ အရွိန္တက္ေနေသာ ဖိုးခ်ဳိက အတင္းငုံ၍ စို႕ေနသည္..။ တအားစို႕ေသာေၾကာင့္ ႏို႕သီးထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္ စိမ္႕၍ ထြက္လာၾကသည္..။ ႏို႕ရည္ၾကည္တို႕က ခ်ဳိၿမိန္လွသလို ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ေသြးသားေတြကိုလည္း ေျဗာင္းဆန္သြားေစသည္..။
ႏို႕စို႕ရင္း ဖိုးခ်ဳိ၏ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုႏိႈက္ကာ ရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္..။ အေပၚေအာက္ႏွစ္ဖက္ညွပ္၍ ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ မမျဖဴမွာ တအင္းအင္းျဖစ္လာၿပီး ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးေတြက ကားထြက္လာသည္..။
ဖိုးခ်ဳိက မမျဖဴ၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး မာေၾကာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္..။ လီးႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္..။ မမျဖဴတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေတြ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ထသြားမိသည္..။ ဖိုးခ်ဳိ သူ႕ေဘာင္းဘီေလးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရာ လီးႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖင့္ ထြက္လာေတာ့သည္..။
မမျဖဴသည္ လီးႀကီးကို အံ႕ၾသစြာ ၾကည္႕ရင္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရာမွ လီးထိပ္ကို အသာၿဖဲၾကည္႕လိုက္ေလသည္..။
သေျပသီးမွည္႕လို ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးက မမျဖဴကို ခ်ဳပ္ထိန္းလိုက္သည္..။ အမ်ားအားျဖင့္ လီးထိပ္ေတြက နီရဲေနၾကတာ ေတြ႕ဖူးသည္..။ ဖိုးခ်ဳိ၏ လီးဒစ္ႀကီးကေတာ့ ထိုသို႕မဟုတ္ ၊ သေျပသီးမွည္႕ေရာင္ ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနသည္..။
ဒစ္ႀကီးကလည္း ငါးမွ်ားခ်ိတ္လို ေနာက္ျပန္ေကာ့ေနသည္..။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ ထိုးဝင္သြားပါက ဒစ္က ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ဆြဲခ်ိတ္ပစ္မည္႕သေဘာ ရွိသည္..။
မမျဖဴ၏ မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလး နီျမန္းလ်က္ ေစာက္ပတ္ဝက တစစ္စစ္ ျဖစ္လာရသည္..။ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္ေနေတာ့သည္..။

ဟင္း……ဟင္း…သန္လိုက္တဲ႕…ဟာႀကီး…..

မမျဖဴက ေျပာေျပာဆိိုဆို လက္ညိွဳးေလးျဖင့္ လီးထိပ္ကို ေတာက္ကနဲ ရိုက္လိုက္ရာ ဖိုးခ်ဳိဖင္ႀကီး တုန္ခါသြားရသည္..။

ခ်စ္စရာႀကီး…ကြယ္….

တုန္တုန္ရင္ရင္ေလး ေျပာရင္း လီးတန္ႀကီးကို ပါးျပင္ေလးႏွင့္ ဖိကပ္ကာ ပြတ္လွိမ္႕ရင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ၾကည္ႏူးေနရွာသည္..။ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာေသာ မမျဖဴက လီးထိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ျပြတ္ခနဲ တစ္ခ်က္ စုပ္နမ္းလိုက္ရာ ေဂြးေစ႕ႀကီးႏွစ္လုံးက က်ဳံ႕ခနဲ အေပၚသို႕ လိမ္႕တက္သြားသည္..။
မမျဖဴသည္ လီးထိပ္က အေရျပားကို ေအာက္သို႕ ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး အညိဳေရာင္သန္းေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ တို႕ထိ ကစားလိုက္သည္..။ လက္ထဲ၌ ဆုပ္ထားေသာ လီးတန္ႀကီးက တင္းခနဲတင္းခနဲ ထၾကြသြားၿပီး အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထသြားေလသည္..။
မမျဖဴ၏ လွ်ာဖ်ားေလးက လီးထိပ္ရွိ အေရၾကည္ေလးေတြ ထြက္ေနေသာ အေပါက္ေလးထဲသို႕ ဆတ္ခနဲ ေနေအာင္ ထိုးလိုက္ေသာ အခါ…

အာ့….အ….မမ….အား…….

အင့္…အြန္႕..အိ.အြန္႕…..
ဖိုးခ်ဳိက ရုတ္တရက္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို မမျဖဴ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားသို႕ ေဆာင့္၍ ထိုးထည္႕လိုက္မိ ေလေတာ့သည္..။
မမျဖဴ၏ ပါးစပ္ထဲ လီးႀကီးက ၾကပ္သိပ္စြာဝင္သြားၿပီး လီးထိပ္က အာေခါင္ကို သြား၍ ထိုးမိေလရာ အသက္ရွဴပင္ မွားသြားရေလသည္..။ ဖိုးခ်ဳိကေတာ့ မမျဖဴရဲ႕ ေခါင္းေလးကို စုံကိုင္လ်က္ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ လိုးပစ္လိုက္သည္..။ မမျဖဴ မ်က္ႏွာေလး နီရဲကာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား ဝုိင္းသြားၿပီး ဖိုးခ်ဳိ၏ လေမႊးအုံႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္တြန္းကာ ေခါင္းကို ေနာက္သို႕ ဆြဲကာ ရုန္းဖယ္လိုက္ရေလသည္..။ ထိုအခါက်မွ ဖိုးခ်ဳိ၏ လီးတန္ႀကီးက မမျဖဴ လက္ထဲမွ ျပြတ္ခနဲ လြတ္ထြက္သြားရေလသည္..။

သြား……ဘာလုပ္မွန္း မသိဘူး…..ဆိုးလိုက္တာ……

မမျဖဴ မ်က္ႏွာနီလ်က္ ဖိုးခ်ဳိကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ေျပာသည္..။ ဖိုးခ်ဳိ ကမန္းကတန္း ထိုင္ခ်လိုက္ကာ မမျဖဴ၏ ပခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။

က်ေနာ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႕ပါ….မမျဖဴရာ…

မင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္တာကလဲ ..ငါ႕မွာ အသက္ေတာင္ ဘယ္လိုရွဴရမွန္း …မသိဘူး….

ဖိုးခ်ဳိက မမျဖဴရဲ႕ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ညင္သာစြာ နမ္းလိုက္သည္..။ ေဒါပြေနေသာ အပ်ဳိႀကီး မမျဖဴ တစ္ေယာက္ ေက်နပ္သြားရေလသည္..။

ေတာ္ၿပီ….. မစုပ္ေပးေတာ့ဘူး….

မမကို က်ေနာ္ ယက္ေပးမယ္…ေနာ္….

အို…………မလုပ္နဲ႕….ဟင့္အင္း…….ဟင့္အင္း……..

အဲဒီလို လုပ္ၿပီး…ႏွဴးႏွပ္ထားမွ လုပ္တဲ႕အခါက်ေတာ့ မမျဖဴလဲေကာင္း က်ေနာ္လဲ ေကာင္း……

အံမယ္…..မင္းလုပ္တာကို ဘယ္သူက ခံမယ္ ေျပာေနလို႕လဲ….ရီရတယ္…ေတာ့…ခစ္ခစ္….ခစ္..

ဖိုးခ်ဳိ တင္းသြားသည္..။ လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္..။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ႕….ဟု စိတ္ထဲက ေရရြတ္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ မမျဖဴကို အိပ္ယာေပၚဆြဲလွဲ လိုက္သည္..။ အားျဖင့္ ဆြဲလွဲလိုက္ေပမယ္႕ မမျဖဴက ရုန္း၍ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ပုံလ်က္သား လဲက်မသြား..။ ျဖစ္သလို ဝတ္ထားေသာ ထဘီက က်ၽြတ္က်သြားၿပီး လူက အိပ္ယာေပၚ လက္ေထာက္မိကာ ေလးဖက္ကုန္းလ်က္သားေလး ျဖစ္သြားရသည္..။
ဖိုးခ်ဳိက ျဖတ္ခနဲ သူမေနာက္သို႕ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး မမျဖဴ၏ ေက်ာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိကာ လီးထိပ္နဲ႕ ေတ႕ေထာက္လိုက္သည္..။

အဲ႕…ဟဲ႕….အဲဒါ ….ဖင္ေနာ္….အေပါက္မွားၿပီး ထိုးမထည္႕လိုက္နဲ႕…..ေနအုံးေလ….

ဖိုးခ်ဳိက ဖင္ဝကို လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ တရြရြ ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ရာ မမျဖဴဖင္ႀကီး ေကာ့ေထာင္၍ လာသည္..။

ဟဲ႕….အို…ဖင္..ဖင္ကို မလုပ္နဲ႕…..ေနာ္………

မမျဖဴ ေျပာေနစဥ္ ဖိုးခ်ဳိက စအိုဝကို လီးထိပ္ျဖင့္ ေမႊေမႊေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က ဖင္ၾကားေအာက္မွ ေနာက္ဖက္သို႕ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆြဲပြတ္လိုက္ရင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေစာက္ေစ႕ေလးကို ခ်ိတ္ခ်ိတ္ၿပီး ဆြေပးလိုက္သည္..။

အား…..ကၽြတ္ကၽြတ္….အိုး…အိုး……….

မမျဖဴ ဖင္ႀကီး ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ ေကာ့ေကာ့ တက္သြားသည္..။ ဖိုးခ်ဳိက အေစ႕ေလးကို လက္ညိွဳးျဖင့္ ဖိ၍ ဆြဲေနစဥ္ သူ႕လီးႀကီးကလည္း စအိုဝေလးကို မနားတမ္း ပြတ္ေပးေနသည္..။

ရွီး…..အ….ကၽြတ္..ကၽြတ္….အားလားလား…………..ဟင္း…အင္း………..

မမျဖဴ၏ ဖင္ႀကီးက ရမ္းခါေနသည္..။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ေပါက္ခနဲ ေပါက္ခနဲ…ယိုစီးက်၍လာသည္..။

အင္း..အိုး..အိုး…………အ..အ…အား….ဟင္း…………..

မမျဖဴ၏ ေကာ့ေထာင္ေနေသာ ဖင္ႀကီးက ဟိုရမ္းသည္ရမ္း နိမ္႕လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္..။ ဖိုးခ်ဳိ၏ လီးထိပ္မွာလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္လာသည္..။ ဖိုးခ်ဳိ က မမျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္အဝ ဝိုင္းဝုိင္းေလးကို ၿဖဲ၍ လီးႀကီးကို ေတ႕သြင္းလိုက္သည္..။ ရႈံ႕ထားေသာေၾကာင့္ မမျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္က တင္းက်စ္ေနၿပီး လီးထိပ္ႀကီးကို ဖမ္းညွစ္ထားရာ ဖိုးခ်ဳိမွာ အားစိုက္လ်က္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာ အခါတြင္မွ လီးဒစ္ႀကီးက ကၽြံဝင္သြားရေလသည္..။

အား…..အား….ေျဖး ေျဖး…..အမေလး…..ေလး…………..

လီးက ႀကီးလြန္းေတာ့ ခံရတာ မသက္သာလွေခ်…။ ဖိုးခ်ဳိကလည္း လီးဒစ္ဝင္သြားၿပီး ႏူးညံ႕စုိအိေသာ ေစာက္ေခါင္းအေတြ႕ကို ရသြားသည္ႏွင့္ လီးကို ခပ္ဖိဖိေလး ေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး လိုးလိုက္သည္..။

အင္း….. ဟူေသာ အသံရွည္ေလးဆြဲရင္း မမျဖဴမွာ ေရွ႕မွေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ေပ်ာ့၍ ေကြးၿပီး ဝပ္က်သြားေလသည္..။

ျဗစ္…ဘြပ္….စြပ္….ဖလြတ္……

ဟင့္ …ဟင့္….အင့္…ဟင့္….အိုး………..အို….အင့္…..
ေစာက္ပတ္အုံႀကီးကသာ မတရားထြားကားေနေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကီးမားလွေသာ ဖိုးခ်ဳိ၏ လီးႀကီးမွာ အရသာေတြ႕လွသည္..။ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ မမျဖဴရဲ႕ ဖင္ႀကီးမွာ လႈပ္ခနဲ လႈပ္ခနဲ ျဖစ္သြားရာမွ တုန္တုန္သြားသည္..။ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးက ပို၍ ေနာက္သို႕ ျပဴးလာၿပီး ခံအားကလည္း ေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ ဖိုးခ်ဳိ၏ လိုးအားကလည္း ပို၍ ထန္လာရေတာ့သည္.။ ထိသလား မေမးနဲ႕..တစ္ခ်က္ဆို ဆိုသေလာက္ ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ေစာက္ေစ႕ေလးမွာ က်င္တက္သြားသည္..။
ျဗစ္….ဒုတ္…..

ဟူေသာ အသံမ်ဳိးေလးသာ နားထဲဝင္လာလို႕ကေတာ့ ဆိမ္႕က်င္သြားေအာင္ ေကာင္းၿပီး အသဲကို စြဲသြားတတ္ေလသည္..။ ဖိုးခ်ဳိက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္လိုက္ ေမွးၿပီး ခပ္ဖြဖြေလး ဆြဲဆြဲထုတ္လိုက္ ေျဖးေျဖးေလး သြင္းလိုက္ ေစာက္ပတ္ညွစ္အားေလးကို ခံစားလိုက္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္ၿပီးေနာက္ မမျဖဴ၏ ဖင္ႀကီးကို ပြတ္ကာ သပ္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္..။

ျပြတ္…ဘြပ္….ျဗစ္….ဒုတ္….ဒုတ္….အ..အင့္ဟင့္….အင့္…ပလြတ္……ဒုတ္….

မမျဖဴကလည္း သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို အားႀကိဳးမာန္တက္ေနာက္သို႕ ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနသည္မွာ ဖင္ေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္လာသည္အထိပင္ ျဖစ္သည္.။

ဘြတ္….ပလြတ္…..မမ……ျဗစ္….ဒုတ္…လုပ္…လုပ္….အင္း…..ဟင့္….ဟင္း…..

အင္း……

အသံရွည္ေလးဆြဲရင္း မမျဖဴတစ္ေယာက္ ေခါင္းေထာင္ကာ ဖင္ႀကီးရမ္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဖုိးခ်ဳိကလည္း သူ႕လီးႀကီးကို အဆုံးစိုက္သြင္းၿပီး အေရမ်ားကို ပန္းၿပီးထည္႕လိုက္ပါေတာ့သည္..။

------------------------×------------------------------×----------------------------

ကိုစံေဖ…..ကိုစံေဖ……..

အသံကို ခပ္အုပ္အုပ္ေခၚကာ မခင္လွက စံေဖကို လႈပ္ႏိႈးသည္..။ စံေဖ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ေပ…။ တရွဴးရွဴးျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္..။

ကၽြတ္….ဒီေန႕ ေလွ်ာ့ေသာက္ပါလို႕ ေျပာထားတဲ႕ ဥစၥာ..အိပ္ေနလိုက္တာ..ေသေနတဲ႕ အတိုင္းပဲ…..

အေတာ္ပင္ ေဒါသထြက္လြန္း၍သာ မခင္လွ ဒီလို ျမည္တြန္ေတာက္တီးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္..။ အမွန္က ကိုစံေဖက မခင္လွထက္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္မွ် ႀကီးသည္…။ မခင္လွအသက္က ခုမွ ၃၀ ထဲ ေရာက္ရုံသာ ရွိေသးသည္..။ ေသြးသားအဆူၿဖိဳးဆုံး အရြယ္ ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္..။
တေျဖးေျဖး အရက္၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္လာေသာ စံေဖက သူ႕ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ၿပီး ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး လွပေတာင့္တင္းေသာ မခင္လွကို ပင္ ဂရုမျပဳႏိုင္အားေတာ့ မူးၿပီးရင္းသာ မူးေနခဲ႕သည္..။
စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ေစာင့္စားခဲ႕ေပမယ္႕ မေနႏိုင္ေတာ့သည္႕အဆုံး မခင္လွ ဒီေန႕ အရက္ကို ေလွ်ာ့ေသာက္လာခဲ႕ဖို႕ နဲ႕ က်မနဲ႕လဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါအုံး ဆိုတဲ႕ စကားကို ေျပာထြက္ကာ မွာလိုက္ေပးမယ္႕ စံေဖ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္လာသည္ မသိ ။ ျပန္ေရာက္လာကထဲက အိပ္ယာထဲ အလ်ားထုိးဝင္ကာ အိပ္ေလေတာ့သည္..။
မခင္လွကလည္း ဒီေန႕မွ စံေဖ၏ ေနာက္သို႕ လိုက္၍ မသြားျဖစ္…။ အိမ္မွာ ျဖဴျဖဴ က မရွိ..။ သူတို႕၏ ညီမ ဝမ္းကြဲမ်ား အလည္လာ၍ ျပန္သြားေသာ ပဲခူးသို႕ ျဖဴျဖဴက လိုက္ပါသြားခဲ႕သည္..။ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ေနမွ ျပန္လာမည္ျဖစ္၍ ဖိုးခ်ဳိနဲ႕ သူမအတြက္ ညစာကို ခ်က္ရျပဳတ္ရေသးသည္..။ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်ရင္း ျခင္ေထာင္ထဲ တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ စံေဖကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည္႕ေနမိသည္..။
မခင္လွ စိတ္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ခ်င္ေသးပါ..။ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဟု ေတြးေနမိသည္..။ ေနာက္ဆုံးႀကိဳးစားသည္႕အေနျဖင့္ မခင္လွက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ စံေဖ၏ ပုဆိုးကို ေပါင္လည္ေလာက္အထိ ဆြဲခ်လိုက္သည္..။ မဲနက္ေနေသာ ဥႀကီးေတြေပၚတြင္ စင္းစင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေပ်ာ့တြဲတြဲႀကီး..။
မခင္လွ လက္ညိွဳးလက္မတို႕ျဖင့္ ညွပ္၍ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို မလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖဝါးျဖင့္ ေအာက္မွ ပင့္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေပ်ာ့တြဲတြဲ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေပၚက အေရျပားကို ဆြဲတင္ဆြဲခ်ျဖင့္ လုပ္ေပးသည္.။
ခဏၾကာေတာ့ လီးက မာသလိုလို ျဖစ္လာသည္..။ အရည္ျပားဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ၿပဲၿပဲသြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ၾကည္႕ရင္း မခင္လွ၏ စိတ္ေတြက ပို၍ ထလာသည္..။
စံေဖ၏ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္ေတာ့ စံေဖက မႏိုးေသး..။ အိပ္၍ ေကာင္းေနဆဲပင္…။ အေရျပားဆြဲခ်လိုက္၍ ေပၚလာေသာ ဒစ္ႀကီးကို လက္မထိပ္ေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးသည္..။ လီးေခါင္းႀကီးက ပြသလိုျဖစ္လာေပမယ္႕ လီးတန္ႀကီးကေတာ့ မထူးျခား ေပ်ာ့ေခြေနဆဲသာ ျဖစ္သည္..။
လီးကို အသာဆုပ္၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဂြင္းတိုက္ေပးသည္..။ ထိုသို႕လုပ္ရင္း စံေဖ၏ မ်က္ႏွာကိုလည္း လွမ္းလွမ္းၾကည္႕သည္..။ စံေဖက တုပ္တုပ္မွ် မလႈပ္သလို သူ႕လီးကလည္း ႏိုးထလာျခင္း မရွိေပ..။
မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ မခင္လွ၏ ေပါင္ၾကား၌သာ အရည္ေတြက ရႊဲသထက္ စိုရႊဲလာသည္..။

ကၽြတ္…မသာႀကီး….ေသေနလိုက္တာ…..
မခင္လွ စိတ္ပ်က္၍ လီးကို လက္ထဲမွ လႊတ္ခ်လိုက္သည္..။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ စံေဖကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ဆြဲတင္၍ ဝတ္လိုက္သည္..။ ဟုတ္ပါသည္..။ မခင္လွက ေစာေစာက စံေဖကို ႏိႈးေတာ့မည္ဟု ႀကံကထဲက အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ကာ ထဘီကို ရင္လ်ားထားခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ဒါမွ စံေဖႏိုးလာ၍ အလုပ္ျဖစ္လ်င္ လြယ္ကူမည္သည္..။
ေပါင္ၾကားမွ ထြက္ေနေသာ အရည္မ်ားကို အိမ္သာသို႕ဝင္၍ ေရေဆးသည္..။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ကာ က်ိတ္မွိတ္အိပ္ေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မခင္လွ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္ကာ အိပ္ခန္းထဲထြက္ၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္သို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ႕သည္…။ ထိုသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္း ေျခရင္းဖက္တြင္ ျခင္ေထာင္ေထာင္၍ အိပ္ေနေသာ ဖိုးခ်ဳိ၏ ထံသို႕ မခင္လွ၏ မ်က္လုံးက ေရာက္သြားသည္..။

ဟင္း……အေတာ္အအိပ္ဆိုးတဲ႕ ေကာင္ေလး…..

ဟုတ္ပါသည္..။ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ အိပ္ေနေသာ ဖိုးခ်ဳိက ျခင္ေထာင္ကို ကန္႕လန္႕ႀကီး အိပ္ေနကာ ခါးေအာက္ပိုင္း ကိုယ္တပိုင္းက ျခင္ေထာင္အျပင္ဖက္သို႕ ေရာက္ေနသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပုဆိုးက ခါးတြင္ မရွိ..။ ဒူးဆစ္အထိ ေလွ်ာက်ေနသည္..။
ျမင္လိုက္ေသာ မခင္လွ သူမဘာသာပင္ သတိမထားမိလိုက္ပဲ ဖိုးခ်ဳိး၏ အနားသို႕ ေရာက္သြားကာ အနီးကပ္ ငုံ႕၍ ၾကည္႕လိုက္မိသည္..။

ဟယ္……နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး…..
မခင္လွ တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုးေလး တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ေလး ေျပာလိုက္မိသည္..။ မဲနက္လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးက နဲတာႀကီး မဟုတ္သလို မာမာေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီးပဲ….။ ကိုစံေဖ၏ လီးထက္ သိသိသာသာႀကီးကို ႀကီးေၾကာင္း မခင္လွ ေတြးလိုက္သည္..။
ျဗဳန္းဆို မခင္လွ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲသို႕ နားစြင့္လိုက္ေတာ့ ဖိုးခ်ဳိက တရွဴးရွဴး အိပ္ေမာက်ေနသည္..။ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပဲ မခင္လွ၏ လက္တစ္ဖက္က ဖိုးခ်ဳိ၏ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။
ကိုင္လိုက္ေသာ လက္က တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖစ္ေနၿပီး လက္ထဲက လီးႀကီးကေတာ့ တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးတိုးေနသည္..။ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ထားဆဲမွာပင္ လီးႀကီးက တင္းခနဲ တင္းခနဲ ျဖစ္ကာ ႀကီး၍လာသည္…။

ဟယ္….သန္လိုက္တဲ႕ ဟာႀကီး…..

ပူေႏြးမာေက်ာလွေသာ လီးႀကီး၏ အေတြ႕က မခင္လွအား အရာရာကို ေမ႕သြားေစသည္..။ လက္တစ္ဖက္က လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ကိုင္ရင္း က်န္ေသာ လက္တစ္ဖက္က လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကို ေအာက္မွေန၍ ပင့္မကာ ကိုင္လုိက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ ေဂြးဥႀကီးကို ဖြဖြေလး ဆုတ္ဆုတ္ၿပီး ညွစ္ၾကည္႕ေနမိသည္..။ က်န္လက္တစ္ဖက္အတြင္းမွ လီးေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ စံခ်ိန္လြန္ေအာင္ပင္ မာေတာင့္လာၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ မခင္လွ၏ လက္ထဲမွ ရုန္းကန္ထြက္ေနသေယာင္ ..တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ၍ လာရသည္…။ ထၾကေနေသာ ေသြးသားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ေနရေသာ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ မခင္လွမွာ တစ္ေလာကလုံးကို ေမ႕သြားခဲ႕ရၿပီ..။
လီးေပၚမွ လက္ကို လႊတ္လိုက္ေတာ့ ဖိုးခ်ဳိ၏ ဧရာမလီးႀကီးက မိုးကိုေမွ်ာ္ကာ ေထာင္မတ္လ်က္ လီးေခါင္းႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္..။ သည္လီးႀကီးကို တရိႈက္မက္မက္ ၾကည္႕ရင္း မခင္လွ ဖိုးခ်ဳိ၏ ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ရာမွ ရင္ဘတ္တြင္ စည္းေႏွာင္ထားေသာ ရင္လ်ားထားသည္႕ ထဘီကို ျဖည္၍ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ ဒူးကို တစ္ဖက္စီၾကြၿပီး ထဘီကို ကြင္းလုံးကၽြတ္သြားေအာင္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ေဖြးႏွစ္လုံးတစ္ေနေသာ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ မခင္လွတစ္ေယာက္ အသက္ရွဴသံေတြ ျပင္းေနၿပီ…။ ရင္အစုံက နိမ္႕ခ်ည္ျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနသည္..။
မခင္လွ အလိုလိုေနရင္း ေမာေနသည္..။ တုန္ရင္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ဖိုးခ်ဳိ၏ ခါးဆီသို႕ ခြတက္လိုက္သည္…။
သည္အခိုက္မွာပင္ ျခင္ေထာင္က လႈပ္ခနဲ လန္တက္သြားၿပီး ႀကဳံးထ၍ ထိုင္လိုက္ေသာ ဖိုးခ်ဳိက သူ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနေသာ မခင္လွကုိ သိမ္း၍ ဖက္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႕ လွဲခ်လိုက္သည္..။

အို….ဟဲ႕….ေကာင္ေလး….ေခြးေလး….ႏိုးေနရက္သားနဲ႕….ဟဲ႕…လႊတ္…လႊတ္…..အို……လႊတ္ ဆို……

ရွက္ရမ္းရမ္း၍ ေျပာေနေသာ္လည္း မရုန္းပါ…။ ရုန္း၍လညး္ မရပါ…။ ဖိုးခ်ဳိိက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ႀကဳံး၍ ဖက္ထားေတာ့ မခင္လွ အသက္ရွဴပင္ မရခ်င္ေတာ့…။
ဖိုးခ်ဳိက မခင္လွ၏ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးကို ငုံ႕ၾကည္႕သည္..။ ေဖြးႏွစ္ေနေသာ ႏို႕ႀကီးေတြက မမျဖဴ၏ ႏို႕ေတြထက္ ႏွစ္ဆခန္႕ႀကီးသည္..။ အားရစရာႀကီးပင္…။ ႏို႕သီးေတြကလည္း ခပ္ထြားထြား…။ ႏို႕တစ္လုံးကို ငုံ၍ အငမ္းမရ စို႕လိုက္သည္..။

အ…..ကၽြတ္ ကၽြတ္…..

မခင္လွ ရင္ဘတ္ပင္ ေကာ့တက္သြားရသည္..။

ေတာ္ေတာ္ ႏို႕စို႕သန္တဲ႕…ေကာင္ေလး…..

သန္လိုက္တာမွ ရင္ေခါင္းထဲအထိပင္ တစစ္စစ္ ျဖစ္သြားရေအာင္ စို႕ပစ္ေနသည္..။ တအားစို႕ေလေတာ့ ခံရတဲ႕သူက က်င္ခနဲ က်င္ခနဲ နာနာသြားၿပီး ႏို႕ရည္ၾကည္ေတြက တစိမ္႕စိမ္႕ထြက္လာသည္..။ ထိုႏို႕ရည္ၾကည္တို႕၏ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အရသာကိုပင္ ဖိုးခ်ဳိက ခုံမင္ေနသည္…။ ေနာက္ထပ္ ႏို႕တစ္လုံးကို ေျပာင္းစို႕ရင္း ဖိုးခ်ဳိ၏ လက္တစ္ဖက္က မခင္လွ၏ ေပါင္ၾကားသို႕ ေရာက္သြားသည္…။

ဟဲ႕…..အို အို…..လက္ႀကီးနဲ႕…….

မခင္လွ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အတင္းေစ႕သည္..။ ဒါေပမယ္႕ သူမထက္ျမန္ေသာ ဖိုးခ်ဳိ၏ လက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အမိအရ ဖမ္းဆုတ္မိေနၿပီ…။ ထြက္ေနသည္႕ အရည္ေတြက အဆမတန္ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးသာ မက ေပါင္တြင္းသားေတြထိပါ ရႊဲနစ္ေနသည္..။ ေရျဖင့္ ေလာင္းထားသလားပင္ ေအာက္ေမ႕ရသည္..။
သူ႕အေၾကာင္းကို သူသိေသာ မခင္လွ အေတာ္ရွက္သြားသည္..။ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္သို႕ ေစာင္း၍ လႊဲထားလိုက္မိသည္..။

အ…အ….ကၽြတ္ ကၽြတ္……အင္း…..ဟင္း……

ဖိုးခ်ဳိက မခင္လွ၏ ႏို႕သီးကို ႏို႕အုံႀကီး ေရွ႕ထြက္လာေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ညွပ္၍ ဆြဲလိုက္ၿပီးမွ အားကုန္စုပ္၍ စို႕လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..။ ဆႏၵေတြ ျပင္းလြန္းလာသျဖင့္ မခင္လွ တစ္ကိုယ္လုံး ကတုန္ကရင္ႀကီး ျဖစ္လို႕လာရေလသည္..။႕ခနဲလႈပ္သြားသည္..။ ဖိုးခ်ဳိက မခင္လွ၏ ႏို႕ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ဆြဲကိုင္ကာ လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္၍ အားပါးတရ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့သည္..။

ျပြတ္….ျဗစ္……ဒုတ္…..အင့္.အဟင့္…….ျပြတ္ျပြတ္…….

မခင္လွကလည္း ေအာက္မွေန၍ အၿငိမ္မေန ဖိုးခ်ဳိ၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးေနရုံမွ်မက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း ေကာ့ ဝိုင္းဝိုင္းေပးသည္..။
ဖိုးခ်ဳိ၏ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တေျဖးေျဖး အားပါလာရုံမွ်မက သြက္၍လည္းလာသည္..။ မခင္လွ ဆက္ၿပီး ၾကာၾကာမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ…။ သူမ၏ ႏို႕ႏွစ္လုံးကုိ ညွစ္ကိုင္ေနေသာ ဖိုးခ်ဳိ၏ လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညွစ္ကိုင္လိုက္ကာ ခါးကေကာ့ေကာ့တက္သြားရင္း ၿပီးသြားေလေတာ့သည္..။

ျပြတ္….ဒုတ္…ျပြတ္ျပြတ္….အမေလး….အ…အ..အီး……..အား….ဟင္း…..

မခင္လွ၏ မ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႕မဲ႕သြားၿပီး ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြက ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးႀကီးကို လက္ႏွင့္ ညွစ္၍ဆြဲဆုတ္လိုက္သည္႕အလား ဆြဲညွစ္လိုက္ေလေတာ့ ဖိုးခ်ဳိလည္း မခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲ သုတ္ေရေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္..။